Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 1~

Uyarı: Bu kitap tamamen şahsıma aittir. Wattpad de ki ilk şizofren konulu aile kurgusudur. Lütfen alıntı, çalıntı, esinlenme olmasın. İyi okumalar..

"Eğer aptal değilsen, aptalı oyna. Bu sadece, zekilerin yapacağı bir iştir."

~Ayza Akar.

||

Forse.. i pazzi vedono la verità?
Belki.. Deliler gerçekleri görüyordur?

"Ya, yeter! Kesin sesinizi!" Diye bağırdım, elimle kulaklarını kapatırken. Aynı zamanda da, gözlerimi sıkıca kapatmıştım.

"Gidin başımdan, Allah'ın cezaları!" Diye bağırdım, tekrar. Ses gelmeyince, gözlerimi hafifçe araladım.

Hâlâ, buradalardı.

"Hadi ama Ayza, sakin ol." Diye fısıldadı, Lidya. Lidya, Cennet bahçesi demek. Pabucumun cenneti. İblisti.

"Siktirin gidin ya! İstemiyorum sizi!" Diye bağırdım, yerden kalkarken: aynı zamanda, sinirden deli gibi ağlıyorum. Demon, başını hafif sağına yatırdı.

"Ne zaman bu kadar terbiyesiz bir kız oldun, bücür? Biz seniz, Ayza. Ne yaparsan, yap her zaman zihninin içinde olacağız." Dedi, Demon. Demon, iblis demekti. Kendi gibi.

Demon'un vücudu, tamamen insan derisinden yapılmıştı. Sanki.. ölen insanların derilerini almış ve dikmişlerdi. Gözleri ise, tamamen beyazdı. Saçları ise siyahın en koyu tonuydu ve dalgalı, sürekli dağınıktı. Uzun boyluydu.

Belki garipseyebilirsiniz ama.. çekici biriydi Demon.

Lidya'da, normal insan formundaydı. Ama yüzünde, sayısız yanık ve çizik izleri vardı. Kızıl saçları ve yeşil gözleri ile, peri kızına benziyordu. Demon'a göre daha kısa ama benden, daha uzundu.

Demon sürekli bana lanet ederken, Lidya yardım etmeye çalışıyordu.

Deliydim ben. Kaçıktım. Kafayı sıyırmıştım. Şizofrendim.. Tabii bunlar insanların söylediğiydi, böyle değildim ben. Herkes delirmişti ve gerçeği görmemekte ısrarcıydılad.

"Kes sesini Demon! Kafasını karıştırıyorsun." Diye fısıldadı, Lidya. Sanırım duymadığımı düşünüyorlardı.

"Asıl sen onun kafasını karıştırıyorsun. Ah, kızlar! Her şeye at gözlüğünüzle bakmayı, tahminen ne zaman kesersiniz?" Dedi ve gür bir kahkaha attı, Demon.

Şaka gibi, resmen karşımda herkesin gerçek değil dedği iki kişi benim için kavga ediyordu. Trajikomik.

"Sizi duyuyorum!" Diye bağırdım ve gözlerimi, tekrar sıkıca kapattım. "Gidin ya, istemiyorum sizin o lanet suratını görmeyi, iğrençt sesinizi duymayı!" Diye bağırdım, sinirle.

Demon çenemi sertçe tutup ona bakmaya zorladı. "Bize bak, Ayza. Delisin sen bizi gören herkes.. delidir. Ve sadece ölmeyi hak ederler. Eğer kurtulmak istersen, ne yapacağını iyi biliyorsun." Dedi.