မီးတောက်ကြားကပန်းတစ်ပွင့် [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၅၂ ။ မွုိပြင့္ဘဝ

[Zawgyi]

【အဲစမ္းေခ်ာင္းက ဘယ္မွာရွိတာလဲလို႕ မင္းေျပာခဲ့တာလဲ】
သူတုိ႕ နတ္ဘုရားကြန္းခုိ ေတာင္ထြတ္ဆီေရာက္ခ်ိန္ ရွန္႕ခယ္မွာ ယန္လုေျပာသည့္ စမ္းေရၾကည္ကို မျမင္ေပ။ ဝင္ေပါက္အရြယ္ရွိေသာ အေပါက္၇ေပါက္သာရွိသည္။

ယန္လုက ၾကယ္ေကာင္းကင္ယံကိုေမာ့ၾကည့္ကာ ေျပာသည္။
"ဒီမွာပဲ"

သူစကားေျပာျပီးျပီးခ်င္း တုန္ရီေနသည့္ အသံတစ္ခုက သူတုိ႕ ေျခဖဝါးေအာက္ကေနထြက္လာကာ အေပါက္၇ေပါက္မွ ျမဴခိုးမ်ား ေဝလာသည္။ ထို႕ေနာက္ေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေရ မ်ား စိမ့္ထြက္လာကာ ေငြျဖဴေရာင္ အလင္းတန္းထြက္လာသည္။ အေပၚစီးကေနၾကည့္လ်ွင္ ၾကယ္စင္တန္းနွင့္ေတာင္တူေသးသည္။

ရွန္႕ခယ္မွာ အ့ံၾသတၾကီးေမးမိသည္။

【စမ္းေခ်ာင္းေရေတြထြက္လာမယ္မွန္း မင္းဘယ္လိုသိလဲ】

"စိတ္ကေနအလိုလိုသိတာ"
ယန္လုက သူ႕တုတ္ေကာက္ကို ေျမျကီးေပၚ စိုက္ကာ စုတ္ျပဲေနသည့္ အက်ႌမ်ားကိုခြ်တ္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ၾကံဳရာက်ပန္း ေရစမ္းတစ္ခုကိုေရြးကာ ခုန္ဝင္သြားသည္။

အလိုလိုသိတာလား...ရွန္႕ခယ္ အေတြးတစ္ခုဝင္လာသည္။ ယန္လု၏ က်င့္ၾကံစဥ္မွာ အတိတ္မေမ့ခင္တုန္းက ထာဝရရွင္သန္အဆင့္သို႕ ေရာက္ေနေလျပီ။ သူသာ လြန္ခဲ့သည့္ နွစ္တစ္ေထာင္တည္းက က်င့္ၾကံခဲ့သည္ဆုိလ်ွင္ မူလဘံုကို ေရာက္ဖူးေလာက္သည္။ ဒါေၾကာင့္ မွတ္ဥာဏ္ေတြေပ်ာက္သြားတယ္ဆုိရင္ေတာင္ အနည္းငယ္ ပံုရိပ္စြဲက်န္ခဲ့ေနတာျဖစ္လိမ့္မည္။

ယန္လုက ေရစမ္းထဲ စိမ္ကာ မသန္႕စင္သည့္ ခ်ီမ်ားကို စြန္႕ထုတ္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ သူ႕လက္ဖဝါးေပၚ အနားယူေနသည့္ ပန္းအဖူးကို ေရေပၚ တင္လိုက္သည္။

ပန္းဖူးေလးမွာ ေရထဲသို႕ျမွဳပ္မသြားေပ။ အဲအစား ေလွငယ္ေလးတစ္စင္းလို ေမ်ာပါေနကာ ေရပြက္ေလးမ်ားနွင့္အတူ ညင္သာစြာေမ်ာေနသည္။

ယန္လုမွာ ေရစမ္းကိုမွီရင္း မ်က္လံုးပိတ္ထားသည္။ သူက ေျခေထာက္မ်ားကို ဆန္႕ကာ တျဖည္းျဖည္း က်င့္ၾကံအဆင့္သို႕ ဝင္ေရာက္လိုက္သည္။ စြမ္းအင္အစစ္အမွန္မ်ားကို ပတ္လည္ေစကာ စိမ့္စမ္းေရမွာလည္း စည္းခ်က္က်စြာ လွုပ္ရွားစျပဳလာသည္။