Burada Olan Burada Kalır ( HENÜZ DÜZENLENMİYOR.)

15.Bölüm

Yeni evinin önünde duran arabadan inerken tereddütlüydü İsabella. Önlerinde duran arabadan inen korumalar güvenlikten emin olmak için evin dört bir yanına dağılmışlardı. Başını dizlerine koyup yol oyunca uyuyan Pippa' ın saçlarını okşadı. Küçük kız kaldıkları son günü deniz ve kumla geçirip doymuştu. Francesco ile konuştukları o günden sonra bir şeyler değişmişti. Birlikte yürüdüklerinde elleri tutuyordu genç adam. Yüzüne baktığında gülümsüyor ve şefkatle dokunuyordu bedenine. Lakin İsabella' ın içinde yeşerttiği umutlar adamın gözlerinde solup gidiyordu.

Adamın telefon ekranına bakan yüzüne sağından şöyle bir baktı genç kadın. Başını kaldırıp yol boyunca bir kez olsun bakmamıştı yüzüne. İsabella güldü kendine. Her zaman olduğunu gibi kendisine vaat edilenler boşa çıkmıştı. "belkide ben yanlış anladım" diye geçirdi içinden. "belkide bana aşkı vaat etmemişti" diye devam etti iç ise. Simon arabanın kapısını tıklattığında gözlerini adamın yüzünden çekti.  

"inebiliriz" dedi Francesco. İsabella' ın kucağındaki kızının uyuya kaldığını o an görmüştü. 

"uyandıralım" dediğinde genç kadın "ben hallederim" dedi İsabella. Genç adamın gözlerine takılı kalmıştı gözleri. Francesco' un bir şey söylemek ister gibi aralanan dudakları kapanmıştı ve arabanın kapısını açıp indi. İsabella küçük kızın nefes alıp verirken inip pembe yanağına koydu okşadı ve "evimize geldik bebeğim" dediğinde küçük kızın yukarı kalkan kaşlarını ve dudaklarının arasına götürdü baş parmağını dudaklarının arasına götürüşünü izledi. Uyandırmaya kıyamamıştı. Arabanın kapısı açıp Simon' dan onu kucağına almasını isteyecekti. Kapıyı açmak için küçük kola uzandı ama biri ondan önce davranıp kapıyı açmıştı. Geri çekilip kucağındaki kıza baktı. Uyanmamıştı. Önüne düşen saçı geri atıp yardımına koşan kişiye teşekkür etmek için kapının açık kapısında duran adama baktı. Francesco ona ' ne bekliyorsun?2 der gibi bakıyordu. Arabanın içinde doğru eğilip kucağına almak için Pippa' a doğru uzattı kollarını. İsabella' ın kucağından dikkatle aldığını kızı göğsüne yatırıp başını omzuma koydu. Genç adamın bacaklarına kayan gözlerini takip ettiğinde elbisesinin eteklerinin yukarı kalçasına doğru çıktığını gördü. Hızla elbisesinin eteğini düzeltti ve çantasını alarak arka koltukta kapıya doğru kaydı. Genç adamın inmesi için kenara çekilirken İsabella onun yüzüne beliren gülümsemeye şahit oldu. Arabadan dikkatle indi. küçük çantasının kulpunu omzuna geçirip karşısındaki eve baktı. Büyük pembe binaya beğeniyle baktı. Daha önce kaldığı evden çok farklıydı. Francesco hemen yanında duran kadına "beğendin mi?" diye sorduğunda beğendiğini zaten anlamıştı. Arabadan indiği andan itibaren hayran hayran bakan gözlerini bir an olsun ayırmamıştı pembeye boyanmış evin duvarlarından. Beton duvarları kıskanmıştı içten içe. Birbirlerine yaptıkları itiraftan sonra işler sandığından daha da farklı bir yöne sapmıştı. İsabella o günden sonra içine kapanmış bütün ilgi ve alakasını Pippa' ya vererek kendisinden kaçmaya başlamıştı. Birlikte geçirdikleri anlarda ise hissettiği tek şey bedeninin sıcaklığı ile ısınan gecelerden öteye gitmiyordu. 

"çok güzel" diyerek ağaçların arasından yürümeye başladı İsabella. Francesco ise arkasından yürüyordu. Kendisi için açılan büyük kapı renkteki ahşap kapıdan içeri girerken kendisi bekleyen kadını başıyla selamladı. Büyük evin içerisine bakarken arkasındaki kapının kapandığını duydu ve dönüp baktı. Francesco hemen arkasından gelmişti. 

"önce odalarımıza yerleşelim. Küçük hanım uyandığında evi gezeriz"dedi Francesco. 

"peki" dedi İsabella. Onlar konuşurken Pippa uyanmıştı ve başını babasının omzundan kaldırıp yumruk yaptığı elleriyle gözlerini ovuşturdu. Yabancı olduğu eve şaşkın gözlerle bakarken İsabella' ı görmüş ve "annecim burası neresi?" diye sordu.