Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
UNANG tapak pa lang ni Evangeline sa malaki at lumang bahay ng mayamang pamilya na Madrigal ay kakaiba na ang naging pakiramdam niya. Habang naghihintay sa salas para kausapin ng kaniyang magiging amo ay tila nararamdaman niyang may matang nakamasid sa kaniya. Kapag lumilinga siya ay wala naman siyang nakikita.
Mahahalata agad na mayaman ang nakatira sa bahay na iyon. Halos lahat ng muwebles ay kulay ginto.
Napatingin siya sa malaking painting ng isang babae na nakasabit sa dingding. Mukhang lumang tao ang babae pero maganda ang kasuotan. Mataray tingnan ang mukha ng babae. Napatayo tuloy si Evangeline para matitigan nang maigi ang painting ng babae. Nilapitan pa niya iyon at tiningala.
“Iyan si Donya Margarita Madrigal noong kabataan pa niya. Siya ang matandang aalagaan mo, Evangeline!”
Muntik nang magmura si Evangeline sa labis na gulat nang may babaeng magsalita mula sa kung saan. Nakita niya ang isang babae na pababa ng engrandeng hagdan na siguro ay nasa singkwenta anyos na ngunit maganda pa rin ang tindig at ang pagdadala ng damit. Napaka sopistikada nitong tingnan.
Nahiya tuloy siya sa suot niyang blouse at pantalon. Pakiramdam niya ay isa siyang basahan kung itatabi sa babaeng iyon.
Nandito siya sa bahay ng mga Madrigal dahil nakita niya sa isang Facebook group ang post ng isang nagngangalang Mathilda Madrigal na nangangailangan ito ng caregiver para sa nanay nito na bedridden na.
Natanggal siya sa ospital na pinagtatrabahuhan niya. Ward nurse siya doon. Kaya agad niyang minessage si Mathilda upang sabihin na interesado siya sa trabaho na iyon.
Hindi siya pwedeng mabakante dahil siya ang inaasahan sa pamilya niya. May dalawang kapatid siya sa highschool at dalawa sa elementary. Ang nanay niya ay hindi na makapagtrabaho dahil hindi na rin ito nakakakilos dahil sa ilang beses na itong na-stroke. Ang tatay niya ay wala na. Isang taon na itong patay.
“Good morning po, Ma’am Mathilda.” Bahagya pang yumukod si Evangeline. Nakilala niya ito sa picture nito sa Facebook.
“Call me Madam Mathilda. I know you’re Evangeline. Come. Sumunod ka sa akin sa itaas. Ipapakilala kita kay mama!”
Nagtungo sila sa isang napakalaking silid-tulugan. Mas malaki iyon ng ilang beses sa kabuuan ng kanilang bahay. Sa gitna ay naroon ang malaking kama na kulay ginto ang bed sheet. May katabi iyong kama na ganoon din ang hitsura pero walang nakahiga.
Lumapit sila at nakita niya ang isang matandang babae na ubod ng payat. Halos buto’t balat na lamang. May itim na kumot na nakalagay hanggang beywang nito pababa. May mga tubong nakakabit sa katawan ng matandang babae. Mahaba ang buhok nito na puro kulay puti na. Napakaputi nito na parang papel.
“This is my mother—Margarita Madrigal. Siya ang aalagaan mo for thirteen days. Wala kang gagawin kundi palitan ang dextrose niya, palitan siya ng diaper, punasan siya at palitan ng damit. She’s in coma kaya siya ganiyan. Ikaw ang kinuha ko dahil ang sabi mo sa chat ay nurse ka. Tama ba?”
