Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 53~

Helöööööööö aşk taneleriiiim bebeklerim helööö çok happy olum bugün kalp kalp

Belki benim gibi yalı çapkını Ferit izleyip oma sövüp sinir hastası olup mutlu olanlar vardır ve bugün izler diye saat 9 dan önce atıyorum bölümüüü ehe

Bu arada öbürüsü bölüm herkes Ayza dedesinin yanına gidecek diye sevinmiş?? ARKADAŞLAR NE DEDESİİİİ???? NE ANLADIN YURDAGÜL?! neyse..

Bol bol yorum atın sonra gelin girin kalbimee iyi okumalar<33

Benim o çok sevdiğim masallar her zaman mutlu bitmezmiş.

Her masal mutlu sonla bitmezmiş..

Ayza~

Bazen her masal mutlu sonla bitmiyordu, aralarda kötü sonlarda vardı. Mutlu sonlara inanmak bizim hatamızdı, en çokta benim.

Zaten bunca kavgaya rağmen nasıl inanmıştım ki mutlu sona? İmkansızdan da öteydi bu Akar ailesi ve benim için.

Toz pembe hayallerimin peşinden koşmuş ve yine karanlığa gömülerek kendi cehennemime geri dönmüştüm.

O olaydan sonra hiçbirinin bizimle gelmesine müsaade etmemiştim, sadece Cihangir Akar ile gelmiştim. Artık ona bey bile demiyordum, gözümden o kadar bile değeri kalmamıştı.

Onca konuşmama rağmen, ailem olurlarsa daha iyi olacağımı söylememe rağmen daha da benden uzaklaşmış ve beni buraya tıkmışlardı.

Kaldığım öbür hastaneye göre daha büyük, daha temiz ve daha ilgili insanlar vardı. Ama ilk gittiğimde o müdürde bana iyi davranmış ama sonrasında kötü davranmıştı, bu yüzden onlarında ilgisine inanmıyordum.

Cihangir Akar yol boyunca bu hastanenin çok çok iyi olduğundan ve bir yıl bile geçmeden tekrar yanlarına dönüp mutlu olacağımızı anlatıp durmuştu.

Bu sefer bu saçma hayallerin peşinden koşmayacaktım, inanmıyordum.

Onlara kaç kez güvenmiştim ve hepsinde pişman olmuştum, bu sefer asla güvenmezdim.

Ben onların canı sıkılınca oynayacakları bir oyuncak değildim.

Gel Ayza, git Ayza, hastaneye git Ayza, geri gel mutlu olalım Ayza! Buna izin vermezdim.

Cihangir bey elimi tutacakken sinirle çektim ve kızarık gözlerimi ona diktim.

"Sakın, sakın bana bir daha temasta bulunmayın. Gidin ve karınızın dolduruşlarına gelmeye devam edin." Dediğimde yutkundu.

"Bak kızım, böyle bırakıp gitmek istemiyorum seni. En azından bir sarılalım." Dediğinde göz devirdim.

"Gidin ve evcilik oyunlarınızı Ecrin'in mezarına sarılarak oynayın." Dedim ve burnumu çekip müdüre döndüm. "Artık onu çıkartır mısınız?" Dediğimde Cihangir Akar'ın gözleri doldu ama zorda olsa çıkıp gitti.

Hıçkırarak ağlamamak için alt dudağımı ısırdım sertçe, ağlamayacaktım onlar için.

"Sana odanı göstereyim Ayza." Diyen müdür koridorda yürürken topuklu ayakkabılarının sesi dışında bir ses yankılanmıyordu.