Bölüm 27~

4.2K 401 272
                                    

Hatta tımarhaneye kapatmakta beterini yapıp öldürmeliyiz belki de?

Nehir Akar~

Medya: Sınır koymuyorum ama lütfen bol bol yorum yapınnn💓


"Tedavi mi? Olmaz, daha da kötüye gider!" Dedi Cihangir bey hızla.

"Maalesef tedavi olması gerek. Evet onu yıllarca kapatın demiyorum, ama kısa bir süre tedavi edilmesi gerek." Dedi doktor.

"Ama Ayza zaten yıllardır hastanede, bu ona iyi gelmez." Dedi Cihangir bey inatla.

"Hastanede kaldığından beri hiç böyle olmamış. Krizler azmış ve gördüklerini dinlemiyormuş. Siz ona apaçık kötü geliyorsunuz."

...

Ayza'dan...

Odamda otururken bakışlarım Demon'a kaydı.

"Acaba ne konuşuyorlar?" Diye sordum.

"Tabii ki senin deli olduğunu bücür." Dedi Demon çalışma sandalyesinde dönerken.

"Nerede o kız? Ayza!" Diye bağıran Nehir hanımın sesini duymamla irkildim.

Aşağıda bir kargaşa olurken lütfen düşündüğüm şey olmasın diye geçirdim içimden.

Kapı gürültüyle açıldığında Nehir hanım odaya daldı.

Arkasında diğerleri de vardı ve Nehir hanıma neler olduğunu ve durması gerektiğini söylüyorlardı.

Nehir hanım hızla üzerime geldiğinde yataktan kalkıp geriye doğru adımladım.

Yanıma geldiği an bana sertçe tokat attı. Ben daha ne olduğunu anlayamadan saçlarımı tutup yere fırlattı.

Ben inlerken ona bakamadan yerden kaldırdı ve boğazıma yapıştı. Sırtım duvara yaslanırken gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.

Öğrenmişlerdi..

"Sen kimsin ya? Kim olduğunu sanıyorsun?!" Diye bağırdı öfkeyle. Cihangir hey bir şeyler diyordu ama ikimizde onu dinlemiyorduk. Diğerleri şaşkınca olayı anlamaya çalışıyordu.

"Sen bizi öldürmeyi mi planlıyorsunuz?" Diye sormasıyla başımı hızla iki yana salladım. "Asil'i mi boğdun sen? Bizide mi boğacaksın!" Diye bağırmasıyla hepsi afallamıştı.

"İsteyerek o-" Dememle böldü beni.

"Kes! Allah'ın şizofreni!" Diyerek beni yere fırlattında ağzımdan bir hıçkırık koptu.

Lodos beni tutup kaldırdığında arkasına aldı.

"Allah'ın katili! Seni en başından tımarheneye kapatacaktık deli!" Diye bağırıp üstüme gelmesiyle Cihangir bey onu durdurdu.

"Yeter Nehir!" Demesiyle Nehir hanım bu seferde ona döndü.

Ben hıçkırarak ağlarken Demon kahkahalara boğulmuştu.

Arkadan bana yaklaşıp eliyle omzumu sıktığında irkildim.

"Sana anlatma demiştim bücür. Hâlâ beni dinlemeyi öğrenemedin.." Dedi gülerek.

Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin