Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 56~

Not: Ayça yorum istiyormuş 😔🥀

"Artık hiçbir özür, hiçbir yalvarış Ayza'yı gerçek bir Akar kızı yapamazdı."

"Ben sana ilaçlarını getireceğim." Diyen hemşireye kaydı bakışlarım, sürekli dolu olan gözlerimle öfkeyle baktım ona.

"Mümkünse sen getirme, geberip giderim falan.." Diye mırıldanmamla güldü. "Çok ayıp Ayza, hem sen hani şikayet edecektin beni?" Diye sordu alayla çok bilmiş gibi.

"Ettim zaten." Dediğimde aklıma o anlar geldi, çokta rahatlamıştım. Kriz geçire geçire şikayet etmiştim, oh canıma da deysin. Oh olsun ona.

"Bane ne! Benimle doğru konuşsun!" Diye bağırdım öfkeyle, doktor başını salladı. "Tamam, tamam sakinleş. Ben hemşiren ile konuşacağım, karşılıksız kalmayacak!"

Odaya girdiğimde kapı üstüme kitlenmişti, o sırada Ural ile göz göze geldik. "Bitti sonunda? Kaç saat oldu ya, ne konuştunuz o kadar? Bizimki bir saat sürmüştü." Dedi büyük bir şaşkınlıkla.

"Bücür bak nasıl da laf alıyor ağzından!" Dedi ve kahkaha attı Demon. Ben dudaklarımı ıslatırken sesli bir nefes verdim.

"Ben konuşmadım, o susmak bilmedi. Bir sürü ilaç yazdı." Diye söylenerek masaya oturdum ve öğlen için gelen yemeğe uzanıp bir yudum aldım sudan.

"Ayza, bir şey soracağım." Demesi ile durup ona döndüm. "Senin eski hayatın nasıldı? Yani buraya gelmeden önce." Demesi ile duraksadım ve kaşlarım çatıldı.

"Tamam tamam, sormadım say! Gazabına uğramak istemiyorum." Diyerek kollarını iki yana kaldırdı, hafifçe gülümsedim.

O da güldüğünde yanağında yine o yuvarlaklar oluştu, neydi adı? G.. ga.. gamze! Evet evet, gamze.

Bakışlarım gamzelerina kayarken gülümsemem büyüdü. Ne kadar da güzel gamzeleri vardı.

O sırada kalbimin çok hızlı attığını fark ettim. Elimi kalbine koydum ve gerçekten çok mu hızlı diye kontrol ettim, çok hızlıydı. Ayrıca terlemiştim de. Neden böyle hissediyordum? Hasta mı olmuştum ki?

"Hem de ne hasta oldun bücür." Dedi ve kahkaha attı Demon. O sırada Ural kaşlarını kaldırdı.

"Sen iyi misin? Kıpkırmızı kesildi." Diyerek güldü, utançla yutkundum. "Sanırım hasta oluyorum, kalbim çok hızlı." Dediğimde bu sefer elini kalbime koyan o olmuştu. Ben daha da terlerken hızlı hızlı nefes alıyordum.

"Çok hızlı atıyor kalbin, hemşireye mi haber versek ki?" Dedi o da endişeyle. Kararsızlıkla baktım ona. "Söyleyelim, belki kötü bir şeydir." Dediğim de Demon masadan düşmüş ve yarılarak kahkaha atmaya başlamıştı.

Ural kalktı ve kapıya gidip birkaç kez vurdu, uyuz hemşire açmıştı kapıyı. "Ayza'nın kalbi çok hızlı atıyor, hasta herhalde. İğne mi yapsanız?" Dediğinde iyice utanmıştım, hemşire içeri girip bana adımladı ve birkaç şey yaptı.

"Gayet iyi, hiçbir şeyi yok. Heyecanlanmış olabilir." Dediğinde ben Ural'a, Ural bana bakmıştı. Hemşire genişçe sırıttı ve bize imalı imalı baktı.