Burada Olan Burada Kalır ( HENÜZ DÜZENLENMİYOR.)

Dürüstlüğün en büyük hata olduğu zamanlar...

" Amca Pippa gitmez. Gitmemeli... Onunla evleneceğim. Eğer gidecekse, gitmeyi o istiyorsa onun giderim. Bana güvenmesi için, sizin bana güvenmeniz için elimden geleninde fazlasını yapacağım. " Dedi.

***

Amcasının ayağa kalkışını izledi genç adam. Onu görmemiş, söylediklerini duymamış gibiydi. yanından geçip hızla yürüdü ve uzaklaştı. Bir kaç saniye önce amcasının kalktığı sandalyeye oturdu. Isabella ile konuşmaya devam edecekti.

" Neden olduklarımdan duyduğum pişmanlığa kimseyi inandıramıyorum. " Dedi. Başı önündeydi ve kadının yüzüne bakmıyordu. Isabella ellerini masanın üzerine koydu ve sırtını dikleştirip genç adamın konuşmasına dikkat kesildi. " Pippa yı kaybetmek istemiyorum Isabella. Onu seviyorum. Her zaman sevdim. " Dediğinde kadının iç geçirdiğini duydu. Bakışlarını yerden kaldırıp kadına çevirdi.

" İnsanlar sana inanmıyor çünkü söylediklerine kendinde inanmış değilsin. " Dedi.

" Ona zarar gelmesine asla izin vermem ne pahasına olursa olsun yanında olacağım. " Dedi Franco.

" Tamam yanında ol. " Dedi kadın. Sözleriyle Franco' un gözleri, umutla parladı. " Francesco' yu ikna etme, anneni ve babanı yok say. Bana onu aşık olduğunu söyle. Gözlerime bak ve bana kızıma aşık olduğunu söyle. " Dedi. Franco yutkundu. Kendi kendine bile dile getirmediği duygularını Isabella' ya açabilecek miydi? Stresle kuruyan dudaklarını ıslatmak için yaladı. Düşünmenin saniyeler aldığını sanıyordu ama karşısında kadının buna sabrı yoktu. Isabella her zaman Franco' yu zarafetiyle etkilemişti. Yengesine bir kadın olarak her zaman hayranlık duyardı. Kadının ayağa kalkışını izledi. Isabella' nın yüzündeki hayal kırıklığını satırı satırına okuyabiliyordu. Şimdi masada yalnızdı ve sevgisini dile getirmediğinden dolayı içten içe kendine kızıyordu.

***

Doktorun hastane kalması için gerekli gördüğü süre bittiğinde, Pippa annesi ve kardeşiyle birlikte ayrıldı hastaneden. Babası basının haber almaması için bütün önemleri almıştı ve buna seviyordu. Arkadaş yada benzeri yakınlıktaki kimseye halini anlatmak zorunda kalmak istemiyordu. Gücünü toplayana kadar kendi kendine kalmayı tercih edecekti. Ailesine direnebilmek için yapması gereken buydu. Sağlıklı eski haline dönmek. Franco' yu son ziyaretinden sonra görmemişti. Meraktan kıvransa da kimseye neden gelmiyor diye de soramıyordu.

Evin kapısından girerken " Babam nerede? " diye sordu. Isabella çantaları alması için yardımcısına talimat verdi ve kızına döndü.

" İşte. Günlük işlerine devam etmek zorunda. Yoksa var olan az miktardaki akıl sağlığını seni düşünerek kaybedecek. " Dedi. Pippa' ya odasına kadar eşlik etti ve " Sıcak bir duş iyi gelecektir. Sonra yatağından dinlenirsin." Dedi. Sert tavrının her söyleminde bir annenin şefkati saklıydı.

Ailesinin süre gelen tavrı genç kadının kalbini acıtıyordu. " Tek başına hallederim. " Derken dik durmaya çalışıyordu.

" Aynada kendine bakmadın değil mi? Yüzünün rengi hala kendine yerine gelmedi. Ayakta durmakta zorlanıyorsun ve karşıma geçmiş gurur yapıyorsun. Bana sürekli bir Rossi olduğunu hatırlat kızım, sürekli unutuyorum! " Dedi. Pippa annesine karşı gelmenin faydasız olduğunu yaşı ilerledikçe öğrenmişti. Kadının yardımıyla sıcak suyun altında geçen zaman onu zorlamıştı. Bacakları bedeninin geri kalanını taşımakta zorlanıyordu. Bornozuna sarılmış yatağında kenarında otururken, yıllar önce anne ve babasıyla çıktığı balayı gezisini hatırladı. Isabella " Neye gülüyorsun. " diye sorduğunda " Sizin balayınızı hatırladım. Oradaki ilk gecemizde de sen beni yıkamıştın. " Dedi. Isabella kızının saçındaki havluyu aldı, saçlarının uçlarını kurulurken " Benim gözümde her zaman saçlarını kuruladığım küçük kız olarak kalacaksın. " Diyerek güldü. Isbaella' ın yüzündeki gülümseme genç kadının kalbini ısıttı.