Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 41~

Evet git demiştim.. Ama gözlerde bazen doğru şeyler söyleyebilirdi. Hiç mi anlamamıştı bakışlarımdan?

Ayza Akar~

Not: Yorum yapar mısınız??

Nefesim iyice dararlırken, bakışlarım sis ve kara bulutların kapladığı gökyüzüne kaydı.

Her şey iyi, her şey güzel, her şey yolunda.

"Yalancı bücür.." Dedi ve kahkaha attı Demon. Gözlerimi sıkıca kapattım ve bir süre öylece durdum. Kapı çalındığında sesimi çıkartmadım, yok olup gitmek istiyordum.

"Geliyorum?" Diyen ve kapıyı yavaşça açıp gıcırdatan kişinin sesi tanıdıktı, Adar.

İçeriye girip kapıyı kapattı ve yaklaşıp yatağıma oturdu.

"İyi misin?" Diye sorduğunda başımı olumlu anlamda salladım. Çenemi hafifçe tutup kaldırdı ve göz göze gelmemize sebep oldu.

"Gözlerin aynı şeyi söylemiyor Ayza." Dedi Adar. Dudaklarımı ıslattım yavaşça. "Gözlerde yalan söyler Adar." Diye mırıldandım.

Bir süre yüzümde dolaştı bakışları. "Üzülme lütfen. Biliyorum, çok zor.. Ama sen üzülüp ağladıkça üstüne gelecekler. Sadece annem değil, herkes." Dedi sessizce.

Demon kahkaha attı. "Sor bakalım aynı şeyleri mi yaşamış bücür?" Diyerek kahkaha attı Demon.

"Aynı şeyleri mi yaşadın?" Diye sordum sessizce. Bir süre yüzüme baktı.

"Hayır, ama anlıyorum-" Demesiyle cümlesini böldüm. "Yaşamadığın bir şeyi anlayamazsın Adar. Şimdi gider misin?" Dememle yutkundu.

"Neden?" Diye sormasıyla alayla güldüm. "Ben oradan ağlayarak çıkana kadar sustun. Ben ağlayıp kendimi yırttıktan sonra gelip bana üzülme demen neye yarar?" Diye sordum kısılmış sesimle.

"Ben-" Dediğinde cümlesini böldüm. "Annemden mi utandın? Dedenden mi korktun?" Diye sordum. Daha sonra yüzünü inceledim.

"O zaman git ve utanıp korkmaya devam et Adar. Ben beni korumayan birinin sonradan gelip saçma sapan üzülme adlı konuşmasını dinlemek istemiyorum." Dememle yutkundu.

Demon kahkaha attı kocaman. "Senden duymaya alışık olmadığımız şeyler bunlar bücür. Yoksa içine kanlı bücür mü kaçtı?" Diye sordu alayla.

Sessizce ayağa kalkıp çıktı. Yine aynı şeyi yapmıştı.

Evet git demiştim.. Ama gözlerde bazen doğru şeyler söyleyebilirdi. Hiç mi anlamamıştı bakışlarımdan?

Ağrıyan başımla yatağa uzandım ve uyumaya çalıştım.

"Kötü kabuslar bücür!"

.

.

.

Gözlerimi ovalayarak merdivenlerin sonuna kadar gelmiştim. Boğazımı temizleyerek koridoru aştım.

Salona girdiğimde tanıdık yüzlerin dışında birkaç kişi daha vardı.

"Ayza, gel kızım." Dedi beni gören dedem. Gidip yanına oturdum ve boş bakışlarımı tanımadığım aileye çevirdim.