Korkuyor musun bücür? Kendinden ve geçmişinden korkma.
Sadece Demon~
Altıma siyah bir tayt, üzerine de beyaz bir sweat giyindim. Saçlarımı kurutmak için aynanın önüne geçtiğimde afalladım.
Gözlerimin altı morarmıştı, gözlerim şişmişti, çenemde yara vardı ve sol elim biraz şişmişti. Boğazımda ise hafif bir morarıklık ve tırnak izleri vardı. Dudaklarımın yer yeri yaraydı.
Dolan gözlerimi sıkıca kapatıp açtım ve kesik bir nefes aldım.
Demon benimle dalga geçerken onu dinlememeye çalışarak saçlarımı kuruttum.
Daha sonra istemesem de yemek odasına yöneldim.
Açlıktan ölecektim.
Dün yine aptal gibi bayılmıştım, kendime geldiğimde herkes uyumuştu..
Bütün gece uyanık kalıp öylece oturmuş ve ağlamıştım.
Yemek odasına girdiğimde hiçbiri yüzüme bile bakmamıştı. Adar kaçamak bakışlar atıyordu sadece.
Yerimde Nehir hanım oturduğu için boş bir yere oturdum. Herkese yemeye başladığında bende sessizce yemeye başladım.
"Yarına proje ödevim var, o yüzden bizimkilere gideceğim bugün." Dedi Asil. Ben yokmuşum gibi konuşuyorlardı.
"Tamam gidersin." Dedi babası. "Ayrıca Ayza," Demesiyle başımı kaldırıp ona döndüm. Gözlerim hafif kısıktı çünkü uykum vardı ve ağlamaktan gözlerim hafif şişmişti.
"Yarın ve bundan sonra okula gitmeyeceksin." Demesiyle gözlerim büyüdü.
"Neden?" Diye sormamla Cihangir bey bana döndü.
"Çünkü sen bir delisin bücür!" Diyerek kahkkaha attı Demon.
"Böyle daha iyi olacağını düşündük. İnsan içinde normal davranmaya başlayana kadar evde kalacaksın." Demesiyle gözlerim doldu.
"Bu yaptığınız haksızlık." Dememle kaşları çattıldı. Nehir hanım kendine hakim olmaya çalışıyordu.
"Haksızlık bunun neresinde Ayza? Yanlış anlama sakın, sadece daha iyi ol an için uğraşıyoruz." Diye sordu Cihangir bey.
"Bende sizin kızınızım!" Dedim sinirle. Nehir hanım alayla gülerken hızla ekledim.
"Evet ben hata yaptım, ama kendimde değildim. İsteyerek yapmadım ve zaten bunun cezasını da çektim." Dememle cümlemi böldü.
"Birkaç hakaret ve üç beş canının yanmasıyla cezasını çekmiş mi oldun?" Diye atlamasıyla Demon kahkaha attı.
"Hayatım sizden ibaret değil." Dememle onu susturup ekledim. "Peki ya sizin yaptıklarınız? Haftalardır burdayım ama psikolojimi kötü etkilemek dışında hiçbir şey yapmadınız."
"Psikolojini mi kötü etkiledik? Sen buraya geldiğinde zaten aklını kaçırmış bir deliydin." Diyen Asil'e döndüm sinirle.
"Ben deli değilim! Sırf yaptığım bir hata yüzünden beni bu kadar yok sayamazsınız!" Dedim hemen.
"Sen zaten hep yoktun. Aniden hayatımıza girince seni kabulleneceğimizi mi sandın? Saçma sapan kitaplarda veya dizilerde miyiz?" Diye sordu Kaan alayla.
"Yeter bu kadar." Diyerek susturdu onları Lodos. "Susun ve kahvaltınızı yapın." Diye sertçe uyarmasıyla üstüne kimse konuşmamıştı.
Kahvaltı bittiğinde hızla odama çıktım. Odama yönelecekken gördüğüm Adar'ın yanına gittim.
"Adar!" Diye seslenmemle durup bana döndü. "Ne oldu?" Diye sormasıyla yanına gidip konuşmaya başladım.
"Sende mi inan mıyorsun bana?" Diye sormamla yutkundu.
"İnanıyorum Ayza. Ama yaptığın.. Her ne olursa olsun, Asil benim abim. Lütfen düşünmem için bana biraz zaman ver." Dedi ve odaya girdi.
Dudaklarımı ısıracakken yaranın acımasıyla vazgeçip odama çıktım.
İçeriye girip kapıyı kapattım. Arkamı döndüğüm an gördüğüm şey duraksamama sebep oldu.
Yatağıma uzanmış kanlı kız..
Ona ben veya kendim demek istemiyordum.
Bakışları bana döndüğünde gülümseyip doğruldu.
"Siz mi geldiniz?" Diye sorup ayağa kalktı. Bana adımlamaya başladığı an Demon'a yaklaştım.
Demon bu hareketime kahkaha attı ve yaslandığı duvardan ayrıldı.
Yanıma geldiğinde hızla Demon'un dibine girdim.
Demon saçlarımı karıştırıp dudağını büzdü. "Korkuyor musun bücür? Kendinden ve geçmişinden korkma." Dedi gülerek.
"Yoksa sen benden mi korkuyorsun?" Diye sordu fark ettiği şeyle kız. Alayla gülüp başını hafif yana eğdi.
"Ben senim Ayza, biz biriz." Demesiyle gözlerim doldu, korkuyordum o kızdan.
"Değilsin, ben senin gibi değilim.." Dememle hem Demon, hemde o kız kahkaha attı.
O kızdan gerçek anlamda korkuyordum, nereden çıkmıştı ki zaten birden?
"Tabii ki değilsin." Dedi alayla. Ben burnumu çekerken sertçe yutkundum. İyice yanıma adımladı. Sırtım duvara yapışırken, kanlı elleriyle saçlarımı okşamaya başladı.
"Ama olacaksın." Diyerek elindeki kanlı bıçağı karnıma saplamasıyla çığlık bile atamadan ağzımı kapattı Demon. Bedenim yere düşerken gözümden bir damla yaş aktı.
.
.
.
Gözlerim aralandığında yerden zorla kalktım. Aklıma gelenlerle hızla kazağımı bakıp karnıma baktım, hiçbir şey yoktu..
Rahat bir nefes verirken gözlerimi sıkıca kapatıp açtım.
"Sonunda uyandın demek bücür." Diyen Demon'a kaydı bakışlarım. Gözlerim dolarken kalkıp duvara yaslanmış Demon'un yanına gittim.
Aniden kollarımı beline sarıp başımı göğsüne yasladım ve hıçkırarak ağlamaya başladım.
O bu halime alayla kahkaha atarken canımı yakmıyordu. Karşılık vermiyordu ama geri çekmiyordu beni.
"Demon, çok canım yanıyor. Dayanamıyorum.." Dedim zar zor. Demon alayla bana çevirdi bakışlarını. Başımı kaldırdığımda göz göze geldik.
"O zaman kendini as bücür." Dediğinde başımı iki yana salladım.
"Ölmek istemiyorum. Lütfen bana yardım et." Dememle sırıttı. Hafif bana doğru eğildi.
"Hayır bücür." Diye fısıldamasıyla başımı tekrar göğsüne yaslayacakken canımın yanmasıyla hızla geriye gittim.
Yüzümü buruştururken aklıma elim gelmişti. Masanın üzerinden kremi alıp sol elimin üzerine sürdüm ve derin bir nefes aldım acıyla.
"Demon ben ne yapacağım?" Diye sordum kısık bir sesle. "Her şey mahvoldu, benden nefret ediyorlar." Dediğimde ağzımdan bir hıçkırık daha koptu.
"O zaman senden nefret etmelerine izin verme." Diyen sese kaydı bakışlarım.
Kanlı kız çalışma masasının sandalyesine oturmuş, ayaklarını masaya uzatmıştı. Başını arkaya yaslayıp bize çevirmişti ve elindeki kanlı bıçak ile oynuyordu.
"Ne?" Diye sordum anlamayarak. "Onlara izin verme Ayza. Her şey sana bağlı. Bir hareketinle senden nefret ettilerse, bir hareketinle affettir kendini." Dediğinde gülen Demon'a kaydı bakışlarım.
Tekrar ona döndüğümde gitmişti. Sertçe yutkundum. Bu kız beni cidden korkutuyordu..
"Demon, nereye gitti?" Diye sordum merakla. "Bunu sadece sen cevaplayabilirsin bücür." Dedi ve kendini yatağa attı.
Bende gidip yanına oturdum ve konuşmaya başladım.
"Ama haklıydı. Eğer bir hareketimle nefret ettirebildiysem, bir hareketimle affettiredebilirim." Dememle kahkaha attı Demon.
"Sevdiğin bir insandan nefret etmek kolaydır, ama nefret ettiğin bir insanı sevmek zordur bücür." Demesiyle omuz silktim.
"O zaman kendi ilah hamlemi kurarım." Dememle kaşlarını kaldırdı.
"İlah hamle mi?" Diye sormasıyla başımı salladım. "Evet, ilah hamle. Geçen bir kitapta okumuştum da." Dememle başını salladı.
"Şimdi anlaşıldı bu gereksiz özgüveninin nereden geldiği bücür." Demesiyle dudaklarımı ıslattım ve düşünmeye başladım.
"Sen nefret ettiğin birini sever misin tekrardan?" Diye sormamla kahkaha attı.
"Ben birinden nefret ettiysem, ölene kadar nefret ederim bücür." Demesi biraz modumu düşürse de moralimi yüksek tutmaya çalıştım.
"Hiç mi?" Diye sordum merakla. "Hiç." Demesiyle ofladım.
Ama olsundu, sonuçta hiçbiri bir Demon değildi.
Ayağa kalkıp çalışma masasının sandalyesine oturdum ve dizlerimi kendime çekerek düşünmeye başladım.
.
.
.
Odaya giren kişiye kaydı bakışlarım. İçeriye giren Giray dudağını ısırıp kapıyı kapattı ve bana döndü.
"Ne oldu?" Diye sordum yorgun bir sesle. "Ben sadece konuşmak için geldim." Demesiyle Demon kahkaha attı.
"Ona bir daha inanıp bir şey anlatma bücür." Dedi alayla Demon.
"Dinliyorum?" Dememle bakışları yüzümde gezindi. "İyi misin?" Diye sordu en sonunda.
"Önemsiyor musun?" Diye sordum bu seferde. Hayır, iyi değilim.
"Son olanlardan dolayı üzülme. Sinirleri geçince seninle konuşacaklardır." Demesiyle güldüm.
"Hiç sanmıyorum. Sonuçta ben evlerinde kalan yabancı, şizofren katil ve deliyim. Tımarhaneye kapatılmam, hatta öldürülmem gerekirdi." Dedim kaşlarımı kaldırarak.
"Yarın okula gelecek misin?" Diye sordu. "Hayır." Dedim direkt. Buraya cidden boş boş konuşmaya mı gelmişti.
"Giray söyleyecek bir şeyin yoksa çıkar mısın. Gerçekten yorgunum ve uyuyacağım." Dememle odadan çıkıp gitti.
Kalkıp ışığı kapattım ve yatağa girdim.
.
.
.
Dün akşam yemeğe inmediğim için deli gibi acıkmıştım.
Mutfağa indiğimde kendime yiyecek bir şeyler çıkarttım ve yedim.
Daha sonra kalkıp salona gittim ve koltuğa yattım. Evde kimse yoktu.
Sadece çalışanlar ve Nehir hanım vardı ama onunda odasından çıkacağını zannetmiyordum.
Telefonumu alıp Instagrama girdiğimde bir sürü takipçim olduğunu fark etmemka kaşlarımı kaldırdım.
Kimdi bunlar?
Çok ilgilenmeden telefonu kapattım ve boş boş tavana baktım.
Kalkıp odama çıkacakken silah sesleri duymamla irkilip etrafa baktım.
Camların kırıldığını görmemle koşarak üst kata çıktım.
Ne oluyordu?
"Katliam oluyor bücür!" Diyerek kahkaha attı Demon.
Hızla kendi odama girip kapıyı kilitledim ve nefes nefese ne yapacağımı dişündüm.
Cama yaklaşıp dışarıya baktığımda bir sürü siyah araba gördüm. Kapıdaki adamlar yerde kanla yatıyordu.
Odanın kapısı kırıldığında bakışlarım oraya kaydı.
Gördüğüm kişiyle çığlık attım..
.
.
.
•Kestiiiik!
•Son sahne?
•Akar'ların tepkisi?
•Okul konusu?
•Cihangir bey?
•Kanlı Ayza? Sizce neden ortaya çıktı ve çıkıyor?
•Bir sonraki bölüme kadar mutlu kalıııınnnn!!!!!💓💓💓