Chapter 98

1 0 0
                                    

Jinny's POV

After this, I can't see him anymore. I promised him na lalayuan ko na siya. And I shouldn't be breaking that promise. Maybe he really won't like me like I like him. But I'm happy na kahit paano, I've got to spend time with him, even for a short period of time.

"Are you okay?" He suddenly asked, his face worried.

"Mmmm.. Uy dali na turn na natin." Sabi ko dahil susunod na kami sa pila. Nag hum lang ako as response to him. There's no way I can't enjoy my last day with him.

Dumiretso kami agad sa picnic area. Maganda ang view rito, sobrang lawak ng green grass and at the same time the blue sky welcomes us with a happy smile.

Nilatag na ni Suga yung kinuha niyang kumot dun sa likod ng kotse niya. Tinanong ko nga siya bakit may kumot at basket na sa likod ng kotse niya pero alam niyo ba ang sagot niya. "You're too noisy." Grabe diba, psh. Lagi talagang meron eh.

After naman niyang ilatag yung uupuan namin, ako na nang naglabas nung mga pagkaing binili namin na nasa basket.

Maya maya umupo na siya, well hindi lang umupo kundi humilata talaga. "Aish, I really love nature." Sabi nito at inalis ang mask niya. Feel at home siya as in.

"Psh, kelan pa huh?" Tanong ko rito na nagtataka. Paanong oo eh lagi namang hindi lumalabas yan eh.

"Yah, I'm a Daegu guy. And Daegu guys love nature." He proudly said.

"Hmm.. Sabagay this is so refreshing." Sabi ko at kumuha ng chips at binuksan.

"Hey, give me some." Sabi ni Suga habang nakahiga.

"Here." Sabi ko sabay abot nung pagkain. "Yah, kunin mo na."

"Nu-uh." Sabi nito at pumikit. Napatitig ako sa kanya. Binuka niya ang bibig niya. "Feed me."

"Wow. May kamay ka po." I said to him at kinain yung hawak ko.

"Dali na. I'm too tired." He said and opened his mouth again.

"What a big baby." Bulong ko at sinubuan na siya.

"Don't you love doing these to me?" He asked and smirked.

I just shrugged. Humahangin na naman eh.

We chit chat none stop. Maya maya nag aya siyang humiga. "Hey, higa ka, ang gandang tignan ng langit."

Humiga rin ako. Actually kanina pa siya nakahiga at nakapikit. Nagkakatime nga ako para titigan siya eh. I won't really never get tired of staring at him. He looks so peaceful to look at.

Aish, hindi ako sanay ng walang unan. Feeling ko nahihilo ako kapag walang unan sa ulo ko kapag nakahiga. Kaya ayun hindi ako mapakali sa pwesto ko.

"Everything okay?" He asked at medyo sinilip ako.

"Ah, oo, hindi lang sanay ng walang unan." Sabi ko sa kanya. Naku naman, naiwan ko pa yung bag ko sa kotse niya. Pwedeng unan sana yun eh.

Maya maya tinawag niya ako. "Here." Rinig kong sabi niya. Tumigin ako sa nakahigang si Suga at iniunat niya yung left arm niya.

"Waeyo?" I asked in confusion.

"Just lie down. You can use my arm." Sabi niya at tumingin na naman sa kalangitan.

Kahit ang cold nitong lalaking to, meron parin siya sweet bone. I chuckled at his cuteness.

Humiga ako sa tabi niya as I lied my head over his arm. I stare at the blue sky too, watching the clouds roll by.

"Mabigat ba?"

"Hindi na tinatanong yan." He whispered.

"Pwede mo nang alisin kung pagod ka na."

"Me? Tired? Hindi ako madaling mapagod." Pagmamayabang niya. Napailing nalang ako habang nakahiga ako sa braso niya. Anong hindi madaling mapagod, eh sa grupo nga nila siya yung pinakamadaling hingalin eh.

"Tsss. Hey look at that cloud! What do you see?" I pointed out dun sa cloud na nakita ko.

"Hmm.. parang apple?" Sabi niya na parang hindi siugarado. Ang cute niyang mag isip hahaha.

"Anong apple, heart kaya." Yun naman kasi ang nakikita ko eh.

"Parehas ba tayo ng mata?" Pagsusungit niya sa akin.

I pouted habang nakatingin pa rin ako sa langit. "Kaya nga hindi mo ko nakikita e." I whispered in the air.

"You saying something?" Takhang tanong naman nito.

"Wala." Sabi ko at napa buntong hininga nalang.

After sometime, wala ng nagsasalita sa amin. I dared to look at him only to find out na tulog na pala siya. "Ang bilis mo naman makatulog." I whispered to him kahit alam kong hindi niya ako naririnig.

Hinawi ko ang buhok niya na tumakip sa mata niya. Para siyang anghel kapag tulog. He is as white as snow. His eyelashes are long, sharp nose, and his thin lips.

"I'm gonna miss you." I whispered again. "The deal is almost done, at mukhang panalo ka." I continued as I gave out a sad smile.

"Those five date were the best memories I ever had." I said and kissed his cheeks. "Thank you for giving me a chance." I said as I closed my eyes.

My happy days are coming to its end.

BTS: BATTLING TO SUCCEEDWhere stories live. Discover now