Chapter 86

1 0 0
                                    

Heara's POV

Hindi ko maialis ang tingin ko sa kanilang dalawa, both of them look good together. They look like some king and queen. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi masaktan sa nakikita ko. Bakit ba ganun na lang ang epekto ni Taehyung sa akin? Hindi ko na maintindihan.

"You've seen them, haven't you?" Tanong sa akin ni Jungkook at nag aalala ang kanyang mukha.

I nodded. "Don't worry, I'm okay." Sabi ko sa kanya. Ayoko naman na inaya niya akong magsayaw pero pinag aalala ko siya dahil nakatuon yung isip ko sa ibang bagay. It would be so insensitive of me to do that.

I tried thinking I've never seen him today. But I'm failing. Maya maya inikot ni Jungkook and pwesto naming dalawa. "There, you can't see them now." Sabi nito sa akin and gave me an encouraging smile.

Bakit ba ang bait bait pa rin ni Jungkook? He should be selfish now. Bakit ba gustong gusto niya pa rin na nasasaktan? Lagi nalang niya akong pinoprotektahan. Hindi ba siya napapagod? Dahil ako na mismo ang napapagod para sa kanya.

"Hindi mo kailangang gawin to." I replied to him.

"I just can't stand seeing you like this." Sagot nito.

I sighed in response. "Are you tired? I can drive you back home kung gusto mo ng umuwi."

Umiling ako sa kanya. "I promised to be your date for the night. So we'll finish this dinner." I said and smiled.

"Thank you." Sabi naman nito pabalik. "Just tell me if you change your mind." Dagdag niya na akin naman tinanguan.

"My hyung V would really be surprised if he see you right now."

Tinignan ko naman siya ng diretso. "Okay ka lang?" Bat naman nito nabanggit si Tae? Gusto niya ba mas lalong masaktan?

He nodded. "It's just that, you're really beautiful right now."

I blushed again at his comment. "Maraming beses mo nang sinabi ngayong gabi yan." Tapos napatingin ako sa baba and felt na sumasakit na yung paa ko.

"Pagod ka na? Tara we can go outside, magpahangin tayo?" He offered.

"Hmm.." Sabi ko. "Tara I could use some fresh air. Haha."

We went outside, but as we exit the place, hindi ko pa rin talaga maialis ang mata ko kina Taehyung at Katlyn. They look so sweet.

I kept on thinking, Is he aware na nandito ako ngayon? Nakita niya kaya ako ngayon? If he did, would he find me beautiful too? Suddenly, there is this urge that wanted him to look at me kahit saglit lang.

I looked at their direction but I couldn't see him looking at my direction. Ni isang segundo, hindi siya lumingon sa akin. Hindi niya nga pala alam na nandito ako ngayon. And it's not like he'll love me back, dahil lang I just transformed like some princess out there. Sino ba ang niloloko ko? Kahit naman maging maganda ako, he won't still notice me. I don't even stand a chance compare to Katlyn or any other women out there.

Ah silly me!

How could he even spare me glance?

I doubt that now, it's much better kung kalimutan ko rin na nakita ko siya ngayon. Sobra na yung nararamdaman kong sakit at ni hindi man lang niya alam to. Kung sabagay, sanay naman na akong magtago ng nararamdaman, matagal na. Kaya kakayanin ko rin to.

Hindi na ako muling lumingon sa kanya. Para saan pa ba?

For more heartaches? More pain?

I couldn't handle more. Hindi ganun kabato at katibay ang puso ko para hindi masaktan. I'm a damn emotional weakling after all.

Umupo kami ni Jungkook sa may garden at binalot kami ng katahimikan.

"What if he loves you too?" He asked all of a sudden at biglang nag iba ang mood ng paligid. Ang katahimikan ay napalitan ng pagiging seryoso ng usapan.

"Pffft. We both know si Katlyn pa rin ang mahal niya." I kidded.

"But what if, right?" He continued. "Maybe, you'll not be as broken as this."

BTS: BATTLING TO SUCCEEDWhere stories live. Discover now