Burada Olan Burada Kalır ( HENÜZ DÜZENLENMİYOR.)

6.Bölüm Part 2

Bitmek bilmeyen kucaklaşmalar... 

Büyük çiftlik evinin arka bahçesine üzüm bağlarının tam karşısına u şeklindeki büyük bir masa kurulmuştu. Bin bir çeşit yemekle donatın masaya da ailenin bütün üyeleri her zamanki yerlerini almıştı. Evin babası ve reisi olan Sergio Rossi ve evin mihenk taşı ve dört duvarı ayakta tutan annesi Bretha hemen yanında oturuyorlardı. İsabella biraz imrenerek birazda kıskançlıkla izliyordu onları. Büyükanne ve büyükbaba masanın sağ köşesinden oturuyordu. Sol köşede Rossi ailesinin ilk torunu ve Francesco' un en büyük kardeşi Jose ve dört çocuğunun annesi Vera ile birlikteydi. Aile içerisindeki gizli hiyerarşiyi anlamak genç kadının çok zamanını almamıştı. Kardeşler yaş farkına göre sıralanmıştı. Misafirler ve evlenmemiş kardeşler masanın uçlarına oturtulmuştu. Francesco ise İsabella' ın yanında oturmuşdu. Tabağındaki yemekleri yerken bir yandan aile sohbetine katılıyor ve göz ucuyla nişanlısını izliyordu. Ailenin büyüklüğünün onu ürküttüğüne emindi. Babasının ilk evliliğinde olan iki ağabeyi, diğer beş kardeşi hepsin evlilik haberini alınca Rossi ailesinin büyük çiftlik evini doldurmuştu. Çocukları için hazırlanan masayı ilk olarak gördüğünde kızın dudaklarından dökülen şaşkınlık nidasına gülmüştü ama şimdi üzerindeki sessizlik onuda susmaya zorluyordu.

"annem buraya bakıyor. Tabağındakilerle oynayıp edip surat asmaya devam edersen yemeklerini beğenmedin sanacak ve işte o zaman misafirlik falan dinmeyip hem seni eş olarak seçen beni eşek sudan gelemeyinceye kadar dövecek" dedi harika İsabella' in efsanevi olan gülüşüyle.

"aaa. Peki" derken sesinin ne kadar yüksek çıktığını anlayamamıştı. Elinde tuttuğu gümüş çatalı büyük beyaz porselen tabağın ortasına büyük dilim bol malzemeli lazanyaya daldırıp çatalına aldığını büyük lokmayı ağzına götürdü. Masadaki herkes onu izliyordu. Lokma o kadar büyüktü ki ağzına aldığı lokma zayıflıktan çökmüş yanaklarını şişirmişti. Büyük ağabeyin eşi Vera "tanrım yoksa hamile mi?" diye bağırdığın kız hala ağzındaki lokmayı yutmaya çiğnemeye çalışıyordu.

"hamile mi?" diye etraftan gelen uğultularda gelen sonunun içine gizlenmiş o öznesinin arkasındaki kişi olduğunda bi haberdi. Ağzının kenarından taşan yemeğin sosunu silip lokmasını yuttuktan sonra anca farkına varmıştı genç kadın kendisine bakan iki düzineden fazla meraklı gözün.

"yemek gerçekten çok güzeldi" deyip şarap kadehine uzandığında hemen yanında oturan kuzeni dirseğini sağ yanına geçiriverdi.

"oh ne yapıyorsun?" dedi canının acısı yüzünden okunuyordu.

"hamile misin diye sana soruyorlar" dedi kuzeni. İsabella Francesco' ya döndürdü gözlerini. Adamın gözlerinde biraz şüphe ve soru işareti vardı.

"hayır ben hamile değilim. Yani değilim olsa hissederdim değil mi? Değilim bana öyle bakma. Gerçekten değilim" derken sesinden anlaşılıyordu sitemi.

"tabi ki değilsin sevgilim" deyip büyük elini kadının elinin üzerine bıraktı.

"öğle bir şey yok Vera. Daha evlenmedik ve evlendikten sonrada böyle bir şey istemiyoruz. Şuan önceliğimiz benim seçim kampanyam ayrıca seçimden sonra İsabella sanatını gerçekleştirebilmek için bir bale okulu açmaya düşünüyor. Pippa' ile daha doğru düzgün ilgilenmezken başka bir çocuk sırtımıza külfetten başka bir işe yaramaz" dedi.

"öyle şey olmaz. Pippa kardeşsiz mi kalacak" dedi büyük anne Dona.

"şuan öyle bir düşüncemiz yok efendim. İkimizde önceliği işimiz" dedi İsabella. Küçük elini adamın uzun parmakların arasından çekti hırsla. Anne olmak aile olmak onun en büyük hayallerinden biriydi. Göremediği aile şefkatini kendi çocuklarına göstereceğine yemin etmişti. Yanında oturan ve neredeyse bir ay sonra evleneceği kocası olacak yakışıklı, her genç kızın rüyası olan adamın kendi adına karar verip konuşmasına kırılmıştı kalbi. Kendisine evliliğini sahte yanındaki adamında gerçekten kocası olmadığını hatırlattı. Çatalını hırsla yemeğine daldırıp gözlerini tabağına dikti. Ye yediği yemeğin tadını ne de içtiği şarabın tadını anlayabilmişti.