Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
NAKITA ko ang totoong hirap ng buhay nang bumukod ako sa amin at kumuha ng hulugang bungalow-type house sa pamamagitan ng housing loan sa PAGIBIG. Isang taon pa lang akong nagbabayad ng bahay ay parang hindi ko na kaya.
Okay naman ang trabaho ko kaya lang sa dami ng dapat bilhin sa pinapagawa naming bahay sa probinsiya ay kinakapos na ako minsan.
Ayokong i-give up ang bahay dahil nanghihinayang ako sa perang pinag-down ko dito. Kaya isang paraan ang aking naisip at iyon ay ang maghanap ng isang tao na makakasama kong magbayad ng bahay hanggang sa makaluwag-luwag na ulit ako sa gastusin. Sa madaling salita ay papa-rentahan ko iyong isang bakanteng kwarto sa aking bahay.
Dalawa ang kwarto sa bahay ko. Tambakan ng mga lumang gamit iyong isa pero nilinis ko na at bumili na rin ako ng single bed. Ang lilipat na ang bahalang bumili ng kutson o foam niya.
Nag-post ako sa Facebook na naghahanap ako ng lalaking gustong rumenta sa kwarto sa aking bahay. Three thousand pesos ang kada buwan. Kasama na doon ang tubig at kuryente. Pwedeng gumamit ng mga gamit ko basta iingatan lang. Kaniya-kaniyang luto din ng pagkain.
Agad na may nag-chat sa akin na gusto niyang makita ang pinapaupahan kong kwarto at nagkasundo kami na pagka-out ko sa trabaho kami magkikita sa 7-Eleven na malapit sa subdivision kung saan ako nakatira. Max ang pangalan niya.
5:30 PM ay nasa meeting place na namin ako. Nauna pala siya sa akin. Isang payat at matangkad na lalaki si Max. makapal ang buhok at parang palaging inaantok ang mata. Kahit ang boses niya ay parang inaantok na tamad.
Well, mukha namang okay si Max at mapagkakatiwalaan kaya agad ko na siyang dinala sa bahay ko. Ipinakita ang kwarto na may katamtamang laki.
Nagbayad siya agad ng one month deposit at advance sa akin. Kukunin na daw niya. Bukas daw ng umaga ay lilipat na siya. Hiningan ko siya ng ID at nalaman kong nagtatrabaho siya sa isang BPO company.
The next day, wala akong pasok kaya naabutan ko ang pagdating ni Max. Tanging travelling bag lang ang dala niya. Hindi ko iyon inaasahan. Akala ko ay may dala siyang electric fan, kutson at kung anu-ano pang mga gamit na tipikal na dinadala ng isang taong lilipat ng bahay o uupahan.
Hindi ko na lang iyon pinansin dahil baka sa ibang araw pa niya dadalhin ang iba pa niyang gamit.
“Max, 'eto nga pala ang susi sa gate, sa pinto nitong bahay at sa kwarto mo.” Iniabot ko sa kaniya ang tatlong susi. Itinuro ko sa kaniya kung alin ang para saan sa mga susing iyon.
“Salamat, Ruru. Oo nga pala, isang buwan akong panggabi kaya palagi akong nandito sa umaga.”
“Ayos lang. Wala naman ako dito ng umaga. Gabi lang ako nandito dahil 8 to 5 ang pasok ko.”
