Burada Olan Burada Kalır ( HENÜZ DÜZENLENMİYOR.)

18. Bölüm Part 1

"evet kocam sizden bahsetti" dedi İsabella. Simon salonun bir köşesinde her an silahına uzanmak için tetikte bekliyordu. "bana yakın arkadaş olduğunu söyledi. Babanız ve siz seçimler için kampanyasına destek verdiğinden de bahsetti. Desteğiniz için ailem için teşekkür ederim" dedi. Yüzüne adamın yüzündeki kadar sahte ve baya bir gülümseme takmayı başaramamıştı. Yüzündeki gülümseme, karşısındaki adamın sözleri için kadar eğreti duruyordu.  Adam elini uzattığında etrafında insanlar olmasını umursamayıp ellerini uzatmaktan kaçınmak geçti içinden. Yapamadı. İç sesine her daim kulak arkası ederken bir anda asi İsabella değneği eline alıp pısırık kızı poposuna vura vura kovalamaya başladı. Adamın elini görmezden geldi ve kuzenine dönüp "artık gitmemiz gerek" dedi. 

"iyi günler sinyor Ravanelli" dedi gözlerine bakarak. Bakışlarında açık bir meydan okuma vardı  genç kadının. Belinda onu her iki adamla alelacele vedalaşıp çıkış kapısına doğru giden İsabella' ın arkasından gitti. Kapıda onları bekleyen Pedro, İsabella' ın geldiğini gördüğünde kapıyı açtı. "beni bekle Bella" diye nefes nefese konuştuğunda İsabella hızını alamayıp ne kadar yürüdüğü durunca anladı. Pedro kulaklığı ile Simon ile konuşurken Belinda' ın arkasından yürüyordu. "hanım efendi. Ön kapıda ve diğer kapıda çok sayıda muhabir ve kamera varmış. Simon sizi iskele kadar eşlik etmemi söyledi" dediğinde İsabella "hayır. Geldiğimiz kapıdan çıkacağız" diyerek itiraz etti. 

"ama efendim ben..." diyerek konuşmaya başladığında İsabella, "burada bekliyorum" diyerek sözünü kesti. Kollarını göğsünün altında birleştirip sol ayağını yere vurmaya başladı. "bekliyorum" dediğinde genç adam dertlice iç çekti ve başını yere indirip arkasını döndü ve bir kaç adım uzaklaştı. Belinda yanından geçen adama şaşkınca bakarak kuzeninin yanına gitti ve koluna girdi. "tanrımmm... Tam bir first lady olmuşsun ama anlamadığım bir şey var. Az önce neden Alberto Ravanelli' in elini neden sıkmadın? diye sordu. 

"Francesco' u tehdit eden adam o" dedi. Sinirliydi ve Belinda' ın yanındaki varlığını unuttup "Neden suratının ortasına bir tane yumruk patlatmadım ki?" diye kendine kendine hayıflandı. 

"inanamıyorum. Keşke bana bunu daha önce söyleseydin"dedi Belinda. Simon kucağındaki Pippa ile yanlarına yürürken en  burnundan solur gibiydi. İsabella' ı gördüğü an adamın kucağından inmek istedi Pippa. Koşarak gelip genç kadına sarıldı.

"bay Rossi bundan hiç hoşlanmayacak hanımefendi" dediğinde Simon' un dediklerini duymazdan gelip arkasını döndü ve küçük kızın elini tutup yürüdü. Simon çaba ya gerek duymayan hızıyla önlerine geçip dışarı açılan kapıyı açtı. 

"çantam ve ceketim odamda kaldı" dedi Belinda. 

"Pedro hanımefendinin odasından eşyalarını alıp arkamızdan gel" dedi. Araba kapıya o kadar yakın park edilmişti ki genç kadın kapı açılır açılmaz arabanın etrafında doğru saran kalabalığın önüne demirden bir set olmuştu. Pippa' yı hızla arabaya bindirip arkasından koltuğa kuruldu İsabella. Pippa kucağına otururken Belinda yanına oturduğunda arabanın açık kapısı kapandı ve Simon arabanın en koltuğuna oturup "eve dönüyoruz" dedi şoföre. Çantasını uzatan Simon "buyurun" dedi. Kendisine olan tavırlı hareketini umursamadı İsabella. Çantasını alıp kapağını açtı ve telefonunu çıkardı. Dört cevapsız aramanın bildiri vardı ekranda. Aramalardan ikisi Giovanni' e aitti. Biri Edward' a ve sonuncu arama telefonda kayıtlı olmayan, yabancı bir numaraya aitti. Telefonun arkasındaki kapağı açıp içerisinde küçük kartı çıkartıp kırdı. "Simon, bu kartı ve telefonu at. Artık istemiyorum" dedi İsabella ve telefonunu adamın avucunun içine bıraktı. Yolun geri kalanı sessizlik içinde geçti. Araba evin bahçene girdiğinde İsabella rahatladığını hissetti. Üzerindeki yük omuzlarında kalkıp gitmişti bir anda. Kendini güvendi hissetmişti. Yabancı olduğunu bu evde kendini güvende hissetti.