SEVENTEEN AND THE LONG LOST ROYAL PRINCESS ✔ | svt fanfic

KABANATA 58: MEANIE

KABANATA 58: MEANIE

SWEETHEART KRYSTAL's POV

A lot of bodyguards were outside the hospital. Lahat sila ay nagsi-bow nang makita nila akong makababa sa sasakyan. Hindi ko na lang sila pinansin at agad silang nagsi-gilid para bigyan nila ako ng daan papasok sa loob ng ospital. Sumalubong naman sa akin sila Kuya Knight at Kuya Duke. Tinawagan ko sila kanina na pupunta ako sa ospital na pinagdalhan kay Kuya Maxrill kaya alam nilang darating ako.

"Kamusta si Kuya Maxrill?" tanong ko sa kanilang dalawa.

"Nasa loob pa ng ICU yung doktor kaya hindi pa namin alam kung anong lagay niya." sagot ni Kuya Duke sa akin.

Dinala nila ako kung nasaan ang ICU at nakita ko agad si Kuya Tatum na seryosong nakatingin sa sahig habang nakaupo sa bench. Naroon na din sila lolo Alfonso pati ang sekretarya niya na si Secretary Lim. Siya yung matandang lalaki na nagdala sa akin sa Dining Hall nung nagpunta ako sa Royal House.

Nandito din si lolo Harold kasama ang sekretarya niyang si Secretary Lu. Yumuko sila bilang paggalang nang makita nila ako. Lahat naman kami ay napatingin sa doktor na lumabas mula sa ICU. Lumapit siya kay Lolo Harold kaya lumapit din kami sa kanya.

"Kamusta ang apo ko?" tanong ni Lolo Harold sa kanya.

"I'm sorry but the patient's life is in danger. We tried to do everything but Prince Maxrill's life was 50/50. The patient is comatose, sorry." a doctor said. No one tried to speak. We all did not expect this to happen. Comatose si Kuya Maxrill at pilit ko iyon na sini-sink in sa utak ko ang sinabi ni Doc.

"Kuya Tatum.." tawag ko kay Kuya nang tignan ko siya kaya umangat ang ulo niya. Tumayo siya at agad akong niyakap.

"It's my fault. Kung hindi ko lang sana siya pinilit na habulin yung walanghiyang yun. I'm sorry, Princess. Sorry.." paghingi niya ng sorry sa akin. Niyakap ko din siya at hinagod ang kanyang likuran. Walang may kasalanan dito.

"It's not your fault. Walang may gusto sa nangyari okay?" sambit ko.

Lumingon kaming lahat sa bagong dating, si King Adamson kasama ang nakababata niyang kapatid na si Tito Charles. Humiwalay ako ng yakap pero nagulat ako ng sampalin ni King Adamson si Kuya Tatum. Sobrang lakas nun.

"Kung hindi dahil diyan sa kayabangan mo hindi sana mapapahamak si Maxrill! You are a disgrace to this family!" King Adamson shouted angrily. Yumuko si Kuya Tatum at nanatiling walang sagot.

"Enough, Kuya. Remember, he's still your son." saway ni Tito Charles sa Kuya niya.

"I don't care if he is my son. Shame on you, Tatum. Kumalat na sa buong mundo ang nangyari kay Maxrill at dahil yun sa kawalangyahan ng pamangkin mo, Charles!" King Adamson at akmang sasampalin si Kuya Tatum nang hawakan ko ang kamay niya para pigilan siya.

"I let you slap Kuya Tatum but I will not let you slap him in a second time." mariin kong sabi sa kanya. They were all looking at me and they can't believe that I could say that to him.

"Unbelievable! Hindi ko alam kung ano ang tinuro ng mga Abellano sayo." di makapaniwala niyang sabi. Naiyukom ko ang kamao ko dahil sa tindi ng galit.

"At hindi ko rin po alam kung bakit ikaw pa ang naging ama ko. Kung bakit ikaw pa ang napangasawa ni Mommy Annabelle. Shame on you." sabi ko at naramdaman ko ang pamamanhid ng pisngi ko dahil sa malakas niyang sampal.

"DAD!" sigaw nila Kuya Tatum. I saw that King Adamson was also surprised when he slapped me. Kahit ako ay hindi rin ako makapaniwala.

"Hindi ko s-sinasadya na s-sampalin ka, Sweetheart." nauutal niyang sabi pero natawa lang ako ng mapait.