Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 50~

-bugünkü ikinci bölümmmm bol bol yorum atın🥲💕

"Keşke hiç doğmasaydın, bizim tek kardeşimiz Ecrin."

"İyi ki doğmuşum. Ve benim, sizin aksinize abim ve annem yok ama ben bundan gurur duyuyorum."

Kaan&Ayza Akar~

Ben gülerken Giray da benden farksızdı, birlikte komik bir film izliyorduk.

"Bak bak, kesin kahve dökecek adamın üstüne! Annemin ruhunu ortaya koyuyorum!" Dediği an kız kahve döküp paniklemişti, Giray'ın gururlu bakışlarına güldüm.

Film burada bittiğinde ofladım, Giray da bana döndü. "Ben yatayım o zaman, sabah zaten okul var. Şu ara nasıl bitti hiç anlamadım!" Diye homurdanarak odasına gitti. Bilgisayarı kaldırıp yatağa girerken gözlerimi kapattım.

.

.

.

Kalemin üst kısmını ısırırken çalan zil ile hemen kalktım ve aşağıya indim. Kantine ilerlerken yanıma koşan Asil'i gördüm.

"Pişt, Ayza!" Diye seslendi Asil dehşetle, durup ona döndüm. "Bir kız var peşimde yapıştı bana, oyala da topuklayayım ben!" Dedi sinirle. O sırada aniden biri Asil'in boynuna atladı.

"Asil! Bak vallahi çok iyi anlaşacağız, beni bir dinlesen!" Dedi kız hemen. Asil onu kendinden uzaklaştırdı aniden.

"Kızım ben seni tanımıyorum bile! Sapık mısın nesin sen ya?!" Dedi öfkeyle ona bakarken, kız elini uzatıp kocaman gülümsedi.

"Ben İrem, sırf senin için şehir değiştirip Adana'dan bu okula geldim!" Dedi gözlerini büyüterek. "Seninle evlenmeden de gitmeyeceğim." Dedi gülerek.

"Yahu manyak mısın sen?!" Dedi ve hemen erkekler tuvaletine döndü, İrem ona şaşkınca baktı. "Ama Asil ya!" Diye bağırdı arkasından sinirle, daha sonra bana dönüp elini uzattı.

"İrem ben! Sende görümcen oluyorsun! Yani umarım, akrabalık isimleriyle hiç alakam yoktur!" Dedi keyifle, hafifçe gülüp elini tuttum. "Ayza." Dediğimde elini çekip el çırptı.

Kıvırcık kısa saçlı, mavi gözlü, kumral ve hoş bir kızdı.

"Ayy! Seninle çok iyi anlaşacağız!" Dedi ve gülerek erkekler tuvaletine döndü. "Asil! Aşkım gelsene ya!" Diye böbürlendi. Onları kendi halinde bıraktım ve oradan uzaklaştım.

Klasik bir okul gününden sonra eve gelmiştik. Ben bugün yazdıklarımızı birkaç kez okudum ve eşyalarımı bırakıp ofladım.

O sırada yanıma Demon geldi ve alayla bana baktı, sonra masaya oturdu. "Bücür, bence kendini as." Dedi gülerek. Ofladım ve yüzümü buruşturdum.

"Ben asla kendimi asmam Demon." Dedim sitemle ve salona indim. Daha doğrusu inecekken yanıma Adar geldi.

"Ayza!" Diye seslendi durmam için. Durup ona döndüğümde Demon kahkaha attı. "Bu çocukta amma inişli çıkışlı ha bücür, bir iyi bir kötü." Dedi alayla.

"Hm?" Dedim ona bakarken. "Ne zamandır hiç konuşmuyoruz." Dediğinde hafifçe güldüm.

"Allah Allah, niye ki acaba?" Diye sorduğumda ofladı sıkıntıyla. "Yani biliyorum, ama arayı kapatalım istiyorum." Demesi ile kaşlarımı çattım.