İLK AŞK - TELEFON SAPIĞIM (2016)

💜 TELMAF.7. 💜

Karakterime, karakterin fiziki ya da psikolojik herhangi bir özelliğine laf eden herkes, erişime engellenecektir. Karakteri hakaret derecesinde eleştirmek demek, yazara yapılmış büyük bir aşağılama demektir! Anlayışınız için şimdiden teşekkür ederim.

Düzenlenme tarihi: 20.04.21

İmza: Sebepsizokur 💜

....

(Erhan, Ezgi'nin amcasının ağzından.)

Ezgi'nin geri gelmesini bekliyordum. Dışarı stresle çıkmıştı ve çıkış yolu bulamadığını düşündüğü durumlarda, kendini kaybettiğinin farkındaydım. Benim yanında olmam, onu daha fazla gereceği için bugün ki samimiyetlerine güvenip Erdem'i arkasından göndermiştim.

Ezgi'nin söz konusu güvensizliği uzun zamandır vardı ama bugün Rüzgar'ın gözlerindeki ışıltılı görmüştüm. Ne zaman Ezgi'nin adı geçse, karşımda heyecanlanan hali aklımdan çıkmıyordu. Rüzgar, gerçekten çok seviyordu. Aşkı için canından bile vazgeçeceğine emindim fakat zor kişiye aşık olmuştu.

Birinin size aşık olması, sizi korkutmazdı ama Ezgi sadece korkuyordu. Korkusunun nedeni kendiydi, eğer ona aşık olursa tam olarak güvenemeyeceğinden ve ilişkisini mahvedeceğinden korkması başlıca sebeplerindendi. Bunu tahmin edebiliyordum. Benim aşağılık kardeşim yengemi aldatmasaydı bunlar olmazdı. Ne olursa olsun Ezgi babasını affetmişti ama babası yüzünden hayatı boyunca taşıyacağı bir güvensizlik vardı.

Kapı büyük gürültüyle çalmaya başladığında oturduğum koltuktan kalktım. Selin korkuyla bana bakarken, sakince gülümsedim onu rahatlatmak için.

''Korkma, o kadar koruma var.''

Biraz da olsa sözüme güvenip rahatlarken kapıya ilerledim uzun adımlarla. Kapı çalmaya devam ederken, açtım. Erdem, kucağında baygın yatan Ezgi ile görünürken derin bir nefes alıp verdim. Biliyordum.

Kaşlarımı çatıp hemen onun kucağından aldım ve içeri geçip koltuğa yatırdım. Selin bizi görür görmez endişeyle ayaklanıp Ezgi'nin yanına giderken Erdem'e döndüm kriz geçirip geçirmediğini anlamak için.

''Ne oldu? ''

Başını hafifçe iki yana salladı. Korktuğu belliydi.

''B-bilmiyorum biz konuşuyorduk dediğiniz gibi, birden bayıldı. ''

Onaylarak Ezgi'nin yanına geçtim.

''Ezgi, uyan hadi kızım.''

Baygınlığı ağır olmazdı ama kendine gelmesi uzun sürerdi genelde. Alışkındık fakat bu her defasında korkuma engel değildi.

''Ne kadardır baygın? ''

Sinirle Erdem'e döndüğümde başını önüne eğerek cevapladı.

''Yaklaşık on dakika falan.''

Çok uzun zaman olmuştu, artık kendine gelmesi gerekiyordu ama belirti vermiyordu.

'' Çabuk git doktoru ara gelsin. "

Kafasını salladı ve telefonunu çıkarıp aradı bende o ara Selin'e döndüm.

''Kolonya getir bilmiyorum ne yapmalıyız git bir şeyler getir. ''

Kafasını sallayıp mutfağa gitti. Sinirim onlara değildi. Kimseye değildi. Ezginin uyanmaması sinirimi bozuyordu. Elimi yanağına götürdüm.

''Hadi kızım aç gözlerini artık, kaç dakika oldu...''

O arada mutfaktan elinde kolanya ile Selin çıktı. Yanıma geldi ve eline biraz kolonya döküp yüzünde gezdirdi.