Lovely Song / Kookmin

2.41

Jungkook POV.

Wróciłem do sali córki, gdy tylko poczułem się lepiej. Nie mogłem uwierzyć, że zamiast mieć nadzieję, czekałem na jej śmierć. To był cios prosto w serce.

ㅡ Idźcie do domu. Odpocznijcie. ㅡ Poprosiłem patrząc na rodzinę, która była tu już dwa dni.

ㅡ Zostajemy z tobą. ㅡ Powiedział brat, który opierał się o ścianę. Westchnąłem wracając wzrokiem na twarz córki. Serce przyspieszyło, gdy zauważyłem, że otworzyła oczy.

ㅡ Sung? Kochanie. ㅡ Podniosłem się z krzesła kładąc dłoń na jej policzku. ㅡ Jesteśmy przy tobie. ㅡ Szepnąłem, a do łóżka od razu podeszli wszyscy.

ㅡ Skarbie.. ㅡ Odezwała się kobieta.

ㅡ Gdzie jestem? ㅡ Spytała bez sił.

ㅡ W szpitalu. Nie martw się. Wszystko będzie dobrze. ㅡ Szepnąłem mając w oczach łzy.

ㅡ To dlaczego płaczesz?

ㅡ Tata tylko bardzo się martwi. Nie przejmuj się. Jak się czujesz?

ㅡ Chce mi się spać. Ale tak to jestem głodna. ㅡ Odparła. Zaśmiałem się lekko przytulając do siebie Jimina kładąc głowę na jego barku. Niespodziewanie do środka wszedł lekarz z szerokim uśmiechem.

ㅡ Proszę Państwa. Mam dobre wieści.

ㅡ Znalazł się dawca? ㅡ Spytał Jimin.

ㅡ Lepiej. Wcześniejsza diagnoza była błędna. Bardzo państwa przepraszam. Analizowałem wyniki i znalazłem błąd, dlatego powtórzyliśmy wcześniej badania. Okazało się, że Sung ma małą wadę, z którą da się żyć.

ㅡ Chcę doktor powiedzieć, że będzie żyć? ㅡ Spytałem, a gdy skinął głową rozpłakałem się ze szczęścia przytulając męża.

ㅡ Sung nie potrzebuje przeszczepu. Jeśli będzie brać leki wszystko będzie dobrze.

ㅡ Doktorze.. ㅡ Podszedłem do mężczyzny przytulając go. ㅡ Dziękuję bardzo. Dziękuję za uratowanie córki.

ㅡ Taka moja praca. ㅡ Zaśmiał się odsuwając. ㅡ Sung zostanie w szpitalu jeszcze kilka dni. Potem będzie mogła wyjść. Do zobaczenia.

ㅡ Dziękujemy doktorze. ㅡ Odezwali się po kolei rodzice Jimina.

Podszedłem do córki całując ją w czoło, a następnie w oba policzki.

ㅡ Walczyłaś dzielnie, kochanie. ㅡ Powiedziałem patrząc jej w oczy. ㅡ Jestem z ciebie dumny. Kocham cię.

ㅡ Też cię kocham tato. ㅡ Uśmiechnęła się uroczo. I pomyśleć, że już nigdy bym nie ujrzał tego pięknego uśmiechu.

***

Po kolejnych szeregu badań, gdzie lekarze sprawdzali stan serca dziewczynki, została wypisana ze szpitala, gdzie dostałem także recepty na leki, które córka będzie musiała brać, a także kontrolne wizyty u lekarza.

Wróciliśmy do domu, gdzie młodsza od razu pobiegła na górę za co ją skarciłem. Gdybym wiedział wcześniej już dawno bym to zrobił.

ㅡ Jimin?

ㅡ Tak? ㅡ Spojrzał na mnie wieszając kurtkę na wieszak.

ㅡ Zanim opuściliśmy szpital lekarz powiedział, że był ktoś chętny na przeszczep. ㅡ Westchnąłem.

ㅡ To bardzo dobrze. Byłaby szybciej zdrowa. ㅡ Uśmiechnął się.

ㅡ Dlaczego za moimi plecami wykonałeś badania na dawcę? ㅡ Spytałem, a jego uśmiech zniknął. Chłopak się zmieszał unikając mojego wzroku. ㅡ Jimin, dlaczego chciałeś to zrobić?

ㅡ Myślałem, że obowiązuje tajemnica lekarska. ㅡ Mruknął.

ㅡ Gdy to powiedział od razu chciałem wiedzieć kim jest dawca. Wyciągnąłem to z niego. Dlaczego Chim?

ㅡ Po prostu. ㅡ Uciął chcąc iść do salonu, lecz złapałem go za nadgarstek przyciągając do siebie.

ㅡ Myślałeś, że będę się cieszyć, że cię straciłem?

ㅡ Tak. Gdybyś stracił Sung zapomniałbyś o mnie. O ludziach, którzy ci pomagają. Gdybyś ją stracił chciałbyś pójść w jej ślady, a ja? Zostawił byś mnie. Chciałem choć w taki sposób być przy was.

ㅡ Jimin nie. Przepraszam. Mogłem pomyśleć. ㅡ Przytuliłem go. ㅡ Wybacz. Lecz diagnoza była błędna co chyba jest cudem. Więc mam was oboje. I nie zamierzam stracić ani ciebie ani Sung. Nigdy więcej nie rób takich badań za moimi plecami, jasne?

ㅡ Jeśli będzie konieczność zrobię.

ㅡ Ani mi się waż. Kocham cię bardzo mocno Jimin.

ㅡ Ja ciebie też kocham Jungkook. ㅡ Westchnął przytulając mnie co oddałem od razu. Po kilku chwilach usłyszeliśmy pukanie do drzwi. Zaskoczony otworzyłem je widząc prezesa.

ㅡ Słyszałem co się stało. Moje wyrazy współczucia Jungkook.

ㅡ Nie potrzebuję ich. Sung żyje i to najważniejsze. Dlaczego Pan przyszedł?

ㅡ Nie będę udawał, że wszystko jest dobrze. Ale tak nie jest. Mam większe kłopoty niż mi się zdawało. Twoi fani wysłali do mnie pozew do sądu. W kilku różnych sprawach. Będę miał cztery rozprawy. Każdy do innej sytuacji. Zaniedbanie artystów, znęcanie się nad nimi, bezpodstawne wyrzucenie z pracy i pobicie. Oni wszyscy myślą, że was biłem co nie jest prawda. Jungkook czy kiedykolwiek podniosłem na was rękę? Błagam was pomóżcie mi.

ㅡ Pan nas zwolnił. Miałem dwa dni by uratować naszą karierę, ale nie minął jeden dzień, a pan nas wyrzucił. Gdzie sprawiedliwość? Teraz Pańskie problemy nie należą do nas.

ㅡ Jungkook popełniłem błąd. Przepraszam.

ㅡ Ja też przychodząc kilka lat temu do pańskiej wytwórni. Do widzenia. ㅡ Mruknąłem zamykając drzwi na klucz. ㅡ Co?

ㅡ Byłeś za bardzo okrutny. ㅡ Fuknął otwierając drzwi. ㅡ Jeśli nie Jungkook ja chcę Panu pomóc. ㅡ Rzekł przez co szarpnąłem go za rękę.

ㅡ Co ty wyprawiasz?

ㅡ Zapomniałeś co on dla ciebie zrobił. Miałeś podcięte skrzydła, ale dzięki prezesowi one odrosły i patrz gdzie trafiłeś. Byłbyś wtedy nikim Jungkook. ㅡ Odparł, a następnie ubrał się. ㅡ Pojadę z tobą prezesie.

ㅡ Jimin... ㅡ Zacząłem, lecz wsiedli do samochodu odjeżdżając. Uderzyłem w ścianę ze złości.

**************************

07.11.21

Hejka

Jak wam się podoba?

Miłego dnia kochani 💖💖