Chapter 34

1 0 0
                                    

Rap Mon's POV

I'm contacting Katlyn simula kagabi pa but she's out of reach. I know she's so upset sa nangyari sa kanila ni Taehyung kahapon. At alam kong V is also feeling the same thing. During our rehearsals, medyo wala sa sarili si V at ang tamlay niya.

I tried talking to him pero mailap siya. Tae keeps on saying he's okay. And I don't want to push the matter anymore.

If V said it' okay, then it is. He knows what he is doing. I trust him and his decisions.

Pagdating namin sa University, gaya ng inaasahan, Katlyn won't show up. She's badly hurt I know. So mamayang uwian balak kong puntahan yun sa bahay nila. I'm sure nagmumukmok na yun.

Nakausap ko rin ng mga midnight through call si Joy. She said na tapos na rin lahat sa wakas. Kinuwento niya lahat ng nangyari, and as expected, J-Hope turned her down. Umiyak si Joy sa akin kagabi, and it took a lot of effort to comfort her. Kapag masiyahing tao talaga ang sobrang nalungkot, mahirap na. Parang lahat nang tinatago nilang pain, lahat kusang lumalabas.

This morning, I've talked to J-Hope too. And sa nakita ko, he's not on a good state too. His energy every morning that always radiates with all of us is gone, at halata rin sa kanya na puyat siya. Kakausapin ko sana siya kaso, sabi ko sa sarili ko it's kind of too early.

So I'm waiting a chance makausap siya later. Hayyyy the start of this school year is pretty crazy.

An hour later nakausap ko si J-Hope and asked him.

"J-Hope. Are you okay?"

"Hehe oo naman Namjoon hyung!"

"You don't look like okay to me though."

"Eh, medyo worried lang kay Joy."

I nodded at what he is saying. "Nakuwento nga ni Joy sa akin yung nanyari. But don't worry she's fine now."

"I hope she really is." Sabi ni J-Hope at bumuntong hininga. "So you knew it too?"

"Yeah, matagal na. I think 3 years ago? Grabe di ko akalaing makakatagal siya nang ganito katagal."

I said. "Ang tagal ko na rin siyang pinupush na mag confess sayo kaso she's so scared. Nagulat na nga lang ako when she said na gagawin niya na."

Tanging mga tango lang ang naisagot ni J-Hope sa akin. He seems like thinking so deep.

"I bet you were so surprised kagabi."

"Kung alam mo lang hyung, kung alam mo lang."

[fastfroward]

After classes, nagpaalam muna ako saglit kay manager para puntahan kahit saglit lang si Katlyn, after this kasi may meeting daw ang buong Bangtan with the Big Hit Director. I told them it'll be fast kaya pinayagan ako.

"Katlyn?" tawag ko sa kanya mula sa labas ng kuwarto niya.

Agad agad naman akong napagbuksan ng pinto. She is tired but still, she's beautiful as always. "Don't avoid him." Sabi ko sa kanya at ginulo ang buhok.

"I'm not, I'm jut taking a break." Sabi niya sabay pout.

"Aha, and what are you doing huh?"

"As usual, I'm reading."

"Hey, heto pala siopao. Wag ka na magmukmok okay?" I said and pinch her cheeks. Siopao kasi ang favorite niya eh, kaya ayun binilhan ko to cheer her up. Never pang nabigo ang mga siopao na binibili ko haha.

"Yah! Fav ko! Thank you! You're really the very best!" Sabi niya sabay pulupot ng kamay sa leeg ko. Damn sinasakal ako ng babaeng to. Help! Kidding.

"Hey, RM. Knock Knock?" Sabi niya at naka ngiti na siya.

"Ooooh. Who's there?"

"Far I see you."

Tinignan ko nalang siya nang natatawa. "Far I see you who?"

"Far i see you ang laban nato. Hahahahahaha!" Sabi niya at tawang tawa siya promise.

"You should always be like this, the Katlyn laughing everything out." I told her. "I don't want to see you in sadness again."

"I'll bear everything. And I hope you don't leave me. You're the only person who didn't and I hope you stay by my side.."

"Ya! I'm not going anywhere. I won't leave you so stop worrying." Sabi ko sa kanya.

I won't give up on her, magustuhan niya man ako pabalik o hindi..

Hinding hindi ko siya iiwan.

BTS: BATTLING TO SUCCEEDWhere stories live. Discover now