Fate of Love.

Chapter 23 (part 3): Bagay tayo eh noh? :)

Pagkatapos ng mahabang biyahe eh huminto na lang kami bigla. Naramdaman ko na lang bumukas na yung pinto ng kotse. Inalalayan ako sa pagbaba ni Warren. Huhubarin ko na sana yung blindfold ko kaso...

"Hep hep. Hold it. Di mo pa yan pwede tanggalin." Hinawakan ni Warren yung mga kamay ko paalis sa blindfold.

"Di ba andito na tayo kaya pwede na?" nag pout ako.

"Hindi pa. may lalakarin pa tayo." narinig ko nagbukas yung isa pang pinto may kinuha ata si Warren.

"Eh bakit di na lang tayo dun nagpark?"

"Hindi pwede eh" nagsara ulit yung pinto nung kotse "Sumampa ka na sakin"

"Ha??? Bakit ako sasampa sayo? Kaya ko naman maglakad"

"That wont do. Kabisado mo na ata ton lugar na to kaya kailangan ko manigurado na hindi mo malalaman kung nasan tayo"

Eh nasan nga ba kami???? Pwde bang mandaya? Sisilip ako unti? Kaso naman tong blindfold na nasa akin mukhang ang sikip. Sinisilip ko sa ilalim kaso naman I cant peek :(

"Never plan to peek Rachel" naramdaman ko na lang ang lapit na ng hininga ni Warren sa mukha ko "Nakikita kaya kita"

Hinawakan niya yung dalawa kong kamay tapos pinatong niya dun sa balikat niya. Naramdaman ko na lang bumaba si Warren

"Hop on. Sana hindi ka mabigat" nangaasar pa si Warren nun.

"Tse bahala ka wag mo akong ibababa ha kahit napapagod ka na" umangkas ako sa likod ni Warren

"Ang sadista talaga ng future ko. Dont worry. Now I'll be your feet"

Nagsimula na kaming maglakad. Ang lakas ni Warren ha. Feeling ko may bitbit siya kasi yung umaalalay lang sa paa ko yung left hand niya eh.

"Okay ka lang ba?" baka nabibigatan na to sa akin.

"Ayos lang kahit na ang bigat mo" Nakuha niya pang magasar ha.

Kinurot ko nga yung tenga niya.

"Aaaaah! Aray!"

"Mabigat pala ha?"

"Dont do that baka malaglag ka"

"Eh ikaw kasi"

"Totoo naman"

Piningot ko ulit siya.

"Aaaah. That's the second time"

"Bleeeh!"

"Akala mo ha?" umikot ikot si Warren habang naka-angkas ako sa kanya.

"Wait wait. Warren malalaglag ako. Tama na" napayakap ako kay Warren

"Nah, Its better this way kahit tsinatsansingan mo ako" Tumakbo ng mabilis si Warren at nagpaikot ikot.

"Huuy. Tama na kasi. Someday! Stop!"

Bigla siyan huminto

"Andito na tayo" binaba ako ni Warren dahan dahan. "You can remove your blindfold"

Pagtanggal ko ng blindfold. Gulat na gulat ako. I cant imagine na alam to ni Warren. Hindi ko alam na pupunta ako dito ngayon. Ang lugar na alam kong lagi akong ligtas. Ang lugar na pinupuntahan ko pag may problema ako.

My safe haven.

My mom's grave

Yes. My mother is dead. When I am only 8 years old kinuha na siya sa akin, sa amin ng daddy ko. She died because of cancer. Ang bata niya pa nun kung icoconsider. My father said na nabuhay lang siya dahil sa aming dalawa. She cant leave us alone lalo na ako na sobrang bata pa but her sickness get her away from us. She is my idol, my fairy and now my angel. Sinasabi niya sa akin palagi na there is someone na nakatakda sa akin. Someone that will love me for who I am. Pag ako daw ay nagmahal na she will never be against it. Yung Charles at ngayon kay Warren. Kaya nga yung acceptance lang ni Papa ang pinoproblema ko eh kasi my mom will peacefully be happy with whom I choose to love.