မီးတောက်ကြားကပန်းတစ်ပွင့် [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၄၂ ။ ဘရူနိုဘဝ

Arc - 4 : Let me protect you (VIII)
[Zawgyi]
ေနာက္ဆံုးေတာ့႐ွန္႔ခယ္သေဘာအတိုင္းႏွစ္ေယာက္သားအခန္းခြဲအိပ္ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ သူတို႔အထက္တန္းေရာက္ေတာ့ အိမ္သက္သက္ငွါးေနၿပီး ေန႔တိုင္းဘယ္သြားသြားအတူတူမခြဲတမ္း႐ွိေနခဲ့ၾကတယ္။ဒါဟာ႐ွန္႔ခယ္အတြက္ေတာ့ မယံုႏိုင္ေလာက္စရာပဲ။လူတစ္ေယာက္နဲ႔ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္မၿငီးမေငြ႔ဘဲအတူေနေနတာ တကယ္အခ်စ္စစ္ပဲျဖစ္ရမယ္။

ဒါမယ့္အခ်စ္စစ္နဲ႔ေစာင့္ထိန္းရမယ့္က်င့္ဝတ္ကေတာ့တစ္ကန္႔စီပါေနာ္။

"ခယ့္ခယ္ ငါ့အခန္းကအနံ ့မေကာင္းဘူး''

ဖုန္းကြၽမ္ကအသံေလးသနားကမားနဲ႔ဆိုေတာ့ ႐ွန္႔ခယ္ air fresherဗူးေကာက္ၿပီးထျဖန္းေပးလိုက္တယ္။

"ခယ့္ခယ္ ငါ့အိပ္ယာကအရမ္းမာတယ္'' ႐ွန္႔ခယ္ေမြ႔ယာကိုထူေအာင္သြားလုပ္ေပးလိုက္တယ္။

"ခယ့္ခယ္ ငါမင္းမ႐ွိဘဲမအိပ္ႏိုင္ဘူး''.
႐ွန္႔ခယ္ေအးေဆးပဲ သူ႔ဓာတ္ပံုေလးေတြေဘာင္သြင္းၿပီး ဖုန္းကြၽမ္ကုတင္နားထားေပးလိုက္တယ္။

"ခယ့္ခယ္ ငါ့အခန္းကအသံမလံုဘူး။ ငါ့ဟာငါေခ်ာ့ေနရင္မင္းၾကားေနရမွာေပါ့''

႐ွန္႔ခယ္ငွက္ေပ်ာသီတစ္လံုးသာကမ္းေပးလိုက္တယ္။

ငွက္ေပ်ာသီးကိုင္ထားေသာဖုန္းကြၽမ္''.......''

"ဘာၾကည့္ေနတာလဲ စားေလ။ ငွက္ေပ်ာသီးကေရငတ္ေျပေစၿပီးဝမ္းေပ်ာ့ေစတယ္။ မွန္မွန္စားေပးရင္က်န္းမာေရးအတြက္ေကာင္းတယ္''

ဖုန္းကြၽမ္က႐ွန္႔ခယ္ကိုၾကည့္ရင္း ငွက္ေပ်ာသီးကိုစစုပ္ေတာ့တယ္။ ကေလးေတြအတြက္မသင့္ေတာ္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခုေခါင္းထဲေပၚလာရင္း ခႏၶာကိုယ္ကပါမီးေတာက္ေနၿပီ။ ဘယ္သူကငွက္ေပ်ာသီးကိုေရငတ္ေျပတယ္ေျပာတာလဲ ဒီမွာေရဆာလို႔ေသေတာ့မယ္!

ဖုန္းကြၽမ္တစ္ေယာက္႐ွန္႔ခယ္ကိုဘယ္လိုေထာင္ဖမ္းရမလဲ စဥ္းစားေနခ်ိန္မွာတင္ ႐ွန္႔ခယ္ကငွက္ေပ်ာသီးကုန္သြားလို႔ထြက္သြားႏွင့္ေနၿပီ။ ဖုန္းကြၽမ္လည္းခ်က္ခ်င္းပဲ ဝံပုေလြႀကီးအျမႇီးရမ္းသလို လိုက္သြားၿပီးအခြင့္ေကာင္းကိုေခ်ာင္းေနေတာ့တယ္။