Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 26~

Ben hasta değilim, iyileşmek istemiyorum. Sadece.. sadece bana kötü davranmasınlar istiyorum. Bir aile olalım istiyorum..

Ayza Akar.

Çalışan kadın yemekleri koyduktan sonra odadan çıkmıştı.

Herkes yemeğe başladığında bende başladım.

Önümdeki sarmalardan yemeye başlamıştım.

Yemekte sadece çatal kaşık sesleri vardı.

"Ben size şeyi soracaktım," Diyen Giray ile ona döndüler. "Ben günlüğümü kaybettim, gördünüz mü?" Diye sormasıyla Demon kahkaha atmaya başladı.

"Hayır, en son nereye koydun ki?" Diye sordu Emir. "Dolabımdaydı." Dedi Giray merakla.

Hiç kimse görmemişti.. çünkü bendeydi.

"Bak ne geldi aklıma bücür! Sen Eren'e bizim seni üzmediğimizi söyledin. Tam şu an seni üzmemi ister misin?" Diye sordu heyecanla bana eğilirken. Sertçe yutkundum.

"En son ne zaman doğum gününü kutlamıştın sen bücür?" Diye sordu kaşlarını kaldırarak Demon. Kahkaha attığında sertçe yutkundum tekrar.

"Oh, kutlamamıştın, değil mi?" Diye sorarak kahkaha atmaya başladı.

Gözlerimi sıkıca kapatıp açarken sessizce yemeğimi yemeye çalıştım.

"Doğum gününü hatırlıyor musun? Tabii hatırlamazsın bücür!" Diyerek kahkaha attı.

Gözlerim dolduğunda başımı eğip yemeye başladım.

Demon kulağıma yaklaştı ve fısıldayarak konuşmaya başladı.

"Üzüldün mü bücür?" Diye sordu sırıtarak eğlenen bir sesle.

Yemek yendiğinde kalkıp odama gittim. Kapıyı kapattığımda derin bir nefes aldım ve telefonumu aldım.

Yüklediğim müzik uygulamasına rastgele şarkılar indirdim, en kısa zamanda kulaklık da alacaktım.

O sırada kapı çalınıp açıldığında oraya döndüm.

İçeriye giren Adar kapıdan konuşmaya başladı.

"Film izleyeceğiz, sende gelecek misin? Mısır falan da patlatacağız!" Dedi heyecanla.

"Yerinde olsam gitmezdim. Sana acıdıkları için çağırıyorlar, Adar dışında hiçbiri seni istemiyordur bile bücür!" Diyerek kahkaha attı Demon.

Derin bir nefes alıp ayağa kalktım ve yürümeye başladım.

"Tamam, olur." Dediğimde kocaman gülümsedi. Birlikte onun odasına gittik.

Yerlere puf koymuşlardı ve karşıdaki duvara yansıtılmış bir film vardı. Adar elimi tutup bir pufa oturttuğunda o da yanıma oturdu.

Hiçbirinin çıtı çıkmıyordu. Fazlalık gibi hissetmiştim..

"Evvettt! Filmimizi başlatıyorum!" Dediğinde odadakilere baktım. Ben en soldaydım, sağ tarafımda Adar, yanında Asil, yanında Kaan ve Giray vardı. Emir ise yatağa uzanmış battaniyeye sarılmıştı.

Film başlarken hepimiz filme odaklanmıştık.

.

.