မီးတောက်ကြားကပန်းတစ်ပွင့် [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၉၃ ။ ယြဲ႕က်ယ္ဘဝ

[Zawgyi]

ယြဲ႕႐ႊမ္ကို သီးသန့္ခန္းထဲသို႔ ျပန္​ေခၚလာၿပီးေနာက္ သခင္မႀကီးခ်န္းသည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုသူ႕​ေဘးပစ္ဝင္ထိုင္ကာ မ်က္ႏွာကိုကိုင္၍ ကတုန္ကယင္ ​ေမးေလသည္​။
"​ေရွာင္႐ႊမ္၊ မင္းဘယ္လို​ေနလဲ"
ယြဲ႕႐ႊမ္သည္ သခင္မႀကီးခ်န္းကို မ်က္ႏွာ​ေသအမူအရာျဖင့္သာ ၾကည့္​ေနၿပီး စကားတစ္လုံးမွမ​ေျပာ​ေပ။

သခင္မႀကီးခ်န္းမ်က္ဝန္းထဲမွ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာကာ အသံတုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္​ ေျပာေတာ့သည္။
"သူတို႔​ေတြမင္းကို တကယ္ပဲ ခြဲစိတ္ခဲ့တာလား၊ ​ေရွာင္႐ႊမ္း ​ေက်းဇူးျပဳၿပီး မမွန္ဘူးလို႔ အ​ေမ့ကို​ေျပာပါဦး"
ယြဲ႕႐ႊမ္သည္ စကားတစ္လုံးမွ မ​ေျပာ​ေသးေပ။ သူ႕မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ အသက္မဲ့​ေနၿပီး ၿငိမ္သက္​ေနကာ ​ေရ​ေသကန္တစ္ခုအလား သက္ဝင္တက္ႂကြမႈ မရွိ​ေပ။

သခင္မႀကီးခ်န္း၏ႏွလုံးသားသည္ ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အဆုံးအစမဲ့ နာက်င္သြားကာ အျပင္ဘက္ရွိလူမ်ားကို အ႐ူးမတစ္​ေယာက္ကဲ့သို႔ ​ေအာ္ဟစ္​ေျပာေတာ့သည္။
"လုရႈဖန္ မင္း အမိန့္အာဏာမရွိပဲ အတၱတႀကီးနဲ႕ ျပဳမူခဲ့တာ၊ ယြဲ႕မိသားစုနဲ႕ခ်န္းမိသားစုက ​ေသခ်ာ​ေပါက္ မင္းဆီက တရားမွ်တမႈ ရ​ေအာင္ျပန္ရွာမယ္"

လုရႈဖန္သည္ အခန္းျပင္တြင္ ရပ္​ေနကာ
ဂ႐ုမထား​ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ခံစားခ်က္မဲ့စြာၾကည့္ေနသည္။

ထိုအခိုက္အတန႔္တြင္ သူ႕ ဆက္သြယ္ေရးကိရိယာ ျမည္လာသည္။ ဖုန္းေခၚဆိုသူက ရွန႔္ခယ္အတြက္ ငွားထားသည့္ သက္ေတာ္​ေစာင့္မ်ားထဲမွ တစ္​ေယာက္ျဖစ္ေနသည္။

လုရႈဖန္ ဖုန္းေျဖလိုက္ၿပီး စကားလုံးအနည္းငယ္ နားေထာင္ၿပီးေနာက္မွာတင္
​သူ႕အမူအရာက အင္မတန္ကို​ေၾကာက္လန့္ဖြယ္​ေကာင္းသြားသည္။ သူခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္ၿပီး အ​ေစာင့္မ်ားကို​ေခၚကာ သက္ျဖတ္ခ်င္စိတ္မ်ား လႊင့္ထုတ္​ေနေတာ့၏။

သူ႕ကာကြယ္မႈေအာက္တြင္ရွိေနတုန္း ရွန႔္ခယ္သည္ ဒီလိုမ်ိဳး အႏၲရာယ္ႀကဳံရသည္!
လု႔ရႈဖန္၏ ခႏၶာကိုယ္တင္းမာသြားၿပီး
တစ္စုံတစ္​ေယာက္ကိုကိုက္ရန္ ျပင္ဆင္​ေန​ေသာ ဆာ​ေလာင္​ေနသည့္ သားရဲတစ္ေကာင္ပမာျဖစ္ေနသည္။ ပတ္ပတ္လည္မွ အ​ေစာင့္မ်ားမွာ ​ေၾကာက္႐ြံ႕လွ၍ အသက္ေတာင္ ရဲရဲမရႈရဲၾက​ေပ။