Burada Olan Burada Kalır ( HENÜZ DÜZENLENMİYOR.)

22. Bölüm

Kurumuş boğazını ıslatmak için yutkunurken yüzünü buruşturmuş ve "anne" diye fısıldadı. 

"sana bir şey oldu diye ne kadar korktum bilemezsin küçüğüm?" diyerek üzerindeki örtüyü sıyırıp kenara itti ve kızı kucağına aldı. Sıkıca sarılıp minik bedenini bedenine bastırdı ve yatak odasından çıkıp salona geçti. Francesco ve Edward otelin lobisinde önemli bir görüşme için gitmişlerdi. Kapının önündeki duran korumadan yardım istemek geldi aklına. Koşar adım merdivenleri indi ve aşağıya inip kapıya gitti. "bebeğim hasta. Biriniz Bay Simon' a haber verin. Hemen bir doktor getirsinler buraya. Emirler sıraladığı adam şaşkınca ona bakarken "hadi çabuk ol" diye bağırdı. Sesini duyan karşı odadaki kalan adam kapıyı açtığında karşısında gördüğün kadından ürkmüş gibi bir görüntü vererek kapıyı hızla kapadı. "annen karnım ağrıyor" dediğinde yatak odasına çıkmak için merdivenleri tırmandı. Büyük odanın açıp kapısından içeri girdi. "çok sallanıyoruz" dedi. Midesinin bulanmış olabileceğini düşünerek odasına banyoya yürüdü. Kızı yere indirdiği ilk anda arkasını dönmüş ve dizlerinin üzerine çöküp kusmaya başlamıştı. Örülü saçlarını tutup bitmesini bekledi. Küçük yorgun bedeni kollarına düştüğünde korkusu giderek katlandı. Kucağındaki kıza yatağın üzerine bırakıp sağ yanına doğru yatırdı ve çarşafı çekiştirerek ağzının etrafına bulaşmış olan kusmuğu temizledi. 

Merdivenleri çıkan adamların ayak seslerini duyabiliyordu. "dayan bebeğim lütfen" dedi. Isabella "dedi. 

"Sinyora Isabella" diyen ve onu yerden kaldırabilmek için benine sarılan Simon doktorun Pippa' a ulaşmasını sağladı. Francesco nefes nefese odaya geldiğinde bir köşe de Simon' un sayesinde ayakta durmayı başaran ve hüngür hüngür ağlayan karısı ve diğer yanda kendinden geçmiş halde yatan kızı arasında gidip geldi gözleri. 

"kızımın nesi var?" diye sordu doktora. 

"doktor şimdi geldi" dedi korumalardan biri. Genç adam Isabella' ın yanına yürüdü yavaşça ve Simon' a bende der gibi başını salladı. 

"ateşi vardı ve kustu Isabella" diyerek ağlamaya başladı ve Isabella ve ardından Francesco' un boynuna atladı. 

"şitttt.... Pippa iyi olacak güzelim. Sakin olmalıyız tamam mı? Bizim sakin olmamız gerekli." diyerek sarıldı. En az kollarındaki kadın kadar korkuyordu. 

"Bir işte acemi olmak korkutucu bir şey. Bu yüzden yeni şeylere pek açık biri olmadık her zaman. Ta ki sen karşıma çıkana kadar. Sen bir kadını seviyor olmanın nasıl bir şey olmadığını öğretiyorsun bana. Merak etmenin ve endişelenmenin de sevginin bir parçası zor yoldan öğreniyorum. Kadınlar annelik iç güdüsü ile doğar lakin seni acemilik ettiğin için suçlayacak kimse yok yanında, sağında solunda ve karşında. Kucağına verilen çocuk senin canında kanından değil. Onu sütünle beslemedin ve doğduğu andan itibaren hayatından yer almadın. Lakin tanıştığınız ilk anda o seni annesi olarak kabullenecek kadar çok sevdi ve sende onu en az annesi kadar çok seviyorsun. Dün babamla telefonda konuşuyorduk  ve bana hayatta mükemmel olunamayacak tek konunun annelik ve babalık olduğunu söyledi. Yaşlı ve tecrübeli bir adamın sözüne itimat etmeliyiz değil mi? Sen üç ayda çok ama çok yol aldın. Doğduğu anda bir yanı eksik kalmış olan bir çocuğu tamamladın. Bu yüzden artık kendini suçlamaktan vazgeç. Pippa senin üzgün olduğunu hissediyor biliyor musun? Sen buraya gelmek için evden çıktığında koşturarak yanına geldi. Nefes nefese odamın kapısını çalmadan içeri girdi. Koşturarak yanına gelip kucağıma atladı ve 'annem bana kızgın mı baba? Artık eskisi gibi gülmüyor' dedi. İlk başta bu kadar büyük bir algılama kapasitesine sahip olması beni ürküttü. Tek istediğinin  bebekleri ile oynamak olduğunu sanmak ahmaklıkmış. O seninle birlikte bebekleriyle oynamak istiyor. Annesi ile birlikte" dedi.