Burada Olan Burada Kalır ( HENÜZ DÜZENLENMİYOR.)

5.Bölüm

Isabella Salonun penceresinden kendisini bekleyen arabaya baktı.  Bir gün öncesinde onu muhabir taburundan kurtaran adam sürücü kapısının yanında dikilmişti. Francesco Rossi bir emrivaki daha yapmıştı ve Isabella son olmayacağını biliyordu. Oflarak arkasını döndüğüne içeri giren kuzeni ile karşılaştı.

"Hala hazırlanmadın mı?" Dedi Belinda.

"Gitmek istemiyorum. Bana emrivaki yapıyor Belinda. İpleri eline almış, beni kukla gibi oynatacağına inanıyor." Dedikten hemen sonra iç çekti.

Koltuğa otururken "İsyan ediyorsun." dedi Belinda.

"O adam, içimdeki  isyan ateşini körüklüyor. Sanırım 27 yılda biriktirdiğim bütün isyanı onunla birlikte patlatacağım." Dedi genç kadın. Öğle vaktinde üzerine pijamalarıyla evin içinde dolanıyordu.

"Teyzemle konuştum. Seni aramış ama açmamışsın." Dedi Belinda. Annesi yaşadığı karmaşanın içinde konuşmak istediği son insandı. "Annemi izahat verilecekler listesinde en sona bıraktım." Dedi ve pencerenin perdesi tekrar araladı. Belinda yanına gelmiş ve başını omzuna yaslamıştı. Enzo başını kaldırdığın genç kadınla göz göze geldi ve Isabella utandı. Neredeyse bir saattir kapıda bekletiyordu. Edward Nollen dört saat önce arayıp buluşmayı bildirmişti.

Belinda "Gidecek misin? Bak, böyle bir şeyi yapmak zorunda değilsin. Babamla konuşur, borç işini hallederim." dediğinde, Isabella "Olmaz. Kabul edemem." dedi. 

"Farklı birşeyler giyeyim. Adamla konuşup yapamayacağımı söylerim ve biter. Para için kredi buluruz belki." Dedi kuzenine. Gardırobunun kapılarını açıp karşısına geçti. İnce askılı, sarı uzun bir elbise alıp yatağın üzerine bıraktı. Dolap kapıları kapanmayan, alışveriş meraklısı bir kadın değildi. Var olan birkaç şık elbisesinden biriydi sarı klasik elbisi. Kısa bir duşun ardından iç çamaşırlarını ve ten rengi kombinezon giyindi. Kıyafetini giyinmeden önce saçlarını şekil vermeye karar verdi. Uzun, kestane rengi, gür saçlarını genelde basit bir topuzla ensesine tuttururdu. Bugün salık bırakacaktı. Kurutup fırça ile şekillendirmeyi yeterli görüyordu. Kombinezonuyla oturduğu tuvalet masasının küçük taburesine oturdu. Aynadaki yansımasıyla "Bana hortlakmışım gibi bakmaktan vazgeç." diye fısıldadı. Küçük çekmecede dakikalarda saç fırçasını aradı ve ardından doğruldu. Saçlarını aheste aheste atarken bir an gözü kuzeninin aynadaki yansımasına takıldı ve korkudan neredeyse oturduğu tabureden düşüverecekti. 

Belinde yatağın üzerindeki elbiseyi işaret ederken "Sana yardım etmek için buradayım. O elbiseyi giymene izin vermeyeceğim. Markete giderken giyebilirsin ama evlilik konuşması yaparken giyemezsin." dedi. Hızla odadan çıktı. Geri döndüğünde kucağında birçok elbise vardı. Isabella oturduğu yerde dönmüş çılgın kuzenini izliyordu. 

" Canım İtalya' nın bir sonraki first ladysi adayı olarak sıradan bir elbise ile sokağa çıkmaman gerekiyor. Tüm İtayla seni konuşurken penyeden bozma bir elbiseyle sokağa çıkamazsın. " dedi ve beyaz bir elbise çıkardı. İnce askılı elbise oldukça sade görünse de oldukça cesur bir sırt dekoltesi vardı ve askıda bile kısa görünüyor.

"Bununla klasmanı olan bir kadın gibi değil geceyi geçirecek zengin bir adam arayan hayat kadın gibi görünürüm. " Dedi Isabella.

Sahte kızgınlığıyla "Bana ne demek istiyorsun? " dedi Belinda.

Isabella dudaklarını büzdü ve elbiseye baktı. Onun için değildi. Fazla kısa ve dekolteliydi. "Ben senin gibi değilim. Elbisen, sana yakışıyor ama bende emanet gibi görünecektir. " Derken kuzeninin kalbini kırmadan kendini açıklamak çalışıyordu. 

"Giyeceksin." Dedi Belinda İtiraz kabul eder bir hali yoktu. 

Isabella ümitsizce "Hangi ayakkabıları giyeceğim. " diye sorduğunda Belinda ardiye dolabından Isabella' ın varlığını unuttuğu tek bantlı ince, yüksek topuklu ayakkabılarını getirdi. Belinda omuzlarından tuttuğu kuzenini tekrar tuvalet masasına oturrup önce saçlarını sıcak maşayla şekillendirdi. Ardından gözlerini öne çıkarkan hafif bir makyaj yaptı. Elbise ve ayakkabılarını giyindiğinde muhteşem görüyordu.