“Hindi.” Mabilis na sagot ni Belladonna. Parang bata ang boses niya.
“Aba’t! Babasagin ko 'yang manika mo lola!”
“Nagsasabi lang siya ng totoo, ineng. Ano? Magtatanong ka pa ba?”
Humugot ako ng bente sa aking wallet at inabot sa matanda. “Another question dahil gusto kong subukan ang manikang iyan. Belladonna, brokenhearted ba ako ngayon?” Dito ko malalaman kung totoo ba ang chika ni lola tungkol kay Belladonna niya.
“Oo.” Hindi bumubuka ang bibig ng manika pero naririnig ko siyang magsalita.
“Correct! Naku, lola, baka ikaw lang iyong nagsasalita, ha.”
“Hindi kita lolokohin, ineng. Sige, magtanong ka pa.”
Binigyan ko ulit siya ng bente pesos. “Belladonna, magkakabalikan ba kami ng ex-boyfriend ko?” tanong ko. Sa bibig ako ni lola nakatingin para sure na hindi siya ang nagsasalita.
“Hindi!”
Nanlaki ang mata ko. Hindi si lola ang nagsasalita. Iyong manika talaga!
Ang creepy pero mukhang nagsasabi nga siya ng totoo.
Nagtanong pa ako. “Belladonna, sixteen years old na ako ngayon. Aabot pa ba ako ng twenty years old?”
“Hindi!”
“Belladonna, in natural death ba ako mamamatay? Like sakit or accident?”
“Hindi.”
“May papatay ba sa akin intentionally?”
“Oo.”
Doon na talaga ako kinilabutan. Itinigil ko na ang pagtatanong ko. “Ayoko na, lola. Ang morbid na ng sagot ng manika mo.” Tumalikod na ako sa kanila para maghintay ng taxi.
Lumipas ang halos kalahating oras pero wala pa ring dumadaan at hindi pa rin humihinto ang ulan. Mas lalo pa iyong lumalakas. Medyo hindi na rin ako kumportable sa matandang may manika na kasama ko. Naririnig ko kasi si lola na kinakausap si Belladonna. Para siyang may sira sa utak!
Naisipan kong tawagan ang mommy ko at sa ganitong oras ay pauwi na siya mula sa office. May sasakyan kasi siya. Baka pwede niya akong sunduin dito.
“Chelsie, bakit?” Iyon agad ang bungad ni mommy.
“Mommy, where are you?”
“Nasa kotse. Nagda-drive pauwi. Bakit?”
“Mommy, sunduin mo naman po ako dito sa waiting shed na malapit sa school. Stranded ako. Ang lakas ng ulan tapos wala pang dumadaan na taxi!” Sinulyapan ko iyong matanda sa likuran ko. Nakatayo na siya at bitbit ang manika na parang isang baby.
“Okay, Chelsie. Nandiyan na ako in ten minutes.”
“Bilisan mo, mommy. Please!”
Naputol na ang tawag.
“Belladonna, masusundo ba si Chelsie ng mommy niya?” Narinig kong tanong ng matanda sa kaniyang manika.
“Hindi!” sagot ni Belladonna.
Unti-unting naglalakad ang matanda palapit sa akin. Kung hindi lang umuulan ay tatakbo na ako. Ang creepy niya!
“Belladonna, masusundo ba si Chelsie ng mommy niya?” Muling tanong ng matanda.
“Hindi!”
“Lola, diyan ka lang. 'W-wag kang lalapit—”
“Belladonna, masusundo ba si Chelsie ng mommy niya ngayon?”
“Hindi!”
“Huwag kang lalapit! Nakakatakot ka na, lola!” Kulang na lang ay maihi ako sa sobrang takot sa matandang kasama ko sa waiting shed.
“Belladonna, masusundo ba si Chelsie ng mommy niya?” Marahan siyang humahakbang. Halos ilang dangkal na lang ang layo niya.
“Hindi!”
“Belladonna—”
“Hindi. Hindi! Hindi!”
“Tama naaa!!!” Parang nababaliw na sigaw ko. Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan ulit si mommy. “Mommy, bilisan mo na, please—”
“Chelsie, ano ka ba? Nagda-drive ako! Malapit na ako!”
“May matanda kasi dito, mommy! Bilisan mo na! Nakakatakot siya!”
“Chelsie, nagda-drive ako—” Naputol ang pagsasalita ng mommy ko sa kabilang linya.
Narinig ko pagsigaw ni mommy kasunod ang malakas at nakakangilong tunog ng mga nayuping bakal.
“Mommy? Mommy?! Anong nangyari, mommy?!” Kinakabahan at naiiyak kong tanong.
“Belladonna, masusundo ba si Chelsie ng mommy niya?”
“Hindi!”
“Belladonna, patay na ba ang mommy ni Chelsie?” Nakakalokong tanong ng matanda.
“Oo!” sagot naman ng manikang buhat niya.
THE END
STORY #59: Yes/No
En başından başla
