-Od czego zaczniemy ?- zapytał mnie wujek, idąc ze mną ulicą.
-Jeszcze sie pytasz? A co jest podstawą?- zaśmiałam się- oczywiście, że idziemy po różdżkę - oznajmiłam.
-Jak sobie życzysz. Tymczasem muszę cię na chwilę zostawić samą... dasz radę, moja droga?
-Oczywiście - odpowiedziałam.
Po chwili namysłu ,po zakupie różdżki ,poszłam kupić sobie coś do picia . Szłam uliczką ze stosem książek w ręku i herbatą mrożoną . Nagle poczułam , że na kogoś wpadłam.
-Och, przepraszam- szybko powiedziałam zmieszana do blondyna z szarymi oczami.
Ów blondyn zaczął pod nosem mówić niezbyt miłe słowa.
-Powiedziałam przepraszam i więcej nie będę - powiedziałam spoglądając mu z odwagą w oczy.
-To znaczy , ja przepraszam...- zmieszał się po chwili. Przedstawił się jako Draco Malfoy.
- Ja mam na imię Angelika. Angelika Riddle - wyciągnęłam rękę na powitanie i spojrzałam w dół.
-To ty jesteś tą sławną córką sama wiesz kogo...Masz ten znak? - zapytał Draco patrząc na mnie wyczekująco.
-Tak - mruknęłam cicho. Draco miał na myśli znak na mojej ręce, który starałam się zakrywać, ale i tak jak widać był dość rozchwytywany w świecie magii.
-Mam pomysł . Pójdźmy na lody, nieopodal jest lodziarnia. W rekompensacie za to, że byłem wcześniej niemiły... - zarumienił sie Draco.
-Dzieki , chętnie pójdę - odpowiedziałam nieco zaskoczona, ale z uśmiechem. Poszliśmy przed siebie.
Po całym dniu wróciłam z Remusem do domu .
-Poznałaś kogoś?- zapytał nagle po dłuższej ciszy wujek.
-Tak. Chłopaka - powiedziałam.
-A kto to ?- zainteresował sie wujek.
-Draco Malfoy - odpowiedziałam szybko.
-Nie zabronię ci się z nim kolegować , ale nie jest dla ciebie odpowiednim towarzystwem - ostrzegł Remus.
-Dobrze, wujku. Będę ostrożna. Ale wiesz, był całkiem miły. Zaprosił mnie na lody - uspokoiłam go.
Wujek zmarszczył ze zdziwienia brwi, lecz tego nie skomentował, będąc pogrążonym w gazecie.
Poszłam zmęczona spać.
Jutro 1 września!