İLK AŞK - TELEFON SAPIĞIM (2016)

💜 TELMAF.6. 💜

Karakterime, karakterin fiziki ya da psikolojik herhangi bir özelliğine laf eden herkes, erişime engellenecektir. Karakteri hakaret derecesinde eleştirmek demek, yazara yapılmış büyük bir aşağılama demektir! Anlayışınız için şimdiden teşekkür ederim.

Düzenleme tarihi: 21.04.16

....

Gözlerime vuran güneş ışınlarıyla uyandım. Yavaşça doğrulduğumda odada Selin'in yani yengemin olduğunu gördüm. Perdeleri açıyordu. Arkasını döndüğünde beni fark etti.

''Uyandırdıysam kusura bakma."

Sevecen bir tavırla konuştuğunda, aynı şekilde karşılık verdim.

''Önemli değil, amcam kalktı mı? ''

Kafasıyla onayladı.

''Kısa süre önce çıktı, sanırım dün konuştuğunuz çocuğun yanına gidecek. ''

Nedense bir an telaşlanmıştım Rüzgar için. Ne de olsa amcamdı. Ne yapacağı ne diyeceği belli olmazdı hiçbir zaman. Yarın, beni arayacak bir Rüzgar olmayabilirdi. Kısaca başımı sallayıp gülümsedim.

''Şey, istersen hazırlan aşağı gel. Kahvaltı hazırlamadım ama hazırlarım hemen.''

Söylemine karşı kaşlarım hafifçe çatıldı.

''Lütfen şöyle konuşma, hizmetli değilsin sen ve hazırlamak zorunda da değilsin ama istersen beraber hazırlayabiliriz.''

Yüzünde kocaman gülümseme oluşurken

''Çok güzel olur, bekliyorum seni.'' dedi.

Aramızın iyi olmasından hoşnut oluyordu. Samimi olmamız elbette önemliydi. Onu kafamla onayladıktan sonra odadan çıktı. Bende yataktan kalktım ve biraz acele ederek hazırlanmaya çalıştım. Geç kalktığım yetmemiş gibi bir de kadın benim yüzümden aç kalmamalıydı. Odamın kapısı çaldığında, seslendim.

''Gelebilirsin. ''

Odanın kapısı açıldığında içeriye takım elbiseli biri girdi. Elinde valizim vardı.

''Valizinizi getirdim Ezgi Hanım. ''

Benim yaşlarımdaydı belki benden küçük bile olabilirdi. Amcam, korumalarını genç tutardı. Genelde hepsi, ailesiz çocuklar ya da belli bir zorluk yüzünden köşede kalmış insanlar olurdu. Merhametli insandı amcam, bir yere kadar.

''Amcam yokken rahat olabilirsiniz, Ezgi demelisin bana.''

Gülümsediğimde o da gülümsedi ve başını salladı.

''Tamam Ezgi. ''

Yüzümdeki gülümseme büyürken yanına gittim ve valizimi aldım.

''Teşekkürler.''

'' Her zaman. "

Odadan çıktığında, valizimi yatağın üzerine attım. Aslında korumalara iyi davranırsak gülümseyen insanlar olabiliyorlardı. Siz ona gülen yüzle yaklaşın o da öyle yaklaşır ama kötü yaklaşın o da öyle yaklaşır. Bence böyleydi.

Valizimden şortumu ve tişörtümü çıkardım. Amcam izin vermezdi genelde şort giymeme ama benim masum ve ikna edici bakışlarıma bir kere evet demişti. Daha sonra ne kadar olmaz dese bile ona cevabım 'laf ağızdan bir kere çıkar' olmuştu. O da sinirlenir ama bir şey demezdi. Üzerimi değiştirip odadan çıktım. Aşağı inen merdivenlere geldiğimde her zaman yaptığım gibi korkuluğuna oturdum ve kaydım. Aşağıya çok az kala karşıma Selin yengem çıkınca bir an düşeceğim sandım ama dengemi toplayıp aşağı atladım. Bana şaşkına baktı.