Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 70~

Arkadaşlar kitabı sakız gibi uzattıkça uzatmış gibi hissediyorum.. üç beş bölüm sonra final yapacağım ama hâlâ nasıl bağlayacağım bulamadım. İyi son veya kötü son mu olacak karar verdim ama Akar'lara ne yapacağımı bulamadım.

İMDAT!!

.
.
.

"Oğlum satılık değil."

"Ben oğlunuzu satın almıyorum, o zaten bana ait. Ben sizin ona vermediğiniz özgürlüğü satın alıyorum."

Ali& Ayza~

Küçük Ayza, bir doktor karşısında bu korkuyu yaşamıştı.

Ama şimdiki Ayza, tanımadığı bir adam karşısında, yıllar sonra aynı korkuyu yaşıyordu.

Hangisi daha korkunçtu?

"Ben.." Diye mırıldandım ama devamını getiremedim, elim ayağım boşalmış gibi hissediyordum. "Evet sen? Sen, oradaki adamın malını çaldın. Eğer uslu olmazsan o adama da söylerim küçük hırsız!" Demesiyle bir adım geriledim, ama o da bana yaklaşmıştı bir adım.

"Ne istiyorsun benden?!" Diye sorduğum da sesim beklediğimden daha sert çıkmıştı. "Sadece eğlenmek-" Dediği an eğilip yerdeki cam şişeyi alıp sertçe tekrar yere fırlattım ve birkaç adım geriye gittim. En büyük cam parçayı aldım ve sinirle ona doğru tuttum.

"Eğer, bir adım atarsan hiç düşünmeden saplarım camı!" Diye bağırdığımda sesim tenha sokakta yankılandı. Adam bir adım attı ve camlara basıp güldü. "Tch tch tch.. ama sen yaramazlık yapıyorsun?" Dediği an birkaç adım geriledim.

"Sakın yaklaşma!" Diye bağırdım bu seferde. Umursamadan sırıttı ve eğilip başka büyük bir cam parçası alıp ucunu bana doğru çevirdi.

"Şimdi eşitiz işte!" Dediğinde dişlerimi sıktım. Gözlerimden birkaç damla yaş aktığında en az öfke kadar korkuyu da hissediyordum.

"Yaklaşma!" Diye bağırdım da sesim olduğundan daha gür çıktı. Fakat hiç beklemediğim bir anda adam kolumu sertçe tuttu ve kendi elindeki camı fırlattı. Hemen ardından elimdeki cam parçasına uzandı. Her ne kadar uzaklaştırmaya çalışsam da başaramıyordum.

"Bırak beni, sapık!" Diye bağırdım avazım çıkana kadar. "Bırak şunu!" Diye bağırdı adam da karşılık olarak. Cam parçası elime sertçe battığında çığlık attım. Acıyla bağırarak ağlamaya başladığımda başka birinin sesini duydum.

"Hey! İyi misin sen?" Diye soran kadın ile çığlık attım. Eş zamanlı olarak sertçe yere düşünce ağlayarak kan akan ve cam parçası derime geçen elime bakmaya başladım. "Bir sorun mu var?" Diye sordu kadın tedirgince.

Başımı kaldırıp önce ona, sonraysa korkuyla sokağa baktım ama ikimizden başka kimse yoktu. Bakışlarım Demon ile birleşti, sadece sırıtmakla yetinmişti. Tekrar elime döndüğümde kanayan elimle daha çok ağlamaya başladım.

Kadın tereddüt etse de yavaş adımlarla yanıma yaklaştı ve eğilip elime baktı. "Neyin var?" Diye sorduğunda acıyla ona döndüm.

"Elimi kesti adam!" Dedim hıçkırıklarımın arasından. Kadın kanayan elime baktı, daha sonra öbür elime baktı ve en sonunda anlamayarak bana döndü.