Capella Black, ağabeyi Sirius Black ile birlikte Grimmauld Meydanı 12 numaradan kaçarak James Potter'ın evine sığınırlar. Fakat Capella her ne kadar annesinden kaçmayı başarsa da, hoşlandığı bu çocuktan kaçabileceğini pek sanmıyordu.
*
the marauder...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
THE OTHER SIDE I don't want to know what it's like to live without you, Don't want to know the other side of a world without you, Is it fair, or is it fate? No one knows.
★
Kalbi; kaburgalarının arasında binbir parçaya bölündü, kalbi ağzına geldi, kalbini kusmak istedi ama kusamadı. Kusmak istediği tek şey kalbi değil, duygularıydı. Hayatıydı, hisleriydi. İçinde büyüttüğü aşkı kusmak istiyordu.
Birisi onu yaşamak ve ölmek arasında bir tercih yapmaya zorlasa ne diyeceğini bilemezdi. Ne yaşmak için, ne de ölmek için güçlü bir sebebi vardı.
Hayatını avuçlarından bırakmak istiyordu bazen. Buna sebep olan gerek ailesi, gerekse yaşmaya zorunlu tutulduğu hayatıydı. Fakat istese de avuçlarındaki hayatı bırakamazdı. Çünkü avuçları, başka eller tarafından tutuluyordu ve o eller, iyisiyle de kötüsüyle de hayatında yer edinmiş bir çocuktu.
★
Hogwarts'daki beşinci senesine geçecek olan Capella, yaz ayının sabırsızlıkla bitmesini beklerken ailevi sorunları nedeniyle bir türlü mutluluğa erişemez. Dar görüşlü ve baskıcı annesi Walburga'ya itaat etmekten yorulduğu bir zaman safkanlar arasında düzenlenen bir baloya davet edilirler. Aslında bu balo her şeyin başlangıcı ve aynı zamanda tüm piyonların devrildiği gecedir. Bundan sonra itaat yok, baskı yok, zorlama yok; sadece özgürlük var.
Tam bunlardan kurtuldum derken son zamanlarda kalbini yerinden çıkartacak kadar heyecanlandıran bir çocukla her zamankinden daha yakınlaşır. Onlar arkadaşlardı ve arkadaşlar birbirine aşık olmazdı fakat Capella bu kurala uymamıştı. Acı çekeceğini bile bile gidip en imkânsıza aşık olmuştu.
Ailesi bir yandan, karşılıksız aşkı bir yandan derken kendisini çıkılmaz bir bataklığın içinde bulur. Ve ne kadar yüzeye çıkmaya çalışsa da, kendisini daha da dibe gömer.
Bazen hayatımızın karşımıza çıkardığı oyunlardan şikayetçi oluruz. Çok acılar çekeriz, kayıplar veririz, kederleniriz. Ama bilmeyiz ki sonunda şikayetçi olduğumuz şeyler, 'iyi ki' dediğimiz şeylere dönüşür.
★
Karakterler
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
