Chapter 53

1 0 0
                                    

Jinny's POV

I am waiting for Suga dito sa entrance ng Mountain Hiking. Yep heard that right.

We're planning to hike. Damn, I'm so excited!

Sa sobrang excited ko napasobra ata ako sa aga. It's just 4 am. Pero ang usapan 5 am.

Hindi naman halatang excited ako diba? ^___^

It was freaking cold outside. Grabe sobrang lamig, kahit yung jacket ko makapal, eh nilalamig parin ako.

I was sitting waiting for him. Watching some people gather themselves around too. I'm not comfortable to wait alone, but thinking about him, makes me think it's really worth the wait.

My hands were in my pocket, and I was busy counting the pebbles on the ground. And tagal kasi niya eh, wala akong magawa.

*sighs* It's really cold out here.

Ayoko naman siyang itext. Why? Kasi ayokong makita niya na nauna na ako sa meeting place, baka isipin niyang super excited ako kahit totoo nga naman. I want to be cool in his eyes, not some like gushing fangirl. Baka sabihin niya masyado akong pa girly or obsessed na.

"One.. Two.. Three.. Four.."

"Eighty six.. Eighty seven.. Eighty eight.. Eighty nine.."

"Oh my G! Hala mali na ako ng bilang, haaaaaay ano ba yan." Di ko mapigilang mapa pout. Ang dami na nung nabilang ko eh namali pa. *sighs*

"Back to square one tuloy.. Ang tagal naman ng oras."

"One.. Two.. Three.. Four.."

"Fifty two.. Fifty three.. Fifty four.."

I was engraved with what I am doing nang may marinig akong tumawa sa gilid ko.

"You were that busy?" Sabi niya habang tinatawanan pa rin ako.

"Yah!!!! Namali na naman ako." Sabi ko out of frustration.

"Silly. Ang weird mo pala." Sabi habang tumatawa.

"Pshh. Kanina pa ko dito eh, namali na naman. Hirap kaya magbilang."

"Who told you to count that anyway?" Sabi niya at natatawa pa rin.

"Uh.. myself?"

Tinawanan niya na naman ako. "Too literal." Sabi niya at napailing.

"Ako naman talaga, ikaw kasi ang tagal tagal mo.."

Err.. ooops. >,<

"Kanina ka pa nandito?" He asked me.

"Hehe, hindi naman." I said cheekily habang patay malisya. Ang daldal ko.

"Tss." Sabi niya. "Let's go?"

"Can I go with one more round. Promise mabiis na, alam ko na yung sequencing."

"Yah! Stop that, mag uumaga na. Baka di natin makita sunrise."

"Psssh. Fine, tara na nga." Sabi ko at medyo bumusangot. "Yan nga lang request ko eh, ang tagal kong nag antay sayo tapos.. tsk." Bulong ko sa sarili ko.

"You saying something?" He asked innocently.

"Nothing. Let's just hike now." Sabi ko sabay suot nung backpack ko. Nauna na akong maglakad sa kanya.

I feel him walking behind me tapos tumabi niya siya at kinuha yung kamay ko.

Kinuha yung kamay ko..

Shite! He held my hand again.

Lately, my heart worsen than before. This man make it that way.

[FastForward]

Napapout nalang ako habang umaakyat. Grabe ang bilis bilis naman nitong kasama ko.

"Yah! Faster. Mag uumaga na oh." Reklamo niya sa akin. Psh, kahit kelan talaga di niya ako maiwasang sungitan.

"Eto na po master." Sabi ko habang hinihingal. Grabe sobrang pagod na ako, kanina pa kaya kami umaakyat tapos yung daan paakyat hindi pa diretsong slant.

Kinamot niya yung ulo niya tapos bumaba ulit para lapitan ako. "Give me your bag." He ordered me.

Umiling ako. "Kaya ko to." I insisted. Pero infairness, may pagka gentleman pala tong lalaking to.

"Give it to me." Ulit niya.

Wala eh makulit siya. Pero di ko pa rin binigay bag ko hahaha. "Ani.."

"Bahala ka." He said at naglakad na ulit.

"Ya, antayin mo ko.." Habol ko ulit sa kanya and I accidentally slipped sa paghahabol ko. Is this double meaning huh?

"Ouch!!" I shouted. "Fudge na sprain pa ata yung ankle ko." Sabi ko as I bit my lip.

Kaagad namang napatakbo a pwesto ko si Suga. "Jinny Park!" Sigaw niya sa buong pangalan ko. "I told you multiple times to be careful!" Sigaw niya sa akin.

"Sorry.." I sincerely said. Di ko rin naman ginusto na madulas ako eh. Ang sakit kaya.

"Aishh." Sabi niya sabay luhod at kinuha yung left foot ko. "Does it hurt?" Tanong niya sabay hilot ng dahan dahan sa paa ko.

"Awww... ah.. Ouch.." I said when he hit the right spot.

"Can you walk?" Sabi niya kinalaunan.

"I think so." Sabi ko at pinilit kong tumayo kahit sobrang sakit nitong isang paa ko.

I tried walking, I did pero, sobrang sakit talaga eh. "Yep kaya kong maglakad." I lied.

"Okay.." Sabi niya sa akin. "Just call me if you need anything." I nodded in response.

After awhile, paika ika na ako dahil hindi ko na kaya yung sakit. Tapos paakyat pa kami. Haist kasi naman ang careless ko.

I noticed Suga stopped walking forward and walked closer to where I am. Tapos he sat down infront of me.

"Sakay." Sabi niya sa akin.

"Kaya ko pa naman eh. Hehe." I insisted.

"Sumakay nalang, ako nahihirapan sayo eh." he coldly said but I can't help but melt.

"O..okay.." I said shyly. Maya maya pumiggy-back ride na ako sa kanya.

"Uhmm.. sorry.. Mabigat ako."

"You're thin as hell. Psh." Sabi niya pabalik.

"Sorry I've been a burden again." I whispered to him habang paakyat na kami sa taas.

"You should be." Sabi niya. Napapout tuloy ako. "Kidding, but you know it's better to tell others kung sobrang nasasaktan ka na."

Eto na naman, feeling ko double meaning ulit.

I was just there, at his back listening to him. I can't help but steal a glance at him. I never thought he'll be this way with me, alam niyo yun. I just can't believe it.

BTS: BATTLING TO SUCCEEDWhere stories live. Discover now