Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 51~

-Ayça yorum istiyormuş arkadaşlar, ben değil 💅🥀

Belki de beni akıl hastanesine göndermenize izin vermeliydim.

Ayza~

YAZARDAN..

"Bu ne demek ya? Oh ne âlâ, ağzına ne geldiyse çatır çutur söyledi def olup gitti!" Dedi Nehir hanım öfkeyle salonda volta atarken.

"Anne onunla kavga ederken çok ileri gidiyorsunuz, hepiniz." Dedi Giray dakikalar sonra, Nehir hanımın keskin bakışları oğlunu bulmuştu.

"Bu ne demek Giray? Bir de oldu olacak abla deseydin!" Dediğinde Giray sesli bir nefes verip sustu, Ayza izin verse derdi tabii.

O sırada aşağı Lodos, Eren ve Cihangir bey indi. Lodos Ayza'nın çıktığını fark ettiği için anında evden çıkmıştı, Eren de abisi ile anlaşıp başka taraflara bakmak için ayrılmıştı evden.

Cihangir bey karısına döndü. "Nehir ne oluyor? Özellikle o son bağırışmaladı duydum, ne dediniz kıza?" Dedi sinirle. Ne kadar sinirlenirse sinirlensin, iyi bir baba olamıyordu. Sadece iyi bir karı olabilmişti..

"Ne mi oluyor? Kızın bana neler saydı bir bilsen! Yok saygısızsın, yok senin gibi bir kadına sustum, yok o, yok bu! Evde resmen hem deli, hem katil, hemde saygısız besliyoruz ya!" Dedi öfkeyle, Cihangir bey sesli bir nefes verdi.

Onlar Nehir hanımı sakinleştirirken genç kız ne mi yapıyordu?

Bilmediği bir sokakta öylece yürüyordu ağlayarak, gelen geçen ona garip bakışlar atıyordu.

Ama artık kalbi sıkışıyordu, hiçbirine karşı bir samimiyet hissetmiyordu ki.

Ne zaman yakınlaşsalar geri uzaklaşıp ona düşman oluyorlardı ve Ayza bu durumdan iğrenmeye başlamıştı. O an kendi kendine yemin etti.

"Bundan sonra hiçbiri ile yakın olmayacağım, görecekler.." Diye fısıldadı kendi kendine, en azından dışarıdan görülen oydu. Demon ile konuşuyordu genç kız.

Demon yine çok bilmişce ben demiştim, beni dinlemedin adlı şiirlerini okuyordu.

Genç kızın eli boynuna gitti, tırnaklarını batırdı sadece. Kriz geçirmek istemiyordu, kendini tutmaya çalışıyordu ama nafile.

Genç kız ilk kez toz pembe hayallerinin peşinden koşmak istemiş ve onların yaptıklarına göz yummuştu, ama onlar bu hayalleri karanlığa gömmek dışında hiçbir şey yapmamışlardı.

AYZA'DAN...

"Anlamıyorsun Demon, hep aynı şeyi yapıyorlar. Ne zaman onlara güvensem, anında güvenim boşa çıkıyor." Dedim titreyen sesimle. Yürümekten yorulduğumda kaldırıma oturdum ve dizlerimi kendime çektim.

"Çünkü aptalsın bücür. Ben senin yerinde olsam-" Dediğinde onu böldüm. "Kendini asardın." Diye tamamlamam ile kahkaha attı.