မီးတောက်ကြားကပန်းတစ်ပွင့် [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၈၄ ။ ယြဲ႕က်ယ္ဘဝ

[Zawgyi]

"ဒါမင္းရွာထားတဲ့ ကားၿပိဳင္သူလား" ယာ့လီ မ်က္ဝန္းထဲ အံ့ၾသမႈက ျဖတ္ေျပးသြားခဲ့သည္။
"သူ႕နာမည္ကဘာလဲ"

"ရွန့္က်ယ္တဲ့"
ယီယြင္က ရွန့္က်ယ္ကိုလာဖို႔ အခ်က္ျပလိုက္ၿပီး ယာ့လီကို သတိေပးလိုက္၏။
"သူက ငါ့ဦးရီးေတာ္ရဲ႕လူေလ၊ ဘာမွလုပ္ဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႕"
တကယ္ေတာ့ လုရႈဖန္ ရွန့္ခယ္ကို ဖုန္းကေန ေျပာသြားတဲ့အရာက သူ႕အတြက္လည္း အဓိပၸါယ္ပါဝင္ေနသည္။ 'ျပႆနာတစ္ခုခု တက္ရင္ ငါ့ကိုဖုန္းေခၚ' လို႔ရွန့္က်ယ္ကိုေျပာျခင္းက ထိုအဆင့္ထိမေရာက္ခင္ ျဖစ္လာနိုင္သည့္ ျပႆနာေတြကို သူႀကိဳရွင္းရမည္ဆိုတာပင္။

ယာ့လီက မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းဟန္ ၿပဳံးလိုက္သည္။
"ေအာ္၊ ႏွေမ်ာစရာပဲ"

ယြဲ႕႐ႊမ္ သူတို႔ၾကားက စကားေတြကိုၾကားရေလေလ မ်က္ႏွာထားကပိုၿပီးဆိုး႐ြားလာေလေလျဖစ္ေနသည္။ ရွန့္ခယ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ သူ႕မ်က္လုံးမ်ားက မယုံၾကည္နိုင္မႈႏွင့္ မႏွစ္မ်ိဳ႕ျခင္းမ်ား ႀကီးထြားလာမႈႏွင့္ ျပည့္ေနသည္။

"ယြဲ႕႐ႊမ္၊ ကိစၥတစ္ခုခုရွိလို႔လား"
ယာ့လီက ယြဲ႕႐ႊမ္၏ထူးဆန္းေသာ မ်က္ႏွာအမူအရာကို သတိထားမိသြားၿပီး လက္တန္းေမးလိုက္သည္။

"မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး"
ယြဲ႕႐ႊမ္က ဒီအခြင့္အေရးကို အလဟႆျဖစ္ေအာင္မလုပ္မိေစရန္ သူ႕ကိုယ္သူသတိေပးလိုက္သည္။ စာခ်ဳပ္ ထိန္းသိမ္းသူအေနႏွင့္ယြဲ႕က်ယ္တြင္ မည္သည့္ခံစားခ်က္မွမရွိေပ။ သူ႕ဘက္ကေန စၿပီးအသိအမွတ္ျပဳလာမည္က လုံးဝမျဖစ္နိုင္ေပ။ သူသာ ယြဲ႕က်ယ္ကို မရွိသလို ျပဳမူရင္ အရာအားလုံး အဆင္ေျပသြားလိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္ျငား အျပစ္ရွိေသာအသိစိတ္ ျဖစ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္က မူလရင္းျမစ္ကို ဘယ္လိုလုပ္ လ်စ္လ်ဴရႈနိုင္ပါ့မလဲ။ ယြဲ႕က်ယ္ စာခ်ဳပ္ ထိန္းသိမ္းသူျဖစ္သြားျခင္း အျပစ္က သူႏွင့္သူ႕အေမအျပစ္လုံးလုံးျဖစ္သည္။ ယြဲ႕က်ယ္ကို ျဖန့္ေဝေရးစင္တာတြင္ထားခဲ့လွ်င္ ထာဝရ ရွင္းပစ္လိုက္ရာက်မည္ဟု ေတြးခဲ့မိသည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ယြဲ႕က်ယ္ကဲ့သို႔ လွပသည့္ စာခ်ဳပ္ထိန္းသိမ္းသူမ်ားက ျဖန့္ေဝေရးစင္တာတြင္ အင္မတန္နာမည္ႀကီးသည္။ လႊမ္းမိုးမႈရွိေသာ အမတ္မ်ားက အိပ္ရာအေဖာ္မ်ားရွာရတာ ဒါမွမဟုတ္ ထိုေနရာတြင္ ကစားရသည္ကို သေဘာက်က်သည္။ စာခ်ဳပ္ထိန္းသိမ္းသူမ်ား၏ တိုေတာင္းေသာသက္တမ္းေၾကာင့္ သူတို႔ကိုအလုပ္ခန့္သည္ႏွင့္ တစ္ဘဝစာအလုပ္ခန့္ျခင္းပင္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ မေလးမစားျပဳခံရ ႏွိပ္စက္ခံရရင္ေတာင္ ညည္းၫူၾကမည္မဟုတ္ေပ။ သူတို႔ ခႏၶာကိုယ္က သာမန္လူမ်ားကဲ့သို႔ နာက်င္မႈကိုခံစားရေသာ္ျငား သူတို႔ေဒါသေပါက္ကြဲဖို႔ရာ ခံစားခ်က္မ်ားကို အသုံးမခ်နိဳင္ေပ။ သူတို႔က ႏွိပ္စက္မႈကို အလုပ္တာဝန္တစ္ခုဟုသာ မွတ္ယူတတ္ၾက၏။