Bölüm 47~

3.1K 348 180
                                    

Ben yokmuşum gibi davranıyorlardı.

Ayza~

"Hadi amaa! As artık kendini bücür." Diyen Demon ile alnını dizlerime dayadım ve gözlerimi sıkıca kapattım.

"İstemiyorum." Dememle kahkaha attı Demon. "Korkak bücür!" Demesi ile yüzümü buruşturdum.

Bavulumu kapattıktan sonra oflayıp yere oturdum. 1 saat sonra yola çıkıp tekrar eve gidecektik.

"Ben korkak değilim." Dedim düşüncelerime zıt bir konuyla. "Aynen aynen, ondan bücür!" Dedi ve kahkaha attı Demon.

Dudağımı büzüp kaşlarımı çattım sinirle. "Dalga mı geçiyorsun benimle? Zaten sizin yüzünüzden erkenden dönüyoruz hem. Asil de çok kızacak hem bana.." Dediğimde gözlerim dolmuş ve omuzlarım düşmüştü.

"Ne güzel işte bücür, yalnızlık sultanlıktır." Demesi ile omuz silktim. "Değil, ben yalnız olmak falan istemiyorum." Dedim çocuk gibi.

Ayağa kalkıp yatağın ucuna oturduğumda Demon kahkaha attı. "Ne zaman kendini asacaksın artık?" Dedi alayla.

Kapı açıldığında içeriye Kaan girdi. Bana bakmadan şarj kablosunu alıp tekrar çıktı.

"Bence sıra Kaan da bücür." Dedi ve kahkaha attı. Ben gözlerimi sıkıca kapatıp açarken yatağa uzandım ve ayaklarımı yere doğru uzattım.

"Onu boğmayacağım." Dememle öyle bir kahkaha attı ki irkildim. "Yine ağlayarak zorla mı yaptırmamızı istiyorsun bücür?" Demesiyle gözlerimi sıkıca kapattım.

"Lütfen, yapmak istemiyorum. Zaten üçü de yine benden nefret edecek. Asil ile tam yakınlaşamadan yine benden nefret edip uğraşacak." Dedim ve duraksayıp gözlerimi açarak tekrar ona döndüm. "Sence beni dinler mi?" Dememle tekrar kahkaha attı.

"Ne diyeceksin ki ona? Abişiiimm, zorladılar beni! Şizofren hastası olduğum için hepsi, ama beni affetmeniz için tekrar tımarhaneye yatabilirim! Ühühüüüüğ!" Dedi sahte bir ağlama sesiyle.

"Demon! Dalga geçme benimle, lütfen.." Dedim sızlanarak. O benimle alay etmeye devam ederken ben kalkıp aşağıya indim.

O da peşimden zıplaya zıplaya iniyordu tabii ki.

"Kızım? Gel," Diyerek yanına çağırdı beni gören dedem. Gülümseyip yanına gittiğimde beni kolunun altına aldı. "Valla biraz daha kalın diye ısrar ettim ama biliyorsun okullar açılacak, ikna edemedim." Dedi bana bakarken.

"Yine geliriz dede." Dememle kocaman gülümsedi. Ben yerimde kıpırdanırken dudaklarımı birbirine bastırdım, dedemi gerçekten çok sevmiştim..

.

.

.

Bize el sallayıp videomuzu çeken kuzenlere dönüp güldüm ve bende el salladım. Çok geçmeden uçak havalanmıştı.

Ben dudağımı büzüp arkama yaslandım ve bana hediye olarak gelen kulaklığımı açıp taktım. Daha sonra telefonumu alıp bağlamaya çalıştım, ama sadece çalıştım.

"Bir kulaklığı bile bağlayamayacak kadar acizsen niye istiyorsun bücür?!" Diye sorarak kahkaha attı Demon.

Ben oflarken Giray bana dönmüştü. "İstersen ben bağlarım." Diyen sese döndüm bende. "Olur." Diye mırıldanarak telefonumu uzattığımda hızla bağlayıp geri bana uzatmıştı.

Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin