İLK AŞK - TELEFON SAPIĞIM (2016)

💜AŞKMAF/3💜

Kulağımın dibinde atılan çığlıkla beraber gözleri dehşetle açtım. O nasıl bir çığlık... kulağımın zarı patladı resmen. Sanırım şu dakikadan itibaren duyamayacağım. Ne olduğunu anlamak için kalkacakken Emine ve Ecem'in de benden farkı yoktu. İkisi de kulaklarıyla oynuyordu. Cidden deprem etkisinde bir çığlıktı. Kafamı İrem'den tarafa çevirdiğimde

"Gerçek misin lan sen" demesini tabii ki de beklemiyordum. Öncelikle lan ne lan. Mahalle karısı gibi bir de çemkirerek konuştu. Neyse kardeşim benim ya. Şaşırdı tabii karşısında beni görünce. Sorduğu soruyla kafamı aşağı yukarı salladım.

İrem gözleri dolarken yataktan kalktı. Peşinden bende onun indiği taraftan kalktım ve diğerleri de öbür tarafa geçti. Herkes özellikle ben tepkisini merak ederken kapı açıldı ve içeri koştur koştur Eser girdi. Bakışları direk telaşla İrem'e dönerken bir şey olmadığını anlamış olacak ki rahatladı bir an ve peşinden Rüzgar girdi.

Hepimizin İrem'in tepkisini beklediği belli oluyordu ve o da bunun farkındaydı. İçeri Kağan da girerken onun girmesiyle İrem sanki Ecem'le anlaşmış gibi ikinci tokadı atarken çenemi kastığım için kafam fazla hareket etmese de şerefsiz çok sert vurdu.

Ecem yine yumuşaktı biraz. Emine , Ecem ve Eser'in tepkisi 'ovv' deyip şaşkınlıkla bir bana bir İrem'e bakmak olurken. Rüzgar ölümcül bakışlar atıyordu İrem'e. Sakin ol Rüzgar no problem demek istesem de canım acıyordu.

Bir şey demek yerine sustum sadece. Kağan ise beni görmenin şaşkınlığını yaşıyordu. Eser ise gururla sevdiceğine bakıyordu. Gururla!! Ulan çok tokat atmak istiyordu galiba gelip kendisi atsaydı ya. Yine de derin bir nefes alıp verdim ve uykudan kalktığım için sinirimi kontrol edemezken yine de sabır dedim ve gülerek İrem'e döndüm.

Ben sizden bunun hesabını sorardım. Kendimi suçlu hissetmesem izin vermezdim asla böyle bir şey yapmasına herkesin içinde ama sorun yok. Herkes tanıdık sonuçta değil mi!!

Çenem hala kasılıyken ellerimi arkama götürdüm çaktırmadan ve yumruk yapıp sıkmaya başladım. Bir an önce ne yapacaksa yapsa iyi olur. İrem kollarını kaldırıp bana sarılırken her ne kadar özlemiş olsam da kollarımı ona sarmadım. Sinirliydim.

Yanlış bir şey yapmamam için tutuyordum kendimi. Uykudan uyandıktan sonra sinirlenirsem kendime hakim olmak zor oluyordu. Yine de başarı gösterip alınmasın ve daha fazla üzülmesin diye yumruk dahi olsa kollarımı ona sardım.

İrem biraz daha sarıldıktan sonra benden ayrılırken yüzüne dahi bakmadan ondan uzaklaştım ve Emine'ye bir bakış attım. Ne anlatmak istediğimi anladığında kafasını çaktırmadan salladı. Bende odadan hızlı adımlarla çıktım.

Ecem de tokat attı ama herkesin içinde değil. Emine'ne vardı sadece. Ondan da çekinecek değildim ama diğerlerinin yanında olması ya gururuma dokunmuştu ya da fazla gelmişti bu tepkiler bana. Lanet olsun tamam herkes beni suçluyor şuan kaçıp gittiğim için farkındayım sağ olsun herkes hareketiyle belli etti bunu ama eğer aynı şey onların başına gelse onlarda kaçmak isteyecekti.

Benimde aklıma ilk kaçmak geldi ve kaçtım ama bunun için tokat yiyemezdim. Herkesin önünde. Azarlanıp , tokat yemek yerine anlayışla karşılanmayı da beklemiyordum ama biraz anlayış. Hiç birinin annesi üvey çıkmadı , öldü bildiği babası karşısına yaşıyorum diye çıkmadı. Ve hiç kimse benim kadar zorlanmadı birini sevmeye çalışırken.

Ben elimde olan seçeneğe bile sahip çıkamayacak kadar saf ve salaktım ama şimdi seviyorum. Onu bırakacak kadar aptaldım ama şimdi yanındayım. Hiç bir zaman ortadan kaybolmayacağım. O beni bırakmadıkça ben onu bırakmayacağım.