HE'S INTO HER Season 1

CHAPTER SEVENTEEN

MAX'S POV

NAGDESISYON AKO na maligo bago magpalit ng damit. Nagmukha akong marungis dahil sa kalbaryong pinagdaanan ko nang umaga lang na ito. Habang nasa shower room ay hindi ko maiwasang mapaisip. Mabigat sa loob ko ang mga nangyayari sa 'kin sa school na 'to. Hindi normal. Hanggang sa sandaling iyon ay iniisip ko kung ano ba ang malalim na dahilan ng lalaking 'yong para i-bully ako nang ganito.

Hindi man ako babae sa paningin niya, may pinag-aralan siya at mayaman pa, hindi niya dapat ginagawa sa 'kin ang mga ito. Tss. Mukha nga akong skwater, nasa kaniya naman 'yong ugali. Ano'ng 'kala niya sa 'kin, bato? Nakailang tulak din siya, ah?

Napapabuntong-hininga 'kong sinalamin ang aking sarili. Nararamdaman ko ang pagod sa buo kong katawan. Pero tila napalitan 'yon ng sakit at bigat sa likuran ko, dahil sa ilang beses na pagkakatulak sa 'kin ni Sensui.

Tss. Ginusto mo rin 'yan, kaya magtiis ka. Kung hindi mo na sana siya pinatulan ay baka hindi mo inabot 'yan. Lalo kong pinakatitigan ang sarili ko. "Malakas ako, pero may limitasyon ang kakayahan ko," pabulong kong sabi, naghahalo ang galit at lungkot.

Papalabas na sana ako sa pinto nang muli akong matigilan. Nagulat ako kay Lee na noon ay nakasandal sa pader na katabi ng pintuan. Tila ba nag-aabang.

"Hey," pilit ang ngiting bati niya. "Sorry. Did I scare you?"

"What are you doing here?" kaswal kong tanong.

"I heard what happened," napapakamot sa batok na aniya. "Do'n sa locker area."

"Tss," nag-iwas ako ng tingin.

"Can I borrow sa second?" seryoso niyang tanong. "I just want to talk to you."

"May klase ako."

"Kilala ko ang lecturer ninyo," ngumiti siya. "Ako ang bahala sa 'yo."

Sandali kong sinipat ang mukha niya saka ako tumango at naunang maglakad papalayo. Kakatwang magkasama kami ngunit hindi namin magawang mag-usap. Pumunta kami sa mall na batid kong pag-aari ng kaibigan niya. Tumuloy kami sa isang kilalang coffee shop para doon umano mag-usap.

Habang nakaupo ay nilingon ko ang parking area, saka sinipat ang kotse ni Lee mula gulong hanggang itaas.

Jaguar XJ, 1999 model. Bigtime.

"My dad gave it to me." Natinag ako nang mangibabaw ang tinig ni Lee. Inilapag niya ang tray sa table saka naupo sa harap ko. "It's an ultra-luxury car," walang bahid ng pagyayabang na aniya.

I know. Hindi ko na isinatinig pa ang laman ng aking isip. Sa halip ay nilingon ko na lang muli ang sasakyan. Batid kong bibihira ang may gano'ng modelo sa buong mundo.

"Parehong vented disc ang front at rear breaks niyan, hindi ba?" tanong ko, nananatiling nakatingin sa kotse. Nilingon ko lang siya nang hindi siya tumugon. "Why?" tanong kong muli nang mahuli siyang nakangiting nakatitig sa 'kin.

"You know a lot about cars?"

Ngumiwi ako. "Not that much. Pero iyang kotse mo ay gamay ko." Tipid akong ngumisi. "Its front and rear suspensions are both independent, with double wishbone and CATS. Ang engine ay 4.2 DOHC 32V V8. The fuel type is gasoline and its transmission is six-speed AT. Four-door sedan with five seating capacity and eight airbags."