Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 34~

Asla gerçek bir Akar kızı olamayacaksın. Onların mutluluk çığlığı evde yankılanırken, senin acı dolu çığlıkların yankılanacak.

Sadece Demon..

Ben sertçe yutkunurken diğerleri de aynı durumdaydı.

Gözleri kararmış ve sinirli adımlarla yaklaşıyordu.

Sanırım tuvalette kendimi kaybetmiş ve sinir krizi geçirmiştim.

Hepsi o aptalların ve kanlı kızın suçuydu!

"Ne oldu?" Diye tekrarladı Lodos abim yanımıza geldiğinde. Evet, içimden ona abi deme kararı almıştım.

"Bu haliniz ne?" Diye sorduğunda yutkundum, sesi sert ve otoriterdi.

"Özür dilerim, benim suçum. Sanırım sinir krizi gibi bir şey geçirdim.." Dediğimde son cümlemi kısık sesle söylemiştim.

"İyi misin?" Diye sordu başparmağı dudağıma giderken, dudağım patlamıştı.

Başımı salladım usulca. "Evet." Dedim ve bakışlarımı yanımda ki üçlüye çevirdim. "Sizden de özür dilerim, telafi edeceğim." Dememle Asil'in kaşları kalktı.

"Telafi?" Diye sordu açıklamamı istercesine. "Asil bir dur Allah aşkına." Dedi Adar homurdanarak.

"Bir hastaneye gidelim." Diyen abimle başımı salladım.

İyi de bu hiç kızmadı, hani en sinirlisi Lodos abimdi?

.

.

.

Ben en son Lodos abime hiç kızmadı mı demiştim? Lafımı geri alıyorum.

"Size soruyorum?" Diye bağıran sesle irkildim.

"Bakın, bir daha kavga görmek istemiyorum!" Dedi Lodos abim. Hastaneden gelmiştik, aynı zamanda yaramı da göstermiştik.

İyileşmeye yüz tutmuştu ama iz kalma ihtimali var gibiydi.

Geldikten sonra en az abartısız bir saat azarlamıştı bizi.

"Abi bize küfür etsede mi susalım?!" Diye sordu Asil sitemle. Lodos abimin sert bakışları onu susturmaya yetmişti.

"Hadi artık, yeter bu kadar. Çocuklar yemeğe!" Diye seslenen babalarıyla ayaklandık.

Yeni gelmiş ve direkt mutfağa gitmişti, halimizi görmemişti..

Yemek odasına girdiğimizde gidip yerlerimize oturduk.

Babaları bu halimizi gördüğünde kaşları çatıldı. Sonrasında biraz azarladı ve birkaç öğüt verip yemeğe başlamıştı.

En azından ucuz yırtmuştık.

"Özledin mi beni bücür?" Diye kulağımın dibinde fısıldayan sesle irkildim.

Demon bu halime kahkaha attı.

O sırada aklıma gelenlerle Cihangir beye döndüm.

"Cihangir bey, bana kulaklık alabilir miyiz?" Diye sormamla bana döndü. Başta bozulsa da hemen toparladı.

"Alırız tabii kızım. Sen seç bana göster, ben alırım." Dedi gülümseyerek. Başımı sallayıp teşekkür ettim ve yemeği yedikten sonra odama çıktım.