Seçimlerin açıklamasının üzerinden bir ay geçmişken Francesco Rossi mecliste yeminini etti. İtalya' nın en genç cumhurbaşkanı olarak tarihe geçti. Tüm ciddiyetiyle yaptığı halk konuşmasının ardından yeni ofisine geçti. Edward karşısında otururmuş kendisine günün ilerleyen saatleri hakkındaki planı anlatıyordu. Dahili telefon çaldığında gözlerini bilgisayar ekranından çekti. telsiz telefonu aldı ve açtı.
Asistanı "Efendim şahsi avukatınız ile görüşmeniz vardı. Kendisi sizi bekliyor." dedi. Francesco kendisine merakla bakan arkadaşına baktı. "Gelsin." dedi.
"Avukat geldi." dedi arkadaşına.
"Çıkmamı ister misin?" diye sordu Edward. Fracesco bilgisayar ekranını kapadı ve "Kal. Desteğine ihtiyacım var." dedi. Duygularını saklamak zorunda kalmadığı sayılı insanlardan birini en ihtiyaç duyduğu zaman, bu zamandı. Isabella' bir önceki evde boşanmayı bekleyeceğini söylemiş ve özel konuta gelmeyi reddetmişti.
"Onunla hala konuşmamış olman saçma. Ayrılma kararının nedenini bile sorgulamadın. Francesco, belki de tehdit edildi ya da mecbur bırakılıyor. Anksiyete veya benzeri bir şey olabilir." dedi Edward. Francesco konuşacakken asistanı kapıyı açtı ve avukatı odaya buyur etti.
"Sinyor Rossi boşanma protokolü istediğiniz gibi düzenlendi lakin Sinyora Rossi' nin itirazları var. Sizinle yüz yüze gelmek istiyor." dedi. Protokol dosyasını adama uzattı. Edward oturmasını işaret ettiğinde Avukat kibarca reddetti.
"Yarın akşam onu ziyaret edeceğim. İstekleri konusunda bir karar vardıktan sonra sana haber veririz." dedi. Dosyayı eline alıp açtı ve adama "Teşekkürler." dedi. Avukatı kibarca gönderdikten sonra protokolü okudu ve dosyayı Edward' a uzattı. "Boşanma tazminatını istememiş. Evlenmeden önceki sözleşmemizin dışına çıkılmasını istemiyormuş. Benimle kafa buluyor. Bazen onu o ince, nazik boynunu nefessiz kalana kadar sıkmak istiyorum. Belki birkaç dakikanın ardından beynine tekrar oksijen gittiğinde bu saçmalıktan vazgeçer." Dedi.
Edward' ın arkadaşının teorisi arkasından umutsuzca "Kararlı gibi. İşi yaramaz."
~~~
Emrivaki getirilmişti Cuhurbaşkanlığı konutuna. Isabella' nın kızgınlıklar listesine her an Francesco tarafından bir kalem daha ekleniyordu. Saklık sorunları bahanesiyle birçok devlet törenine katılmamıştı. Onun yerine bahane uyduracak birçok adamla doluydu saray. Koruma memurlarından biri kapıyı açtığında gözlüğünü taktı. Dışarı çıktığında kendisini karşılayanlardan biri Simon' du. Adama gülümsedi. Francesco onu etrafındaki birçok insandan soyutlamıştı. Ayrılık kararının ardından duygusal bir ambargoya maruz bırakılmıştı. Belinda ve Rossi kadınları dışında konuşabildiği kimse yoktu.
Çantasını koluna taktı ve korumalardan birini tuttuğu şemsiyenin altında yürüdü. Girişte onu bekleyen Edward' ı gördüğünde içine mutluluk kapladı. Francesco hakkında onunla konuşan tek kişi Edward' dı. Boşanma konusu hiç gündemlerde yokmuş gibi konuşmadan, halini sorup bazen saatlerce yeni işlerinden, yüklerinden, sorunlardan ve trajikomik protokol kazalarını anlatıyordu. Onu güldürmek için çabalayan dostu. Adamın elini tuttu ve birlikte yürüdüler.
Francesco' nun özel suitinin kapısının önünde durduklarında, Edward "Seni özledi. Ona iyi geleceksin. Yorgun göründüğüne bakma, senin yokluğunda onun sağlığına elimden geldiğince dikkat etmeye çalıştım." dedi. Isabella gözlüğünü çıkarıp kol çantasına attı ve Edward' a sarılıp "Teşekkürler." dedi. Edward gittiğinde kapının önünde tek başına kaldı. Bir kaç derin nefesle cesareti yerine geldi. Hesap sormak için geldiğini unutmadan, Francesco' ya kapılmadan, başarabilirse kollarına atılmadan, konuşacak ve gidecekti. Özlem çekeceğini bilerek girdiği yoldan dönmeyecekti. Yumruk yaptığını eli kapıyı çalmak için kalkarken öylece kaldı. Francesco kapıyı açmıştı. Onu en son dün mü görmüştü? Bir fark var mıydı? Zayıflamıştı, gözlerinin altındaki koyu hareler artmıştı ve omuzları kazanmış bir adamın omuzları kadar dik değildi. Çökmüştü. Çantası yere düştü ve kolları adamın omuzlarına dolandı.
***
Bedeninin üzerindeki ağırlıktan hoşnuttu. Isabella' nın sıcaklığı derisinin altından, kalbine ulaşıyordu. "Saçlarının kokusunu özlemişim." dedi genç adam. Kadının memnuniyetini ifade eden mırıltılar döküldü dudaklarının arasından. Eli kadının bel boşluğunda, işaret parmağı kadının beyaz teninden küçük daireler çiziyordu. Francesco "Seni özlemek her şeyi zorlaştırıyor." dedi ve Isabella, yanağını adamın göğsünden kaldırıp adamın yüzüne baktı.
Konuşmadı ve sadece yüzünü izledi. Öylece bir kaç dakika kaldılar. Isabella' nın yüzüne düşen saçlarını çekti. Genç kadın adamın üzerinden kaydı ve yatağın ucunda sallanan sutyenini aldı ve oturdu.
"Özlemimiz asla son bulmayacak Francesco. " Dedi Isabella. Üzerini giyinirken "Emrivakinin özleminle alakası yok değil mi? Ben konuşmak için geleceğini sanıyordum. Ayağına çağırdın." dedi genç kadın. Elbisesinin fermuarını çekti ve odanın köşesindeki tekli koltuklardan birine oturdu. Francesco kalktı ve pantolonunu giyindi.
"Sen akıllanmayacak mısın Isabella?" Dedi. Bir kaç saatlik huzuru silinip gitti.
"Akıllanmak... Tanrı aşkına seninle konuşamadık bile." Dedi genç kadın. Sinirliydi ve sesini kontrol edemedi. "Beni delirtiyorsun. Etrafıma bir duvar örerek beni cezalandırıyorsun. Şimdi konuşacağız. Artık kaçamazsın." Dedi.
"Öyle mi? Senden boşanmam için bana bir neden ver. Biz tamamlandık Isabella. Seni seviyorum ve sana aşığım. Neden şimdi bitirmek istiyorsun?" Dedi genç adam.
"İstiyorum çünkü tükendim. Artık bir adam daha atamayacak kadar yorgunum. Seni seviyorum ve sana aşığım ama gidemiyorum. Buraya, küçücük bir dünyaya hapsolmayı kabul edemiyorum. Kendimi daha hasta hissediyorum." Dedi genç kadın. İsyan bayrağını çekti göğe. "Sen varken her şey bir bütün ama sen bir adım uzaklaştığında yer yerinden oynuyor. Dağılıyorum. Neden anlamak istemiyorsun?" Dedi.
"Aile olduğumuzu sanıyordum." dedi adam. "Seni başlarda kırdığımı, üzdüğümü biliyordum ama aşmıştık." dedi genç adama ve duraksadı. "Her şey kazadan sonra oldu. İyi gidiyorduk, hayatımız bir anda tepetaklak oldu" dedi. Kendince sebepler bulmaya çalışıyordu.
"Aşmadık. Bizim üzerine inşa edeceğimiz bir temelimiz yoktu. Önce seks, sonra anlaşma ve evlilik. Biz evlendikten sonra aşık olduk. Zaten başımızın üzerinde geziyorduk." Dedi kadın.
"Normal olmak zorunda değiliz." Dedi adam. Bir kaçış yolu var mıydı?
"Francesco lütfen. Bana kendime ait bir oda verip bir köşeme çekilmemi bekleme. Kendimi daha eksik hissetmeme neden olma." Dedi. Isabella' nın yanında yürüdü.
"Benim senden vazgeçmemi istiyorsun. Tek sığınağımdan..." Dedi. Kadının yanaklarını dokundu. "Kabul edeceğim. Benim yüzümden daha fazla üzülmeni ve zarar görmeni istemiyorum." Dedi.
"Nasıl yapacağız?"diye sordu genç kadın.
"Senin için en iyi olacak şekilde yapacağız. Üzülmeden, kırılmadan ve yorulmadan..." dedi Francesco.
"Pippa ne olacak? Ben onu görebilecek miyim?" diye sordu genç kadın.
Francesco tereddüt etmeden "Senin yanında benimle olduğundan çok daha mutlu. Seninle kalacak. Bence bu kadar konuşmak yeterli. Şimdi sana sarılmak istiyorum Isabella Armando." dedi.
***
2 hafta sonra
Güzel günlerin beklenmedik anı. Cumhurbaşkanının boşanma davası, tarafların katılımı ile tek celsede sonlanmıştı. Francesco ve Isabella davanın ardından el ele çıktılar ve korumaların ördüğü insan duvarlarının arasından makam arabasına bindiler. Genç kadın gözlüğünü ve başındaki eşarbı çıkardı.
Sinirle "Fotoğraflarımızı yayınlayacaklar." dedi Isabella.
"Bir yılı aşkın süredir zaten her yerde bizim fotoğraflarımızı yayınlıyorlar. Biraz sakin olamaz mısın?" dedi. Önce kravatının düğümünü gevşetti ve ardından boynundaki düğmeyi açtı. "Pippa ile seni Floransa' ya götürecek olan uçak bekliyor. Seni havaalanına biz götüreceğiz. Pippa bizi uçakta bekliyor."dedi. Isabella bu kadar çok olacağını düşünmemişti. İçinde aniden parlayan öfke, yerini hüzne bıraktı. Francesco' nun ardında konuşan olmadı. Havaalanına kadar Roma' nın sokaklarını izledi Isabella.
Uçağın merdivenlerin art arda çıktılar. Francesco, kızının yanında geçerken Isabella yerine oturdu ve çantasından çıkardığı sakinleştirici hapı ağzına attı. Hostesin getirdiği suyu içtikten sonra arkasına yaslandı. Francesco' nun arabada ona davrandığı gibi görmezden gelmeyi tercih etti. Gözlerini kapayıp arkasını yaslandı. Yanındaki koltuğun deri kumaşı hışırdadığında gözlerini araladı. Francesco' yu dirseğini koltuğunun kolçağına dayamış kendisi izlerken gördü.
Francesco "Bana veda etmeyecek misin?" dedi.
Genç kadın adamın yüzündeki gülümsemeye anlam vermedi. Arabada ona bağıran adam kendisi değilmiş gibi davranışı kadında yüzünü yumruklama isteği uyandırmıştı.
Umursamaz görünmeye çalışarak "Gelmeni bekliyordum." dedi. Francesco "Öyle mi?" derken sesi kinayeli idi, Devam etti sözlerine. "Sana bağırdığım için bana kızdın. Hakısın, özür dilerim Bella." Kadının dik tuttuğu çenesini parmaklarının arasına sıkıştırıp kendine doğru çekti. "Sana veda etmiyorum. Boşanmış olmamız, benim seni sevmediğim anlamına gelmez. Seninle eskisi kadar yakında olamayacağız ki bu durum her seferinde, daha güzel olacak buluşmalarımız. Gizli olan daha çok cazip gelir insana. Beni şimdiden cezbetmeye başladı bile." dedi. İkisinin duyabileceği kadar kısık sesle, yakınlığı ve sıcaklığı kadının tüylerini ürpertecek kadar derinden gelerek dile getirdi. Dudağını kadının dudağına değdirdi ve geri çekildi. "Siz yerleştikten sonra ziyaretinize geleceğim. Şimdi gitmeliyim." dedi ve elini çekip ayağa kalktı. Isabella' nın emniyet kemerini takmak için eğildi. "Sen isteğin için bitti sanma sakın. Bizim hikayemiz şimdi başlıyor sevgili Bella' m." dedi. Eli yanağına dokundu okşadı. Eğilip alnından öptü. "Dikkatli olun. Sizi seviyorum" dedi.