Heara's POV
"Let's date." I suddenly told Jungkook.
Hindi ko inaasahan ang reaksyon niya.
He just laughed at me. "Hey! Bakit ka tumatawa!?"
"Pffft. Us? Date?" Tanong niya sa akin at humahalakhak pa rin.
"Wag mo sabihing niloloko mo lang na gusto mo ko!?"
"Hahahaha!" He laughed harder at maya maya pinitik niya ang noo ko. "Silly." Sabi niya at hindi ko napigilang bumusangot.
"What now!?" Reklamo ko sa kanya.
"Don't jump into decisions bigla bigla."
"Pinag isipan ko naman ah." Sabi ko sabay pout.
"Hahahahahaha wow three minutes." Sabi sabay tawa.
"You're so mean."
"Pero seryoso, ayoko."
"Sabi ko na nga ba at niloloko mo lang ako e."
"Hahahaha, damn, ang cute mo." Sabi niya still chuckling.
"Heara." Sabi niya at nagseryoso na. "Don't say you'll date me just like that. Don't date me kasi naawa ka o natatakot ka na masaktan ako. We both know na siya yung mahal mo. So I can't accept your offer. I don't want to be happy in that way. I can't be truly happy. Date me because you really want to, not because you're afraid to hurt my feelings. Sometimes, you need to reject people. And it's okay. Ganun talaga e. Do not be afraid to say no. Don't be trapped into something na hindi gusto ng puso mo."
I bit my lip habang pinagsasabihan niya ako. "How can you never be wrong?"
"Pfft. Silly. I guess, never?" Sabi nito at kinindatan ako.
"Mahangin." Biro ko sa kanya at tinawanan na naman ako nito.
Tama siya. I really shouldn't date him. Hindi tama yun. Pareho ko lang lolokohin ang sarili ko at siya. And it's not fair. "You really sure, not to accept my offer?" Sabi ko at medyo nagchuckle.
Umiling siya. "Isang tanong mo pa baka umoo na ako." Sabi nito at natawa.
"Sorry though.." I said. "Nagpapadalos dalos na naman ako."
"No worries. Pero if you really want to, wala na tayong date date pa, you can marry me now." Sabi nito sabay kindat ulit.
"Ya!" Sabi ko at binatukan ko siya. "Nakukuha mo pa talagang magpatawa eh."
"What? I'm serious." Pagpapatuloy nito as he gave out a smile. "Anyway, kung gusto mo, pwede kong kausapin si hyung, para na rin matapos na paghihirap mo."
"..No.." Sagot ko. "Don't do that. Wala naman siya sigurong pakialam kung ganito man yung nararamdaman ko, baka nga hindi niya alam to eh. It's better left unsaid. Kaya ko namang tiisin pa eh. At saka, nakita mo naman, he's happy now, ayoko ring manggulo pa sa kanila."
"Alam mo sa tingin ko, dapat sabihin mo na yung nararamdaman mo for him. Sabihin mo na agad. Why don't you talk to him ngayon? Para naman maging okay ka na rin at malaman mo kung saan ka ba talaga lulugar."
"Nahihiya ako sa kanya eh. Hindi ko na siya madalas nakakausap tapos, I don't even know paano sisimulan if ever. Hell, hindi pa nga ako nagcoconfess in my whole damn life."
"Pffft. Aigoo. Hahahaha. Ako bahala sayo. Should we find him inside now?"
"Do you think kaya kong sabihin lahat sa kanya? Baka mabulol lang ako e. You know how easily I get tongue-tied."
"Of course you can, naging comfortable ka nga sa kanya nung naging close mo si hyung diba? Just be yourself. Kaya mo yan."
"..Uhmm.." Hindi pa rin ako sigurado. Kaya naman bigla nalang niya akong hinila. "Uyyy!" Reklamo ko sa kanya.
Minutes later we found ourselves looking for Kim Taehyung. He is nowhere to be found, pero naabutan namin si Katlyn na nasa table kung nasaan kami kanina.
"Katlyn?" Tanong ni Jungkook nang makalapit kami sa mesa. "Have you seen V hyung?"
"Oh.. Uhmm, he left early eh, hindi na nga rin siya nag paalam, umalis nalang bigla."
"Ah ganun ba? Sige thank you." Sagot ni Jungkook.
"Wrong timing ngayon, sabi sayo eh." Sabi ko sa kanya.
"Luuuuuh, wala kang sinabi ha." Pagpipilosopo nito. "At tsaka walang wrong timing. You're the one who'll do the right timing you know, ikaw kailangan gumawa ng pagkakataon."
"..So?"
"So. Call him now." Sabi nito sabay iling.
Hindi ko alam pero nakita ko nalang ang sarili kong tinatawagan niya. "He's not answering his phone."
I also left a message for him. Damn, namimiss ko na siya. That Bipolar Alien.
To Bipolar Alien: Where are you?
Sent 10:58 PM
To Bipolar Alien: I need to say something.
Sent 10:59 PM
"Try again." Sabi ni Jungkook.
I tried again for numerous times. "Wala talaga eh." Sabi ko sa kanya. We tried calling him over and over, hinanap rin namin siya sa buong venue pero hindi talaga namin makita si Taehyung.
I sent another message baka sakaling pwede ko na siyang kausapin. Pakiramdam ko ngayon, ewan, I just feel na dapat sabihin ko na yung nararamdaman ko sa kanya. Kanina halos nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko na ba sa kanya pero ngayon, atat na atat naman na akong kausapin siya.
To Bipolar Alien: Could you spare me some time? Alam kong gabi na but can I talk to you?
Sent 11:05 PM
Napabuntong hininga nalang siya, ganun din ako. "Alright, Let me take you home now then, I think you need rest already." Sabi niya after some minute. "Baka nga it's still not the right time."
We left the place after that, and I never saw Taehyung again for this night.
