Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 39~

O bir kız çocuğunun en büyük hayaliyken, en büyük umuduykden, şimdi nasıl aniden bir genç kızın pişmanlığı olmuştu?

Ayza Akar.

"Biliyor musun, senin ismini ben koyacaktım. Rahmetli eşimle seçmiştik.." Dediğinde duraksadım, ilk kez babaannem olacak kişiden bahsedilmişti.

"Ne koyacaktınız?" Diye sordum merakıma yenik düşerek.

"Elzem koyacaktım. Vaz geçilmez demek, vaz geçilmezim olacaktın." Dedi buruk bir gülümsemeyle.

Yutkundum ve içimden tekrar ettim o ismi.

Elzem, Elzem, Elzem..

Belki bambaşka bir hayatım olabilirdi.

O hastaneden, o adamdan uzakta.

Annesinin ilk ve tek kızı, abilerinin şımarık kardeşi, bir abla, birinin vaz geçilmezi, babasının prensesi olarak yaşayabilirdim belki de.

Ama şimdi neydim peki?

Annesinin düşmanı, babasının zoraki baktığı kızı, birkaç erkeğin nefretini kazanmış bir kız, abla olmayı kabullenemeyen biri, ve belki de.. belki de insanların deyişi ile bir katil, bir deli.

Hak ettiğim hayat gerçekten bu muydu?

"Evet, hak ettiğin hayat bücür. Bana kalırsa bu bile çok.." Diyerek kahkaha attı Demon.

Sertçe yutkundum.

"Hâlâ anlamıyorum.. neden bana karşı bu kadar bağlısınız ki? İki tane kız torununuz var zaten. Ama niye bir tek bana isim vermek istediniz? Onlarla bana niye farklı davranıyorsunuz?" Diye sordum.

"Senin aslında birde kız ikizin olacaktı fakat doğumda kaybettik. İkiz olduğunuzu öğrendiğim zaman çok heyecanlandım, ilk kez kız ikiz torunlarım olacaktı. Böyle aynı elbiselerle dolaşan iki küçük prenses. Sonra öğrendim ki ikizin ölü doğmuş.. tamamen sana tutundum bende. Sonra sende gittin.. tutunacak dalım kalmadı. Evet Cemre ve Karya vardı, ama sizin yeriniz bende çok ayrıydı." Dedi burukça gülümseyerek.

Benim ikizim mi olacaktı? Hemde benim gibi bir kız? Ve ölmüş müydü?

"Onun ismimi de babaannen koyacaktı. Seçmişti ismini, Riva koyacaktı. Rahmetli annesinin ismiydi." Dedi burukça gülümseyerek.

Riva.. acaba yanımda olsaydı bana benzer miydi?

"Senin gibi bir deli olurdu o da bücür!" Diyerek kahkaha attı Demon.

Benim gibi saçları ve gözleri olur muydu?

Uzanıp elimi tuttu dedem.

"Eğer.. kendini onların yanında mutlu ve güvende hissetmezsen, ben her zaman burada olacağım. Yanıma gelirsin yerleşirsin." Dedi şefkatle. Bir süre gözlerine baktım. Konuyu dağıtmak istemişti.

Fazlaydı.. bu kadar sevgi, bu kadar nefret çok fazlaydı.

"Çok teşekkür ederim, öyle olursa ilk size söyleyeceğim." Dedim kocaman gülümsemeye çalışarak.

Ama fazla gülümsememle dudağım acıdı ve gülümsememi küçülttüm.

Bu hareketime Demon kahkaha attı. "Yazık sana bücür, acınacak haldesin!" Diyerek kahkaha attı.