Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 43~

"Ecrin'in yerini aldın sen!"

"Hayır..Ecrin benim yerimi aldı."

Nehir & Ayza Akar~

Duyduğum takırtı ile irkilerek gözlerimi araladım. Yerimden doğrulup gözlerimi ovaladığımda gördüğüm şeyle duraksadım.

Gözlerimi kırpıştırdım ve gerçekliğinden emin olmak adına sıkıca kapatıp açtım gözlerimi ama hâlâ aynıydı.

Asil sandalyede uyuya kalmıştı. Saçları dağılmış, yüzü kızarıktı.

Yutkunup iyice doğruldum ve ona döndüm tamamen.

"Bence sana küfür etmek için gelmişti bücür." Dedi ve kahkaha attı Demon.

Asil'e uzandım ve kolunu dürtükledim. Bir süre onu uyandırmaya çalıştım ama olmamıştı.

En sonunda Asil irkilerek gözlerini açınca kolunu tuttum. "Sakin ol, bir şey yok. Yatakta yat diye uyandırdım, uykun açılmadan gel." Diye fısıldadığımda sendeleyerek kendini yatağa attı ve çok geçmeden tekrar uyudu.

Yorganı üstüne örttüm ve kalkıp odadaki balkona çıktım. Balkonda ki mindere oturdum ve aşağıya baktım bir süre boş boş.

Haksızlıktı bu.

Öylece ölümümü izlemişti.

Eğer orada öylece ölseydim, içi rahat mı edecekti?

Evet, edecekti..

Yüzüme vuran rüzgarla gözlerim doldu. Bakışlarım ellerime kayarken yutkundum.

Bana katil diyorlardı.

Öyle miydim? Hayır hayır, ben kimseyi öldürmemiştim.

Bedenim öldürmüş olabilirdi, ama zihnim öldürmemişti.

Ben katil olamazdım, dillerinden düşürmedikleri hastalığımdı belki de katil olan.

Sözde hastalığım, ne komik ama.

İnanmamaya, bana hasta gözüyle bakmaya devam ediyorlardı.

O sırada hissettiğim hareketlilik ile arkama döndüm, Asil yanıma geliyordu.

Yanımdaki mindere oturdu ve bana bakmadan karşıya odaklandı.

"Burada neden uyudun?" Diye sormamla bana döndü ve göz göze geldik.

"Uyumayacaktım, sadece biraz kafa dağıtmak istedim. Uyuyakalmışım." Demesiyle kaşlarım çatıldı.

"Benim odamda ve yatağımın karşısında oturarak mı kafanı dağıtacaktın?" Diye sormamla Demon kahkaha attı.

"Ne kadar salaksın bücür." Demesiyle ben Asil'den hâlâ cevap bekliyordum.

"Evet, ev çok gürültülüydü. Bende senin odana geldim." Demesiyle kendimi tutamayarak güldüm, kaşlarını çatıp bana anlamayarak baktı.

"Aynen." Dedim geçiştircesine. Kaşları mümkünmüş gibi daha da çatıldı ve konuşmaya başladı. "Ne alaka?" Demesiyle omuz silktim önüme dönerek.