Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 42~

Ben sana çok sataşmış olabilirim, iyi biri olduğumu da söylemiyorum zaten. Ama en azından gerçeğim.

Asil Akar~

Gözlerimi kapattım, sadece yıllardır tam anlamıyla hissetmediğim o hisse odaklandım.

Güven.

Asil beni bellerimden tutup havaya kaldırdığında dediği gibi bacaklarımı tamamen iki yana açmıştım. Benimle birlikte döndüğünde beni tektar yere doğru bıraktı ve kendi yerde değişik bir hareketle döndü etrafımda.

Anlattığı kadarıyla küçükken buz pateni eğitimi almıştı.

Elini bana uzatmasıyla ona uzanıp tuttum ve gülümsedim. O da bana gülümsedi ve doğrulup iki elini belime koydu, birlikte döndük buzun üstünde.

Açıkçası ben hiçbir hareketi yapmıyordum, asıl şov Asil'deydi. Ben sadece yanındaki figüran gibiydim.

Ona hayran olmadan edememiştim, hayran olunası bir şekilde yapıyordu.

Beni belimden hafif kaldırıp kendi etrafında yarım daire şeklinde döndü ve beni yere indirip o daireyi tamamladı.

Durduğumuzda sırıtarak bana baktı, bende ona kocaman gülümseyerek bakıyordum.

Sanırım bu Asil ile geçirdiğimiz ilk güzel anımızdı.

Bu günü unutmayacaktım..

"Demek ki neymiş.. her şeyin temeli güvenmiş." Dedi Asil ukala bir tavırla. Onun bu tavrına güldüm, elleri hâlâ belimdeydi.

"Neden hâlâ belimi tutuyorsun?" Diye sormamla daha çok sırıttı. "Beceriksizsin sen, ayakta durayım derken yere yapışma diye tutuyorum." Demesiyle güldüm.

Demon ise kahkaha attı. "Bildiğin sana beceriksiz dedi bücür!" Dedi alayla. Hayır, sadece lafı dolandırmıştı Asil. Apaçık düşmemden korkuyordu ve kendince bunu engelliyordu.

O sırada pistte yankılanan gürültüyle ikimizde oraya döndük.

"Kes sesini!" Diye bağıran Umut, yere düşen Adar'ın üstüne yürüyordu. Adar hırsla yerden kalktığında hem buzda dengesini sağlamaya çalışıyor, hem de Umut'a hırsla bakıyordu.

"Yalan mı?" Diye sordu Adar, Umut'a göre daha sakin bir sesle. Daha sonra Adar sertçe yumruk attı Umut'a. Buzun üstünde olduğu için beklemediği darbeyle yere düşen bu sefer o olmuştu.

"Keşke birini şu an öldürsen bücür. Çok güzel olmaz mıydı?" Dedi Demon kahkahalarla. Tutunduğumuz yerlerden birinin üstüne oturmuş ayaklarına sallıyor ve bana bakıyordu.

"Bence boşverelim, yesinler birbirini." Dedi Asil yüzünü buruşturarak. Hiç birinin umurunda olmamıştı ikili, muhtemelen büyük bir olay olarak görmemişlerdi.

Çok geçmeden Cemre onları sakinleştirdiğinde abisini alıp pistin öbür ucuna gitti ve ona bir şey anlattı. Bakışlarımı onlardan çekip Asil'e döndüm.