144

67 4 0
                                    

MY MOTHER IS ANDROID 0.01

"Ma, ako na po bahala sa lahat ng gawaing bahay. You'll rest, and I'll do the rest." Then I wink to my mother.

I heard her laughed. "Naku anak, kaya ko naman."

"Mama, kahit ngayong araw lang please? Saka ayokong mapagod ka ngayong araw. Please, please?" I did my puppy eyes and pouted my lips.

"Sige na. Ikaw na ang bahala." She mess my hair.

At gaya nang sabi ko, ako ang kumilos sa lahat na siyang palaging ginagawa ni mama sa araw-araw.

Ako na rin ang nagluto, naghanda ng makakain nila.

"Aba'y ang sipag ata ngayon ng anak ko ah? At ang daming pagkain na niluto." Natawa ako habang nagsasandok ng kanin.

"Papa! Hindi ba ako masipag?" I faked my sad face.

"Ano ka ba anak, ikaw kaya yung pinakamasipag kong anak." I pouted my lips again, ang galing talaga mang bully ni papa sa akin.

"Papa talaga, I am only your child hmp!"

Then after that, we ate our dinner, we talked, we laughed... just a happy and contented family.

"Ako na dito maghuhugas, samahan mo na lang doon ang mama mo sa taas." Hindi na ako namilit at hinayaan na lang si papa sa gusto niya.

I go to the uptairs and enter my mom's room.

"Ma..." I uttered softly while holding the knob of her door.

"Oh anak? Pasok ka."

I looked at her. "Ma, Happy Mother's day po," nahihiya kong sabi.

Naramdaman ko kaagad ang yakap niya sa akin kaya't niyakap ko siya pabalik habang hinahawakan ang kanyang mahabang buhok.

"Thank you anak."

We hugged each other for a minute.

"Ma, do you want me to cut your hair? I mean mahaba na rin naman siya, and bonding na rin?" I smiled.

I saw hesitation in her eyes but she still manage to nod at me.

I immidiately grabbed the scissor and comb in the cabinet. "Ma upo ka."

I comb her long black straight hair softly.

While trimming her hair, we talked about some random things.

Pero bigla kong napansin na nagupitan ko pala ang damit ni mama, kaya't bahagyang lumaylay ang napunit na damit.

Napahinto ako dahil sa nakita, pero hindi iyon napansin ni mama at nagpatuloy lang siya sa pag k-kwento ng kanyang kabataan.

I looked closer, and there... I saw two small button on her back na kakulay lang din ng skin tone niya.

May nakalagay na dalawang button na 'off' and 'on'.

Not believing on what I've just saw, I press the 'off' button... may hinala na ako.

Then I heard her voice— like a robot.

Agad akong pumunta sa kanyang harapan at tintigan ang kinilala kong ina.

She has an emotionless eyes now. Her lips is on a thin line— not smiling like she used to.

"Shutting down in...

5

4

3

2

1..."

Nanginginig ang aking mga kamay na napatakip sa aking bibig.

I can't believe it, my whole existence was a lie?!

Bumalik ako sa kanyang likuran at pinunit ang kanyang damit.

It's indeed a real skin, but I didn't mind it. May hinanap pa ako, and there may small zip sa kanyang batok... binaba ko iyon at nakita ang mga metal na makakapagpatunay na totoo ang aking hinala.

" A N D R O I D  0 . 0 1 "

I saw it in her metal body.

So my mother is android 0.01? She is a robot. But where's my real mom?!

May narinig akong kung anong bumagsak kaya't napalingon ako sa pinaggalingan no'n.

"P-Papa..." pinaghalong galit at lungkot ang nararamdaman ko ngayon. He lied to me!

"Anak, let me explain."

"Go ahead, I am letting you. Alam kong may dahilan ang lahat."

Ayokong lamunin ako ng galit kaya kinontrol ko ang aking sarili.

"Your real mom and I— we were both scientist before. Android 0.01 shouldn't be your mother right now, we have plans for her as scientist. Pero kinain ng inggit ang mga ka-team namin ng mommy mo. Our teammates tried to kill us... I survived, but your mother died..." He clenched his jaw.

Sobrang nanikip ang dibdib ko sa mga confession ng papa ko ngayon.

"She even told me na mamuhay na lamang ako— tayo ng normal. You are still a baby before. Gusto niya yung makakabuti sayo, she don't want you to drag in to our world, and so am I. Pero hindi ko kaya na wala kang kilalaning Ina, that's why I fixed and revised Android 0.01 and transferred all the memories of your mother to that robot. And I succeed—"

Hindi na natuloy ni Papa ang kanyang sasabihin at agad ko siyang sinukob ng yakap.

I cried on his shoulder.

"Thank you, Pa. Ikaw at ang totoo kong mama, inisip niyo ang kapakanan ko. Thank you for that. I know kung gaano sayo kasakit na magpanggap sa harapan ko na masaya kasama si Android 0.01, na magpanggap na parang nandito pa rin si mama."

Humiwalay ako sa kanya ng yakap at tinitigan siya.

I felt his thumb on my cheeks... wiping my tears away.

He smiled at me.

"Basta para sayo anak."

"Papa, I guess you deserve this. Happy Mother's day, Pa. For bringing and creating Android 0.01 to be my mother, for giving me a complete family, for always thinking about me, for making me happy, for being a great Dad that will do everything for me. Papa, thank you for being a Dad and a Mom at the same time. I appreciate it even though I think my whole life was a lie... I know you did it all for me."

"Salamat din anak. Nawala man ang totoong nanay mo, I know she will remain in our heart. Ikaw yung pinakamagandang nangyari sa amin ng mama mo. I know she will be happy, sa kung ano ka man ngayon. Napakabait at maintindihing anak... at matalino pa. Mana ka talaga sa amin."

We laughed on what he said. Hilig talaga mag biro ni papa, but he's right, I guess?

"Naku papa talaga. Wala man ang totoong mama ko, but we have..." I looked at android 0.01. "we have android 0.01 to be my mother and your wife. Nasa kanya ang ala-ala ni mama, so we better keep and love her like a real one."

My Papa nodded happily.

"I'll turn her on again okay? We better celebrate today, because today is Mother's day."

"Ofcourse, Papa! I'd love that!"

--

HartleyRoses

One Shot StoriesTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang