İLK AŞK - TELEFON SAPIĞIM (2016)

💜TELMAF.1.💜

Yazardan,

Öncelikle belirtmek isterim ki, hikaye 2016 yılında yazılmıştır. 2021, Nisan 1. Tarihi ile düzenlemeye alınıyor. Olay örgüsü değişmeyecektir, anlatım ve sıklıkla yapılmış yazım hataları düzeltilecektir.

Roman niteliği taşımamaktadır, genç kurgu tarzında zamanın en tutulan serisi olan 'Mafya ve saf kız' edebiyatı işlenmiştir. İlk öpücük meselesi oldukça geç bölümlerde başlayacaktır, kitap cinsellik içermektedir.

Karakterime, karakterin fiziki ya da psikolojik herhangi bir özelliğine laf eden herkes, erişime engellenecektir. Karakteri hakaret derecesinde eleştirmek demek, yazara yapılmış büyük bir aşağılama demektir! Anlayışınız için şimdiden teşekkür ederim.

Birinci bölüm düzenlenme tarihi: 2021.04.01

İmza: sebepsizokur

/...

''Ah kafam!"

Acıyan kafamı ovaladım bir süre.

"Ne var yine? Ne istiyorsun sen benden? ''

Düştüğüm yerden, yataktan destek alarak kalkarken homurdandım. Üç günlük nur topu gibi bir telefon sapığım vardı. Gizli numaradan arıyordu üstelik, korkak! Korkak diyordum da bazen sesi o kadar sert çıkıyor ki telefonla konuşmamıza rağmen korkuma engel olamıyordum. Onun kim olduğunu bilmemek bile başlı başlına bir korku sebebiyken, sinirlendiği zaman neler yapabileceğini bilmemek korkudan kalbimi delirtiyordu.

''Günaydın bebeğim."

Ses tonu, etkileneceğim kadar güzeldi, bunu göz ardı edemezdim fakat ne olduğunu bilmediğim birinden etkilenecek kadar aptal değildim. Görmemesine rağmen göz devirdim ve yatağıma geri yattım kafamı ise yastığıma gömdüm.

''Ne var yine? '' dedim boğuk çıkan sesimle çünkü kafam gerçekten yastığa gömülüydü bu esnada.

''Kafanı yastıktan çek ve hadi artık kalk. Ayrıca kafan acıyor mu? '' diye sordu. Ağlamak istiyordum tam şuan da! Hayatıma karışmaya cürret eden ve ne idüğü belirsiz biri beni sabah sabah ne kadar mutlu ederdi ki? Neden ben neden! Takılacak başka birini mi bulamamıştı sahi koskoca ülkede... Anlık bir aydınlanma yaşarken hızla bedenimi düzeltip, pikemi üzerime çektim. Bakışlarım odamda gezinirken, yutkundum. Beni görebiliyor muydu?

''Sa-na-ne benden, sana ne kafamdan sana ne! Bak benle boşu boşuna uğraşma zaman kaybı yaşıyorsun ve yaratıyorsun şuan."

Peşimi bırakmasını dört gözle bekliyordum ve her fırsatta ona söylemekten de çekinmiyordum.

''Ben seni bırakamam güzelim şimdi kalk hazırlan ve ayrıca annen kahvaltıyı hazırladı seni çağırmaya geliyor. Kapatıyorum daha sonra arayacağım. ''

Telefonu kapatmasıyla odamın kapısının çalması bir olurken, bedenim korkuyla kasıldı.

'' Kızım hadi gel kahvaltı hazır! ''

Annemin çağrısına büyük bir şok geçirdiğim için tepki vermekte oldukça geç kaldım. Muhtemelen çoktan kapımın önünden gitmişti ama mırıldandım.

'' Hı hı geliyorum! "

O adam, bizi nasıl görüyordu? Nereden? Gözlerim korku ve şokun etkisiyle büyümüş, yatağımın üzerinde ışık görmüş tavşan gibi kalmıştım. Korku dışında bir şeyler düşünmekte oldukça zorlanıyordum. Beni arıyordu, bir yere kadar bunu kabullenebilirdim ama izlemesi? Bunu kabullenemezdim.