Bölüm 45~

3.6K 402 111
                                    


Y

azar yorum istiyor 🥲


Küçük Asil sen kayboldun diye sana pusula vermek istedi, büyük Asil sen tekrar kaybolma diye pusula verdi.

Asil Akar~

17 Aralık.

Bilincim açılır açılmaz aklıma gelen ilk şeydi bu.

Yıllar sonunda unuttuğum tarih yine beynime kazınmıştı.

Gözlerimi ovalayıp odama baktım, bayılmıştım.

Aklıma gelenlerle yüzümü buruştururken gözlerim doldu. Rezil olmuştum yine..

"Herkes öğrendi bücür, artık kimse seni istemiyor!" Dedi ve kahkaha attı Demon. Gözümden bir damla yaş akarken burnumu çektim.

O sırada kapı çalınmasıyla hızlı hızlı gözyaşlarımı sildim. "Gel." Dememle içeriye giren görevliye baktım. "Ayza hanım, size kargo geldi, aşağıdalar." Demesiyle başımı salladım.

O çıkarken bende saate bakmıştım, daha akşam üstü saat 6'ydı.

Yıllar önce bu saatlerde akıl hastanesinde ağlıyordum muhtemelen.

Sesli bir nefes verip aşağıya indiğimde salona baktım. Sadece dedem, Nehir hanım ve Cihangir bey, Emir vardı.

Koltuğa oturmam ile dedem bana dönerken ben masadaki kutuya dönmüştüm.

"Kızım sen iyisin değil mi? Bak bu konuyu seninle daha sonra uzun uzun konuşacağız. Kaçışın yok, anlaştık mı kızım?" Demesiyle dedemi onayladım.

"Kızım nasıl hissediyorsun kendini? Sen baygınken doktor geldi baktı ama kötü hissediyorsan hastaneye gidelim." Diyen Cihangir bey ile başımı iyi yana salladım.

"İyiyim." Dediğimde Demon kahkaha attı. "Cidden senden nefret ediyorlar bücür, baksana. Zorla konuşuyor seninke!" Dedi kahkahaların arasından.

"Açsana. Sevgili falan mı yaptın kendine?" Diye konuşan Nehir hanım ile umursamadan kutuya uzanıp aldım.

"Acaba kamera mı gönderdiler bücür?" Diyerek kahkaha attı Demon. Ben sessizce kutuyu açtığımda içinde gördüğüm şey duraksama sebep olmuştu.

Prenses..

Kutuda Prenses vardı.

Sağ bacağının bir kısmı yansa ve biraz eskiyip kirlense de hâlâ aynıydı.

Gözlerim dolarken bakışlarım katlanmış kağıda kaydı. "Ayza, iyi misin?" Diye soran Emir'i umursamadan burnumu çektim ve kağıdı alıp okumaya başladım sessice.

Ayza, güzel kuzum benim..

Sen gittikten sonra hiç konuşamadık, bende aramadım sen biraz babanla mutlu ol diye. Biliyorum, o bir şey olmasa almazdı çünkü seni.

İnşallah mutlu olmuşsundur bu zamanda..

Bugün 17 Aralık, yıllar sonra ayrı geçirdiğimiz ilk doğum günün. Çok kararsız kaldım ne yapsam diye, eminim doğum günün öncekilerden çok daha güzel geçmiştir. Doğum günün çok çok kutlu olsun güzeller güzeli kuzum benim!

Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin