Bölüm 8~

8.1K 654 307
                                    



Not: İnanmayacaksınız ama ben yorum yapanları yemiyorum bebisler.. bu yüzden lütfen oylayıp satır arası yorum yapın, hevesim kaçıyor.

...

Belki.. bazen korkak olmak gerekir?

Ayza Akar.

...

Gözlerimi zar zor araladıktan sonra kırpıştırarak etrafa bakındım. O sırada gözlerim ilk olarak başucumda dikilmiş sırıtarak beni izleyen Demon'a kaydı.

"Sonunda uyandın ha? Yine ölmedin bücür, şanssızsın.." Demesiyle gözlerimi kırpıştırıp boğazımda ki his ile öksürdüm.

O sırada bakışlarım odada bana yaklaşan Cihangir beye kaydı.

"Kızım, iyi misin?" Diye sormasıyla başımı evet anlamında salladım. Diğerleri de buradaydı.

Çok konuşmadan taburcu işlemleri yapıldı ve hastaneden ayrıldık. Eve gelince beni koltuğa oturtup bir şeyler konuşacaklarını söylemişlerdi.

"Benimle ne konuşacaksınız?" Diye mırıldandım sadece. Boynuma garip bir şey takılmıştı, bileklerim ise hep yara içindeydi.

Kimse konuşmadan üçlü ve Giray yukarıya çıkmıştı, anneleri zaten en başta salona bile girmemişti.

Şimdi ise sadece Eren, Lodos, babaları ve ben vardık.

"Biz doktorla konuştuk ve bize bunun kriz olduğunu söyledi. Bunları sen mi yaptın?" Diye sordu babaları. Yutkunup yerimde rahatsızca kıpırdandım.

"Eğer bize gerçekleri anlatırsan sana yardımcı olabiliriz." Dedi Eren yatıştırıcı bir şekilde.

"Yardım edermiş.. pabucumun yardımı. Eminim bunlara inanmayacaksındır bücür, çünkü gerçekleri öğrenip seni ait olduğun yere göndermek istiyorlar. Yani tımarhaneye bücür! Eğer hatırlarsan yıllar önce bu tımarhane serüvenini başlatan doktorda öyle demişti.." Dedi ve alayla kahkaha attı Demon.

"Bir şeyim yok, iyiyim." Dedim sadece. Demon haklıydı, eğer söyletsem beni tımarhaneye kapatırlardı. O doktorlar gibi..

Sonuçta.. kimse delileri sevip istemezdi, değil mi?

Beni de istemeyeceklerdi!

Üstelik ben deli bile değilken, tekrar tımarhaneye kapatılmama izin veremezdim.

"Bak Ayza, kızım.. eğer bir hastalığın varsa bizimle paylaşabilirsin." Diyen babaları ile kaşlarım daha çok çatıldı.

"Hastalık mı? Ben hasta da değilim, deli de!" Dedim hızla sertçe çalışarak. Lodos dudaklarını ıslatıp konuşmaya başladı.

"Öyle demek istemediğimizi biliyorsun. Sana yardımcı olmak istiyoruz sadece." Dedi. Demon kahkahalarla gülerken ben çatık kaşlarımla onlara bakıyordum.

"Eğer seni tutan bir şey varsa, bunu bizimle paylaşabilirsin. Emin ol seni tutan neyse seni ondan kurtarabiliriz. Bu kendin bile olsan." Dedi Eren yumuşak bir ses tonuyla.

Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin