Burada Olan Burada Kalır ( HENÜZ DÜZENLENMİYOR.)

38.Bölüm

Belinda "Sana inanamıyorum Bella. Bu kadar acımasız olduğuna inanmak istemiyorum." dedi. Isabella, kuzenine ters bir bakış atıp karşısına oturdu. "Bella, sen Francesco Rossi' i kendine aşık ettin ve sonra onu boşadın." diye çıkıştı. 

"Benden vazgeçmeyeceğini söylüyor. Ayrılmak değilmiş bu. Boşanmak sadece fiili bir durum. Onun aşkına engel değilmiş. Bla...Bla...Bla..." dedi. Isabella. 

"Artık boşanma nedenini bana anlatacak mısın?" diye sordu. Belinda boşanma haberine tepki vermemiş ve sormamış olsa da karşısına geçtiğinde hesap verme zamanı gelmişti. 

"Alberto Ravanelli, elinde bir flash bellek geldi. İçinde kazaya neden olan kişi hakkında deliller vardı. Babası ve cici annesinin iş birliği ile düzenlenmiş mükemmel planları. Adamın Francesco' nun kazanması için yapamayacağı şey yok. Beni öldürmek ve ardından ölümümü kullanarak insanların Francesco' ya karşı sempati kazanmasını sağlamak... Bu delilik değil mi? Tanrı aşkına onlar için fazla zeki imişim. Francesco' yu yanlış yönlendirecek kadar tehlikeli imişim. Delirmemek elde değil. Birde Alberto var. İnsanların acılarından zevk alan manyağın teki. Sadist olabilir. Evlilik sözleşmemize ulaşmış, Francesco' dan ayrılmazsam basına gitmekle tehdit etti. Basına gitmesi umurumda değil. Ayrılığımız egosunu şişirmiştir lakin o salak herifle alası yok. Angelo Ravanelli' nin hırsı inanılmaz. Bu tiyatroda başrol olmak için birinin bacağını kırmaktan çok daha fazlası. Adam maşa olmak istemiyor, maşayı tutan adam olmak istiyor. Bana çok akıllı olduğumu söyledi. Francesco' yu yönlendirebilecek kadar akıllı ve onun işlerine engel olabilecek kadar tehlikeli imişim. Küçük bir çocuğu öldürebilecek kadar gözleri dönmüş..." dedi Isabella. 

Belinda can kulağıyla dinliyordu kadını. Sözleri hıçkırığı ile bölündüğünde "Korkunç... Yaşlı bunağın kötü biri olduğunu hissediyordum ama bu kadarı... Birine anlatmalıydın Belly. Tek başına yüzleşmek zorunda değildin. Sen tek başına değilsin. Hiç kimse olmasa bile ben her zaman senin arkandayım. Şimdide yanındayım...Her zaman yanında olacağım kız kardeş." dedi. Isabella' ı omuzdan tutup kendine çekti ve sarıldı. Belinda duydukları karşısında yaşadığı şaşkınlığı bir kenara bıraktı. Şuanın en önemlisi sarıldığı kadındı. Ağlarken, sarsılırken kollarını sıktı. Varlığını hissetsin, korkmasın artık istiyor. Küçük bir kızken ayak parmakları kanayan kadar çalışırken onu izlerdi. Canının kıymeti yokmuş gibi dokuz yaşındaki bir kuzenin özverisine biraz hayrandı ve kıskanırdı. Sonra gece vakti ayaklarına bakarak ağladığını duyduğunda kendine kızardı. Kıskançlığı yüzünden kendine kızardı. Isabella yanlış veya doğru yaptığı her şeyin arkasında duran, belkide gördüğü en güçlü kadındı. 

"Anne." Pippa' nın sesinni duyduğunda kuzeninden ayrıldı ve hızla ıslanmış yanaklarını sildi.  Yeni evinde uymakta zorlanan küçük kıza döndü. "Bayan kap kek. Gecenin bu saatinde neden ayaktasın." diye sordu. Ayağa kalkıp gözlerini ovuşturan kızın yanına gitti ve kucağına aldı.

"Karnın mı açıktı?" diye sorduğunda kız "Evet" dedi. Ardından başını kadının boyun girintisine gömdü. 

Belinda arkadan "O zaman size özel çikolatalı kek tarifimi yapacağım." diyerek ayağa kalktı. Sehpanın üzerindeki boş kadehleri aldı ve mutfağa geçti. Kucağındaki kızla az önce kalktığı koltuğa oturdu. 

"Odanı ve yatağını mı sevmedin yoksa?" diye sordu kadın. Pippa başını kadının sıcağından çekti ve yüzüne baktı. 

"Anne artık babamla birlikte olmayacak mıyız?" diye sordu. Isabella boşanmaya Pippa' ya nasıl açıklaması gerektiğini bilmiyordu lakin yalanda söyleyecek değildi. Bir çocuğu en naif nasıl anlatılır diye düşündü. Salona açık olan mutfağın girişinde onları izleyen kuzenine baktı. Belinda elini kurularken 'anlat' dedi. Sessizdi ve sadece dudakları oynamıştı.