Trishia's POV
Jimin is holding my hand nung umalis na kami at nagpaalam sa BTS. "Hey nakita mo ba reaction ni Jin kanina?" I told him as I squeak in excitement.
Binitawan ni Jimin yung kamay ko, but I felt empty afterwards.
Aish what's this feeling!?
"Yes. I saw him all serious kanina." Jimin said then sighed.
"Yah! Are you okay?" I asked him sabay sundot sa kanya.
"Yeah. Okay lang ako." He said nonchalantly.
"Mukhang di ka naman okay eh."
"Haishhhh! Never mind."
"Bahala ka jan. Tara na nga hatid mo na ko!" Sabi ko sabay guyod sa kanya.
Naglalakad na kami ng may tumawag kay Jimin.
"Yoboseyo?" Sabi ni Jimin at ngumiti bigla.
Luh! Sino ba tong kausap niya? At nag iba bigla reaction niya nang ganun kabilis?
"Yah! Bogoshippo! It's been a very long time." Sabi ni Jimin na hindi maalis alis yung ngiti sa mukha niya.
"Sino ba yan?" I asked impatiently at him.
At ang mokong sinenyasan lang akong manahimik. Uggggh!
"Jinjja!? Alright, I'll be on my way."
Aba! Sino ba talaga yung kausap niya!?
"Hey Trish di kita mahahatid eh, next time nalang. Ingat!" Sabi niya sabay takbo paalis.
"Hoy!!!" Tawag ko sa kanya at promise. Nabubuwisit ako ngayon.
Arrrrrrgh!
Sino ba yung kausap niya at para siyang butiking hinid mapakali? Hindi ko mapigilang mapabusangot. Teka! Baka babae na naman yun!?
Akala ko ba sabi niya magtitino na siya!?
[Ehem acting lang lahat let me remind you.]
Damn oo nga pala.
Ano bang problema ko kung babae na naman yun!?
Damn, bahala siya jan!
