Bölüm 30~

4.5K 378 153
                                    

Ben katil değilim..

Ayza Akar.





Yaralarıma pansuman yaptıktan sonra üzerime beyaz bir tişört ve kalın bir sweatshirt giyinmiştim.

Lodos da ıslak saçlarımı biraz kuruttu.

"Bak kızım, o adamlara kim yaptıysa bunu söylemelisin. Yoksa sana yardım edemeyiz." Demesiyle gözlerim büyüdü.

"Ben yapmadım, yemin ederim ki ben yapmadım!" Derken gözlerim dolmuştu.

"Biliyoruz kızım, sen yapmadın. İnanıyoruz. Korkma lütfen." Dedi ve alnımı öptü.

Aşağıya yönelecekken Lodos geldi tekrar. "Kamera kayıtları geldi." Dediğinde aşağıya indik. Hepsi bana bakarken benim başım eğikti, göz göze gelmek istemiyordum.

"Niye? Yoksa katil olduğunu anlamasınlar diye mi bücür?" Diyerek kahkaha atan Demon ile yutkundum.

Koltuğa oturduğumuz da kamera kaydı TV'ye bağlanmıştı.

Kayıtı başlattıklarında hepsi oraya bakmaya başlamıştı.

Başta her şey çok normaldi.

Bayılmıştım, bir iki dakika sonra tekrar uyanmıştım.

Önce etrafa baktım, daha sonra sırıtıp boynumu kütlettim.

Kaşlarımı çatarken bunu ne zaman yaptığımı hatırlamaya çalışıyordum.

İleri geri sallanıp yere düşmemle başımı vurmam umurumda olmamıştı.

Bacaklarımı bir çiviye sürterek ipi kesmiştim.

Kollarımı önüme aldığımda şaşkınca bakıyordum. Aynı şekilde kollarımı da açıp çiviyi aldım ve sırıtarak kapının yanına gittim.

Hepsi dikkatle ekrana bakarken, ben şaşkınlıkla bakıyordum.

Kapı açıldığında ve içeriye üvey babam girdiğinde çiviyi öyle derine düşünmeden saplamıştım ki, bana bakamadan yere yığılmıştı.

Kayıt dururken bakışlar bana kaymıştı.

"Hayır hayır, ben yapmadım! Yapmadım yemin ederim yapmadım!" Dememle Eren kaşlarını çattı.

"Hatırlamıyor musun?" Diye soran Eren'e döndüm. "Ben yapmadım! Yemin ederim!" Dememle yutkundu.

Hepsi bana öyle bakıyordu ki başımı eğmek istemiştim, eğmedim.

"Kayıtı sonuna kadar izleyelim önce." Diyen Cihangir bey ile ekrana dönmüştük.

Kayıtlar bittiğinde ben şaşkınca bakıyordum.

"Yemin ederim ki ben yapmadım.." Diye fısıldarken gözümden yaşlar akmaya başlamıştı.

Cihangir bey bana dönüp ellerimi sıkıca tuttu. "Korkmana gerek yok-" Demesiyle ellerimi sertçe çektim.

"Ben yapmadım! İnanmıyor musunuz bana?!" Diye sordum hayal kırıklığıyla.

O sırada Demon kahkaha attı. "Sen yaptın bücür, görmüyor musun?" Diye sormasıyla yutkundum.

"İnanın bana lütfen, ben yapmadım!" Dememle Nehir hanım konuşmaya başladı.

"Yalan söyleme Ayza, yoksa polisi ararım." Demesiyle öfkeli bakışlarımı ona çevirdim.

Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin